Η σύγκρουση με τη διαπλοκή και το «σύστημα ΠΑΣΟΚ», αγκάθι και στοίχημα για τον Καραμανλή

– Μέσα σε πολύ σύντομο μάλιστα χρόνο τείνει να εξανεμιστεί το πολιτικό πλεονέκτημα που είχαν αποκτήσει κυβέρνηση και Καραμανλής, και μάλιστα σε μια περίοδο όπου πέρασαν δύσκολες και αντιδημοτικές ρυθμίσεις (ασφαλιστικό τραπεζών, ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων, εργασιακές σχέσεις) δίχως σοβαρούς κοινωνικούς κλυδωνισμούς. «Μαγική εικόνα», να πλεονεκτεί η κυβέρνηση σε μια περίοδο αντιδημοφιλών μέτρων και να «πνίγεται» τη στιγμή που είχε την αυταπάτη πως είχε περάσει τον «κάβο».

Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που οδήγησαν για άλλη μια φορά στην ταχεία κατασπατάληση του πολιτικού κεφαλαίου το οποίο με σχετική ευκολία είχε κερδηθεί το καλοκαίρι; Σε τι οφείλεται η πασιφανής κυβερνητική αδυναμία να «απογειώσει» την απόδοση του τρέχοντος πολιτικού έργου της, σε μια περίοδο μάλιστα που η αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει ανήμπορη να εισπράξει πολιτικά οφέλη από την όποια κυβερνητική φθορά, ενώ ταλανίζεται ακόμα από τα φαντάσματα του (αμαρτωλού) παρελθόντος της; Και κυρίως:

· Πόσο ασφαλής μπορεί να αισθάνεται ο Καραμανλής μέσα σ’ αυτό το κλίμα ότι η νίκη στις επόμενες εκλογές θα είναι περίπου σίγουρη, όπως φαινόταν να είναι έως και σχετικά πρόσφατα;

Γνωρίζουμε ότι σε συσκέψεις και συζητήσεις που έγιναν στο Μαξίμου τις προηγούμενες ημέρες δόθηκαν και οι εξής, μεταξύ άλλων, ερμηνείες:

– Πρώτον, η ασφυκτική πίεση και οι όζουσες σκοπιμοτήτων επιθέσεις από το συνολικότερο σύστημα της διαπλοκής, τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων» και οι πολιτικοί και επιχειρηματικοί σύμμαχοί τους.

– Δεύτερον, ο εντοπισμός σοβαρών προβλημάτων έλλειψης συντονισμού, ανικανότητας κυβερνητικών στελεχών αλλά και… αλληλοκαρφωμάτων μεταξύ μελών της κυβέρνησης.

– Τρίτον, μια από τις αφετηρίες όσων συμβαίνουν είναι και η φυσιολογική φθορά λόγω της αναγκαστικά αντιδημοφιλούς κυβερνητικής πολιτικής που ακολουθείται στην οικονομία, εξαιτίας της άσχημης κατάστασης που παρέλαβε η κυβέρνηση και της ανάγκης άμεσης βελτίωσής της.

Τα παραπάνω επιχειρήματα είναι από τα βασικά προκειμένου να διασκεδαστούν οι δυσμενείς εντυπώσεις και να επιχειρηθεί η αντιμετώπιση της κρίσης.

Είναι όμως επαρκή;

Οι κίνδυνοι από τις υπαναχωρήσεις

Φυσικά, ουδείς καλόπιστος μπορεί να υποτιμήσει το γεγονός ότι τα επιχειρήματα αυτά έχουν αφετηρία πραγματικά στοιχεία. Όμως το πολιτικό κλίμα διαμορφώνεται και από την εικόνα κάθε κυβέρνησης και όχι μόνο από τα τυχόν ελαφρυντικά για τις αστοχίες της. Και η πολιτική ιστορία -η ελληνική αλλά και πολλών άλλων χωρών- είναι γεμάτη από τις καλές προθέσεις κυβερνήσεων, οι οποίες όμως καταδικάστηκαν εκλογικά απ’ τους πολίτες ένεκα της αντίθετης εντύπωσης που έδινε η τρέχουσα πολιτική τους. Και σ’ ένα ανάλογο αδιέξοδο είναι που κινδυνεύει πλέον να εμπλακεί η κυβέρνηση της ΝΔ.

Και με όρους κυνισμού αν προσεγγίσει κάποιος το πρόβλημα σε ανάλογο συμπέρασμα θα καταλήξει. Το παράδειγμα του Σημίτη είναι του πρόσφατου παρελθόντος. Όταν το πολιτικό κλίμα έγειρε αμετάκλητα εναντίον του, δεν του έφτασαν ούτε… παροχές ούτε πακέτα ούτε χάρτες του Σεπτέμβρη του 2003 για να το αντιστρέψει. Είχε τελειώσει…

Επιπλέον, είναι το λιγότερο αφροσύνη να αναμένει μονίμως η κυβερνητική παράταξη την παρέμβαση Καραμανλή για να ξεπεράσει τα προβλήματα και τις κρίσεις. Η σπατάλη του πολιτικού κεφαλαίου που διατηρεί ο Κ. Καραμανλής είναι από τα σοβαρότερα λάθη και θα βλάψει ανεπανόρθωτα όχι μόνο το κόμμα της ΝΔ αλλά και την πολιτική ζωή συνολικότερα. Και όμως. Είναι ελάχιστοι οι υπουργοί οι οποίοι προσπαθούν τουλάχιστον να επιλύσουν με δικές τους παρεμβάσεις κρίσεις στον χώρο ευθύνης τους αντί να «φορτώνουν» τον πρωθυπουργό με αυτό το «καθήκον». Κακά τα ψέματα. Η εικόνα της κυβέρνησης έχει «γκριζάρει» και εξαιτίας της αντιδημοφιλούς οικονομικής πολιτικής της και επειδή στον κόσμο άρχισε να περνά η αίσθηση πως η μάχη κατά της διαπλοκής και του «συστήματος ΠΑΣΟΚ» έχει ανασταλεί, αν δεν έχει κιόλας τελειώσει πριν καν αρχίσει. Όσο εμπεδώνεται η αίσθηση ότι «κι αυτοί είναι τα ίδια» και «κόρακας κοράκου μάτι δεν βγάζει» τόσο το παιχνίδι χάνεται και αποδομείται η συσπείρωση ευρύτερων δυνάμεων πέριξ της κυβέρνησης και του Καραμανλή προσωπικά, η οποία οικοδομήθηκε και στη βάση της καταπολέμησης της διαπλοκής και του «βαθέος ΠΑΣΟΚ». Επιπλέον, δε, αυτό το σύστημα, με την αίσθηση της ασυλίας και της ατιμωρησίας, είναι «λογικό» να αντεπιτίθεται και να δημιουργεί μείζονες πολιτικές κρίσεις, απειλώντας εν τέλει και την ίδια την κυβέρνηση!

Πλανήθηκαν λοιπόν και πλανώνται πλάνην οικτράν εκείνα τα κυβερνητικά στελέχη -και δεν είναι λίγα…- που έχτισαν την ψευδαίσθηση ότι με «χαϊδέματα» στη διαπλοκή και «κονέ» με τη διαπλοκή και το «σύστημα ΠΑΣΟΚ» διασφαλίζεται ασυλία στην κυβέρνηση. Μπορεί να διασφαλίζεται (προσωρινή) ασυλία γι’ αυτούς, όχι όμως για την κυβέρνηση. Οι «νταβατζήδες» τα θέλουν όλα, δεν θέλουν… μικροδιευθετήσεις. Και αυτό παραμένει το μεγάλο αγκάθι και παράλληλα το μεγάλο στοίχημα για τον Καραμανλή. Το παιχνίδι θα χαθεί οριστικά και η κακή κυβερνητική εικόνα θα μαυρίσει, δίχως σοβαρές πιθανότητες ανάκαμψης, αν η μάχη κατά της διαπλοκής και του «συστήματος ΠΑΣΟΚ» δεν (ξανα)αρχίσει. Και κυρίως αν περάσει και εμπεδωθεί η εικόνα ότι πάει να στηθεί «γαλάζιο καθεστώς» στη θέση του καταδικασθέντος «πράσινου».

Απαιτείται επομένως ένταση των πιέσεων κατά της διαπλοκής. Απαιτείται να καταστεί σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι κανένα τεχνητό πολιτικό κόστος δεν θα μπορούσε να αλλάξει την κεντρική κυβερνητική κατεύθυνση εξυγίανσης των πολιτικών διαδικασιών και των φορέων τους. Και ας γίνει σαφές τούτο:

· Το χαμήλωμα των τόνων από κυβερνητικής πλευράς την τελευταία περίοδο (ακόμα και ως εντύπωση εξαιτίας των «περιπετειών» του νόμου για τον «βασικό μέτοχο») αποθράσυνε περισσότερο τους μηχανισμούς των «νταβατζήδων», της πολιτικής – επιχειρηματικής – μιντιακής διαπλοκής.

Στη συνέχεια, η οριστική λήψη αποφάσεων σχετικά με τη δομή της κυβέρνησης και τον συντονισμό της θα λειτουργήσουν ενδεχομένως θετικά, όχι ως ζήτημα επικοινωνιακής διαχείρισης αλλά ως μήνυμα ότι τα αρνητικά και οι έως τώρα δυσλειτουργίες ελήφθησαν υπόψη. Ο χρόνος που μένει για ριζικές κινήσεις δεν είναι αρκετός, όπως αφελώς πιστεύουν κάποια κυβερνητικά στελέχη. Ελάχιστος είναι. Αν δεν αλλάξουν σύντομα τα αρνητικά στοιχεία της κυβερνητικής εικόνας, αν δεν ξεπεραστεί στα μάτια της κοινής γνώμης η αίσθηση του συμβιβασμού με τους «νταβατζήδες», τη διαπλοκή και το «βαθύ κράτος» και αν στις ερχόμενες δημοτικές-νομαρχιακές εκλογές η κυβέρνηση υποστεί ήττα, τότε θα έχει ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση…