Μεγάλο πολιτικό παζάρι για Flash

Αποκαλυπτικό είναι και το παρασκήνιο. Το μεσημέρι της Τρίτης κι ενώ ο Σωτ. Πουλόπουλος ανακοίνωνε στους εκπροσώπους των εργαζομένων το λουκέτο, στο εστιατόριο «Αλάτσι», του Σ. Θεοδωράκη, συνέτρωγαν οι Στ. Ψυχάρης, Αντ. Δελατόλλας και Νικ. Κακαουνάκης και διάφοροι παράγοντες. Παίζει άραγε ο Στ. Ψυχάρης ρόλο στη διαπραγμάτευση;

Ενδιαφέρον έδειξαν η πλευρά των Αναστασιάδη – Κακαουνάκη – Τσίμα, εκ νέου ο Α. Λιάτσος (από τον οποίο στο παρελθόν ο Σωτ. Πουλόπουλος φέρεται να ζήτησε 8 εκατ. ευρώ για τον σταθμό) και ο Αντ. Πίκουλας από την «Αξία», στην οποία συμμετείχε ο πρώην συνέταιρος του Σωκ. Κόκκαλη, Θ. Νάνος. Οι Αναστασιάδης, Κακαουνάκης και Τσίμας σε διορθωτική δήλωση διευκρινίζουν πως προτείνουν στην «ιδιοκτησία του Flash να παραχωρήσει τον τίτλο και τη συχνότητα στους εργαζόμενους», δηλαδή επί της ουσίας δεν προτίθενται να αναλάβουν τα χρέη. Η πρόταση Λιάτσου επίσης δεν αναλαμβάνει τα χρέη, αλλά το κόστος λειτουργίας και τη διατήρηση του προσωπικού.

Από την όλη αντιπαράθεση προκύπτει ένα μεγάλο ερώτημα. Ποιος είναι ο στόχος του Σωκ. Κόκκαλη; Θέλει να απαλλαγεί από τα ΜΜΕ και, ενδεχομένως, θα μειώσει τις συμμετοχές του σε όλες τις επιχειρήσεις του; Και στον Ολυμπιακό; Η θέση του περί επιστροφής της συχνότητας στο Δημόσιο εκλήφθηκε από την κοινή γνώμη ως μέρος πολιτικής συναλλαγής. Αν ναι, ποιο είναι το περιεχόμενο της συμφωνίας; Η κυβέρνηση διαψεύδει κάθε τέτοιο ενδεχόμενο ως «ψέμα».

Το δεύτερο θέμα είναι σε ποιον ανήκει ο σταθμός. Η δήλωση Κακαουνάκη πως επικοινώνησε «με τον Κόκκαλη στην Αμερική και η απόφασή του είναι να μπει λουκέτο» ανοίγει τον ασκό του Αιόλου. Ήδη ο Ροδ. Μορώνης, πρώην μέλος του ΕΣΡ, ζητάει την παρέμβαση του εισαγγελέα «για εξαπάτηση του Συμβουλίου», το οποίο ενέκρινε τη μεταβίβαση από την Ελένη Κόκκαλη στον Σωτ. Πουλόπουλο.

Αν ο τελευταίος είναι ο πραγματικός ιδιοκτήτης του σταθμού, τότε πού θα βρει τα χρήματα για τις αποζημιώσεις στην περίπτωση κλεισίματός του, αφού δεν μπορούσε να διαθέσει τα λιγότερα που χρειάζονται για να τον έχει σε λειτουργία;

Τέλος, η πρόταση Βερελή είναι κενού περιεχομένου και μπορεί να δημιουργήσει άλλες, χειρότερες καταστάσεις: Σε περίπτωση διακοπής λειτουργίας σταθμού τοπικής εμβέλειας ειδικού ενημερωτικού περιεχομένου, προτείνει με την τροπολογία του, λόγω οικονομικής αδυναμίας του κατόχου της άδειας να εξασφαλίσει τη λειτουργία του ή με απόφαση του επιχειρηματικού φορέα στον οποίο ανήκει ο σταθμός, η άδεια λειτουργίας του δύναται να παραχωρείται με απόφαση του ΕΣΡ σε νέο επιχειρηματικό φορέα με μια σειρά προϋποθέσεων (εργαζόμενοι – μέλη της ΕΣΗΕΑ, διατήρηση φυσιογνωμίας, ιδιοκτήτες -δημοσιογράφοι, κ.ά.). Με αυτόν τον τρόπο απλώς θα μεταθέσει τη διαπλοκή σε άλλο, τρίτο, πρόσωπο. Εδώ αξίζει να επισημάνουμε την αναφορά Ρουσόπουλου, που ανέσυρε τη στάση της κυβέρνησης Σημίτη στην περίπτωση του Planet. Απλώς σήκωσε τα χέρια ψηλά και ο σταθμός έχασε τη δύναμή του, αφήνοντας απλήρωτους ως σήμερα τους εργαζόμενους και παρ’ όλα αυτά το ΕΣΡ έδωσε τη δυνατότητα σε νέο σχήμα (Πολυχρονίου – Παύλοβιτς) να συνεχίσει να εκπέμπει. (Για τον Flash διαβάστε και στη σελίδα ραδιοφώνου του <Β> ΔΕΣ).

Το παιχνίδι των ζημιών

– Ο σταθμός ιδρύθηκε πριν από 16μισι χρόνια από τον Σωκράτη Κόκκαλη.

– Στις 15 Ιανουαρίου 1997, 15 μέρες πριν από την υποβολή των αιτήσεων αδειοδότησης από τους ραδιοφωνικούς σταθμούς, ο σταθμός μεταβιβάστηκε από τον Σωκ. Κόκκαλη στη σύζυγό του Ελένη και στον διευθυντή του, Πάνο Κολιοπάνο. Ο Π. Κολιοπάνος αγόρασε από τον Σωκ. Κόκκαλη το 20% του ραδιοφωνικού σταθμού, εμφανιζόμενος να καταβάλλει το ποσό των 49 εκατ. δρχ. Αντιθέτως η συμφωνία με τη σύζυγό του Ελένη ήταν να καταβάλει το ποσό των 127.040.000 δρχ. σε δύο ισόποσες δόσεις, των 63.532.000 δρχ. Η πρώτη είχε ήδη καταβληθεί, ενώ η κατάθεση της δεύτερης είχε προσδιοριστεί για τις 15 Ιανουαρίου 1998.

– Στη συνέχεια ο Π. Κολιοπάνος αποχώρησε από τον σταθμό πουλώντας τις περισσότερες από τις μετοχές του. Τον Δεκέμβριο του 2004, και αφού προηγήθηκε αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου, ο σταθμός μεταβιβάστηκε από την Ελ. Κόκκαλη στον Σωτ. Πουλόπουλο, έναντι τιμήματος 100.000 ευρώ, βάζοντας, κατά το ΕΣΡ, άλλα 150.000 ευρώ στον σταθμό για τα τρέχοντα έξοδα. Παράλληλα μεταβιβάστηκαν και τα μερίδια που είχε ο Π. Κόκκαλης στο Magic σε τρίτα πρόσωπα.

-Ο σταθμός είχε μόλις δύο χρονιές με κέρδη, τουλάχιστον σύμφωνα με τα στοιχεία του 1992 που έχει στη διάθεσή του το «Π». Το 1999 είχε προ φόρων κέρδη ύψους 344.374 ευρώ και το 2000 529.427 ευρώ.

-Το 2004, έχοντας κύκλο εργασιών μόλις 2.717.538 ευρώ, οι ζημίες χρήσης έφτασαν τα 1.651.841 ευρώ και οι συνολικές ζημιές τα 3.529.489 ευρώ. Αποτέλεσμα οι συνολικές ζημιές φτάνουν τα 5,238 εκατ. ευρώ.

-Αναλυτικά οι υποχρεώσεις του σταθμού, σύμφωνα με τον ισολογισμό του 2004, αναλύονται ως εξής: Βραχυπρόθεσμες 2.607.518 ευρώ, πληρωτέες επιταγές 1.438.394 ευρώ, υποχρεώσεις σε φόρους-τέλη 644.278 ευρώ και σε ασφαλιστικούς οργανισμούς 265.929 ευρώ, προκαταβολές πελατών 60.097 ευρώ και διάφοροι πιστωτές 70.405 ευρώ.

-Παράλληλα, οι συνολικές ζημιές για το «Magic» ανέρχονται σε 7.744.578 ευρώ με ζημιές χρήσης για το 2004 στα 3.135.808 ευρώ. Το σύνολο των ιδίων κεφαλαίων είναι αρνητικό κατά 1.358.320 ευρώ.