Προς πολιτικοποίηση των δημοτικών εκλογών;

Η εκτίμηση αυτή -που, από ό,τι κατάφερα να μάθω, εσχάτως έχει ισχυροποιηθεί στο επιτελείο του- προκάλεσε ποικίλα συναισθήματα στα τοπικά στελέχη και ενδιαφέρουσες αντιδράσεις.

– Τα μεσαία και μικρότερα στελέχη έδειξαν να ικανοποιούνται από αυτό το ενδεχόμενο, θεωρώντας πως απέναντι στο δίδυμο Παπαγεωργόπουλου – Ψωμιάδη το κόμμα τους θα πρέπει να αντιπαρατάξει ό,τι καλύτερο διαθέτει. (Θύμιζαν μάλιστα πως όταν ο Μητσοτάκης ετοιμαζόταν να «χτυπήσει» τις εκλογές, έβαλε στις δημοτικές τους Έβερτ, Κούβελα, Ανδριανόπουλο, ενώ ο Καραμανλής αξιοποίησε τους Ντόρα, Παπαγεωργόπουλο. Θύμιζαν, επίσης, πως στη «χαμένη Αθήνα» η υποψηφιότητα της Φώφης ανέτρεψε τα προγνωστικά και έσωσε την παρτίδα για το κόμμα τους.)

– Οι πρωτοκλασάτοι (αναφέρομαι στους Βενιζέλο, Καστανίδη, που στις υπάρχουσες μετρήσεις εμφανίζονται ως οι ισχυρότεροι πιθανοί αντίπαλοι για τους εκλεκτούς της ΝΔ) τρομοκρατήθηκαν στο ενδεχόμενο να κληθούν να δώσουν τη μάχη για το κόμμα τους και άρχισαν να δρουν αναλόγως προκειμένου να απομακρύνουν κάθε τέτοια προοπτική. «Δεν θα είμαι υποψήφιος», δήλωσαν και οι δύο. Μάλιστα ο πρώτος τάχθηκε κατά του ενδεχομένου να προταθεί πολιτικό πρόσωπο, μιλώντας για υποψήφιο από την κοινωνία, χωρίς ωστόσο να υποδείξει κάποιον («να βρούμε κάποιον σαν τον Φατούρο του 1990», αρκέστηκε να πει).

– Οι «δεύτεροι» (Αράπογλου, Μαγκριώτης), μολονότι δεν έκρυψαν το ενδιαφέρον τους για τα τοπικά πράγματα, δεν επιθυμούν σε καμιά περίπτωση να χριστούν υποψήφιοι επειδή απλά και μόνον αρνούνται οι «μεγάλοι». Πόσον μάλλον αν προηγηθούν αρνήσεις των πρωτοκλασάτων και επιχειρήματα του τύπου «δεν πρέπει να υπάρξουν υποψηφιότητες από το πολιτικό προσωπικό».
Όπως και να ‘ναι, το παιχνίδι άρχισε και αναμένεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον…