Βυζάντιον
Με έχει κουράσει αυτό το ήπιο φθινόπωρο, τα μεσημέρια που με πλανεύουν και νομίζω ότι έρχεται η άνοιξη. Αλλά δεν αλλάζει τίποτα γύρω μου. Κάθε μέρα αναβάλλω την παραγγελία για τα ξύλα του χειμώνα -δεν υπάρχει λόγος. Θέλω πρώτα να περπατήσω στον δρόμο με σηκωμένο γιακά, να βάλω τα χέρια στις τσέπες και να μαζέψω τους ώμους. Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβαίνει. Ίσως τώρα, που η Τουρκία έγινε Ευρώπη, εμείς έχουμε μετατραπεί σε Φλόριντα ή Καλιφόρνια. Θα ήταν η πρέπουσα λύση. Τουλάχιστον η Αβάνα θα ήταν δυο βήματα μακριά…
Φαντάζομαι το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας που με φιλοξενεί. Δεν αποκλείεται να συγκρίνει την παρουσία της Τουρκίας στις πύλες της Ευρώπης με την άλωση της Κωνσταντινουπόλεως. Φρονώ δε ότι η υπόθεση θα αποκτήσει δραματικούς τόνους, όταν αποκαλυφθεί ότι και η Κωνσταντινούπολη ήταν, στην πραγματικότητα, στην Κεφαλονιά, όπως απεδείχθη πρόσφατα και για την ομηρική Ιθάκη. Εκ του ασφαλούς συμπεραίνω ότι, αφού η Ιθάκη ήταν στο Ληξούρι, η Τροία πρέπει να είναι κάπου κοντά στο Αργοστόλι…
Προφανώς για τον λόγο αυτό ουκ ολίγα κότερα πλέουν το καλοκαίρι προς Κεφαλονιά. Αναζητούν την Ιθάκη τους μετά τους Κύκλωπες και τα τέρατα του ελληνικού επιχειρείν. Όπως άκουσα, όμως, του χρόνου στο Αιγαίο και στο Ιόνιο θα πλέει τουλάχιστον ένα κότερο λιγότερο. Αυτό που θα εκλείψει ανήκει σε επιχειρηματία από τον χώρο της πληροφορικής που αναζητεί πολιτική στήριξη. Αν την εξασφαλίσει, θα περάσει μετά και στην τραπεζική, η οποία είναι και το ζητούμενο. Μαθαίνω ότι ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας είναι έτοιμος να προβεί και σε καταγγελίες επειδή η χρηματοδότησή του καθυστερεί δραματικά. Αν αργήσουν και άλλο, θα αρχίσει να ρίχνει στην αγορά τις πρώτες απειλές για απολύσεις. Προς το παρόν εκτοξεύει άσφαιρα πυρά σε ανώδυνες εκμυστηρεύσεις. Ευτυχώς οι κουβέντες είναι σαν τα φύλλα: ο άνεμος τις μεταφέρει μακριά, αλλά ποτέ δεν πέφτουν με δύναμη στο έδαφος…
Αυτό το σκεφτόμουν, που λέτε, όταν κρυφάκουγα τον Γεράσιμο Γιακουμάτο να παραπονιέται για τις σχέσεις του με τον πολιτικό του προϊστάμενο, τον Πάνο Παναγιωτόπουλο. «Στα δύσκολα στέλνουν εμένα. Όταν κλείσει κάποια επιχείρηση, εγώ πρέπει να βγω στα κανάλια. Ο άλλος εμφανίζεται μόνο για τα γενικά…». Συμπάσχω με τον υφυπουργό, αλλά θα του θυμίσω ότι μετά τον ανασχηματισμό θα έχει εξασφαλισμένη δουλειά στα κανάλια. Αν η «Βέρα στο δεξί» δίνει «lead in», ο Γεράσιμος θα είναι το «lead out»…
Να μην το ξεχάσω. Συνάντησα κυβερνητικό στέλεχος, κοινώς υπουργό, για μία δουλειά που θέλω να προωθήσω και μου είπε ότι ο ανασχηματισμός θα γίνει αμέσως μετά την ψήφιση του προϋπολογισμού, κάπου στις αρχές του 2006. Υποθέτω ότι το ίδιο λέει σε όλους, αφού αυτό του λένε να λέει… Καταλαβαίνετε τέλος πάντων… Αλλά δεν άντεξε ο αγενής και συμπλήρωσε: “Μα, δεν έχει πλάκα να βλέπεις τη Ζέτα Μακρή να περιμένει τον ανασχηματισμό;”. Όχι, δεν έχει. Η αγωνία τής προκαλεί ρυτίδες και, ως θαυμαστής της, την προτιμώ φρέσκια στην κυβέρνηση. Θα έχει το μοναδικό υπουργικό γραφείο χωρίς μοκέτα, μόνο και μόνο για να ακούγεται ο ήχος των τακουνιών της…
Τέλος πάντων, θα είναι μια έντιμη στάση που θα εκτιμηθεί και δεν θα έχει τη μοίρα της θέσης που έλαβε ο Μίμης Ανδρουλάκης, ο οποίος καταγγέλλει την εργοδοσία του Flash για «παράδοση του σταθμού στη Δεξιά». Όλα είναι πιθανά στη ζωή. Αφού ο Μίμης καταγγέλλει τον Κόκκαλη, αναμένω μετά βεβαιότητος δήλωση της Αλέκας που θα χαρακτηρίζει τον Βλαδιμίρ Ίλιτς Βισαριόνοβιτς-(Λένιν), λακέ της άρχουσας τάξης και τρωκτικό του αστισμού…
Με τον Μίμη γέλασα. Μελαγχόλησα, όμως, με την εκτίμηση κοινοβουλευτικού με τεράστια νομική συγκρότηση. Τον επισκέφθηκα για λόγους δημοσίων σχέσεων (είμαι ειλικρινής) στο γραφείο του πέριξ της πλατείας Συντάγματος. Εκεί μου εξήγησε ότι μια ρύθμιση υπέρ του Flash θα τεκμηρίωνε νομοθετικό προηγούμενο και μια χυδαία κατάσταση. «Αν γίνει για τον Flash, πρέπει να γίνει και για τον Planet και για τις άλλες επιχειρήσεις Τύπου. Μέχρι που θα εμφανίζονται δημοσιογραφικά σχήματα αχυρανθρώπων που θα αναλαμβάνουν την επιχείρηση, ακόμα και για λογαριασμό του επιχειρηματία που την οδήγησε σε αδιέξοδο…». Ο ίδιος βέβαια θα υποστηρίξει με θέρμη την εν λόγω ρύθμιση… Μετά αρχίσαμε το κοινό κουτσομπολιό για τα σκάνδαλα της «γαλάζιας» διαχείρισης, τη διαπλοκή Εκκλησίας και υπουργών και τη χρήση κονδυλίων ανθρωπιστικής βοήθειας προς όφελος συγκεκριμένης εκλογικής περιφέρειας. Αυτό το τελευταίο δεν είναι καινούργια ιδέα. Είναι πράσινης απόχρωσης, αλλά δεν πρόλαβε να υλοποιηθεί. Δεν είναι σκάνδαλο, είναι, απλώς, παράλληλη ανθρωπιστική βοήθεια προς τα δικά μας παιδιά, τους ψηφοφόρους μας. Με την ευλογία του μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος…
Ας είναι. Υπάρχουν και άλλα, περισσότερο διασκεδαστικά σπορ. Όπως, για παράδειγμα, το να είσαι ο Πάγκαλος που προσπαθεί να ανασκευάσει όσα είπε στο Πολιτικό Συμβούλιο του ΠΑΣΟΚ, από το οποίο, όπως θυμάστε, απουσίασε ο Γιώργος Παπανδρέου. «Πού είναι αυτός;», ρώτησε τη Μαριλίζα. «Αυτός»… Μετά ακολούθησαν τα γνωστά και στη συνέχεια τα τηλεφωνήματα του “περιβάλλοντος” Πάγκαλου προς τις εφημερίδες. Κατά τη γνώμη μου, η είδηση βρίσκεται στην ύπαρξη περιβάλλοντος Πάγκαλου…
Α ναι. Επειδή άκουσα ορισμένα χαριτωμένα σχόλια για το αντικείμενο της συνάντησης του Γιώργου με το ζεύγος Ντέμη – Δέσποινας, θα ήθελα να σας απαλλάξω από το άγχος. Εντάξει, η Δέσποινα ίσως είναι υποψήφια δημοτική σύμβουλος στην Αθήνα και τίποτα παραπάνω. Άλλωστε, μπορεί η δημόσια εικόνα του ζεύγους να συνάδει με αυτό το ανέμελο και ανάλαφρο που πρεσβεύει ο Γιώργος, αλλά πέραν αυτού υπάρχει το χάος. Και οι δύο πλευρές ικανοποίησαν την εκατέρωθεν περιέργεια που διατηρούσε ο ένας για τον άλλον. Αυτό και τέλος. Είμαι, όμως, σε θέση να σας πω ότι ο Γιώργος κάλεσε γνωστό αθλητή, που αποσύρθηκε πρόσφατα από την ενεργό δράση, «να έρθει κοντά στο κόμμα». Η απάντηση ήταν αρνητική…
Η ύπαρξη προϊστορικού πολιτισμού στην Κεφαλονιά δεν αποτελεί είδηση. Ο εν λόγω προϊστορικός πολιτισμός είναι ακόμα ζωντανός, ιδίως όταν θυμώνει ο εκδότης μου…
Ο Προκόπιος