Ο ρόλος των ΜΜΕ τότε (επί Σημίτη) και σήμερα (επί Καραμανλή)…
Και όμως… σχεδόν κανένα ΜΜΕ (ελάχιστες οι τιμητικές εξαιρέσεις, που ας πούμε ότι διέσωσαν τη χαμένη τιμή της δημοσιογραφίας, όχι των «βαρόνων» των μίντια) δεν ασχολήθηκε μ’ αυτό το μέγιστο ζήτημα. Διαπλεκόμενη και με το αζημίωτο μούγκα! Θεωρήθηκε περίπου φυσικό! Ε, όταν εκδότες πλούτισαν και δημοσιογράφοι συμμετείχαν στο κόλπο, είτε ως διαπλεκόμενοι παίχτες (βίλες, κότερα, καταθέσεις, εταιρείες…) είτε ως αργυρώνητα παπαγαλάκια, ποιος έμενε να διαμαρτυρηθεί; Και όποιος απροσάρμοστος ή αιρετικός το τολμούσε, εισέπραττε απ’ τον εσμό των διαπλεκόμενων λαμογίων τη ρετσινιά του… υπονομευτή της (ισχυρής και ανθηρής) οικονομίας!
Αυτή η μούγκα, η ομερτά, η συνωμοσία της σιωπής, είναι μια απ’ τις πιο μαύρες περιόδους της δημοσιογραφίας. Μελανή, κυριολεκτικά σελίδα…
Γιατί τα θυμήθηκα όλα αυτά;
Επειδή έβλεπα τον μεγάλο ζήλο, την υπερχειλίζουσα… «υπευθυνότητα» και αγωνία και τη «λεβεντιά» με την οποία κανάλια και εφημερίδες είχαν -ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ- ως πρώτο ή μεταξύ των πρώτων θεμάτων επί 4-5 ημέρες την καταγγελία της ΔΑΚΕ Πάτρας για το εξωπραγματικό ποσό των 30.000 ευρώ που δαπανήθηκε για κάποιο φαγοπότι και τη φιλοξενία ξένων επισήμων απ’ τον Οργανισμό Πολιτιστικής Πρωτεύουσας της Πάτρας.
Μπράβο στα… λιοντάρια της δημοσιογραφίας που στάθηκαν απέναντι στην εξουσία και την έλεγξαν με τον πιο αυστηρό τρόπο, δίχως να σηκώνουν μύγα στο σπαθί τους! Για 30.000 ευρώ. Αλλά, αν επιχειρήσω μια αυθαίρετη (;) αναγωγή και σύγκριση, αν για μια καταγγελία που αφορά 30.000 ευρώ κατανάλωσαν 4-5 ημέρες αμείλικτου ελέγχου της εξουσίας, αλήθεια για τα πάνω από 30 τρισ. δραχμές επί πόσες ημέρες θα έπρεπε να κάνουν πρώτα θέματα, συζητήσεις, εκπομπές, πρωτοσέλιδα και σαματά; Μάλλον μέχρι σήμερα και βάλε! Και όμως… Τα σημερινά λιοντάρια, τότε ήταν… ποντίκια. Δεν ασχολήθηκαν. Σιώπησαν. Συγκάλυψαν (αντικειμενικά) τις απίστευτης έκτασης λαμογιές. Έγιναν (αντικειμενικά) συνένοχοι!
Έγλειφαν τον Σημίτη – πολεμούν τον Καραμανλή…
Είναι εμφανής, εμφανέστατη η διαφορά αντιμετώπισης του καθεστώτος Σημίτη σε σύγκριση με το πώς αντιμετωπίζεται η κυβέρνηση Καραμανλή απ’ τη συντριπτική πλειονότητα των ΜΜΕ και των δημοσιογράφων. Όση και η διαφορά ανάμεσα στα ποντίκια και τα λιοντάρια. Και αυτό σημαίνει πολλά, που δεν είναι του παρόντος να αναλυθούν. Περιοριζόμαστε μόνο να επισημάνουμε δύο στοιχεία:
Σπεύδω δε να διευκρινίσω ότι η σωστή αντιμετώπιση της εξουσίας -με όλες τις υπερβολές και τις σκοπιμότητες- είναι αυτή που σήμερα επιφυλάσσουν τα ΜΜΕ στην κυβέρνηση Καραμανλή. Ο δημοσιογράφος απέναντι απ’ την εξουσία οφείλει να είναι. Ο δημοσιογράφος όμως. Τα διαπλεκόμενα γιουσουφάκια;
Υπερβολές; Όχι δα. Τα παραδείγματα που μπορεί να παραθέσει κάποιος προκειμένου να τεκμηριώσει την εκτίμηση ότι καμιά σχέση δεν έχει η αντιμετώπιση της κυβέρνησης Καραμανλή με την αντίστοιχη του Σημίτη είναι άφθονα. Σε ορισμένα μόνο θα περιοριστώ, εντελώς ενδεικτικά… Ενδεικτικά του πώς οι χτεσινοί «γλείφτες» μεταμορφώθηκαν σε… αδέκαστους κριτές της εξουσίας!
Παράδειγμα πρώτο
Μια και περί Πολιτιστικής Πρωτεύουσας ο λόγος. Κανάλια και εφημερίδες κατανάλωσαν -ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ- πολύ τηλεοπτικό χρόνο και δημοσιογραφικό χώρο για την ανάδειξη μιας καταγγελίας αφορώσας 30.000 ευρώ.
Ελάχιστοι όμως ήσαν όσοι ασχολήθηκαν με τα έργα και τις ημέρες του Οργανισμού Θεσσαλονίκη-Πολιτιστική Πρωτεύουσα. Και όμως οι καταγγελίες για χορό δισ. υπήρχαν και ήταν πολλές. Μα όχι μόνο δεν έτυχαν εκτεταμένης προβολής, αλλά ούτε μιας απλής αναφοράς απ’ τα περισσότερα ΜΜΕ τότε!
Ποιο «μπούκωμα» επέβαλε αυτήν τη διαπλεκόμενη -τότε- σιωπή;
Παράδειγμα δεύτερο
Όταν έγιναν τα αλληλοκαρφώματα εντός της κυβέρνησης Σημίτη και εντός του ΠΑΣΟΚ για διαπλεκόμενες συναλλαγές σε κότερα, μικρής μόνο προβολής έτυχαν απ’ τα μπουκωμένα ΜΜΕ της διαπλοκής. Ίσα ίσα για να κρατηθούν τα προσχήματα. Όσο… πατάει η γάτα.
Αντίθετα σήμερα μπορεί να παίζει επί ημέρες και μάλιστα ως πρώτο θέμα -ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ- μια καταγγελία για έναν διορισμό στη Σπάρτη ή μια παρόλα του απίστευτου Ρεγκούζα…
Παράδειγμα τρίτο
Πάνω από 40 βουλευτές του ΠΑΣΟΚ συνυπέγραψαν το 1997 κείμενο διαφωνίας με την πολιτική Σημίτη στα εθνικά θέματα. Τόνιζαν μάλιστα πως από ένα σημείο και μετά αρνούνταν να συναινέσουν στην ακολουθούμενη πολιτική. Δηλαδή ευθεία αναφορά άρσης εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση από 40 βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος! Παρόμοια αναφορά υπήρχε σε δήλωση του Αν. Πεπονή μετά το Ελσίνκι, καθώς και σε δηλώσεις του Λ. Βερυβάκη, του Στ. Παπαθεμελή πάλι για τα εθνικά θέματα.
Και όμως τα ποντίκια των ΜΜΕ, με εντολές απευθείας απ’ το Μαξίμου, έθαψαν αυτές τις σοβαρότατες παρεμβάσεις, αν δεν τις λοιδόρησαν κιόλας για… εθνικισμό. Σήμερα τα ίδια ποντίκια που έχουν γίνει… λιοντάρια, μόλις ο Κοκκινούλης, ας πούμε, κάνει κάποιες δηλώσεις διαφωνίας με την αγροτική πολιτική της κυβέρνησης, το παίζουν πρώτο θέμα για 3-4 ημέρες.
Ο Κοκκινούλης, έτσι; Ποιος… Πεπονής, ποιοι 40 βουλευτές;
Η σύγκριση, νομίζω, καταλυτική. Και ενδεικτική…
Παράδειγμα τέταρτο
Στις μεγάλες αγροτικές κινητοποιήσεις του 1997, δεκάδες στελέχη του ΠΑΣΟΚ απ’ τη Θεσσαλία κατέθεσαν τις κομματικές τους ταυτότητες σε συνελεύσεις που έγιναν παρουσία κεντρικών στελεχών απ’ την Αθήνα. Τα μπουκωμένα ΜΜΕ της διαπλοκής, με εντολές απευθείας απ’ το Μαξίμου, έθαψαν αυτό το θέμα και δεν παίξανε τα πλάνα που υπήρχαν!
Σήμερα, έτσι και… βήξει κάποιο περιφερειακό στέλεχος της Ν.Δ., αυτό γίνεται -ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ- πρώτο θέμα επί ημέρες, με συζητήσεις, πάνελ και όλα τα συμπαρομαρτούντα…
Παράδειγμα πέμπτο
Όταν ο Γερ. Αρσένης, ενώ ήταν υπουργός, έκανε δριμείες δηλώσεις διαφωνίας με την κυβερνητική πολιτική για τη νέα δομή του ΝΑΤΟ, πάλι το θέμα υποβαθμίστηκε μέχρις εξαφάνισης με «οδηγίες» απ’ το Μαξίμου, ενώ τα εντεταλμένα γιουσουφάκια τον περιέλαβαν εγκαλώντας τον για εθνικισμό.
Σήμερα για τον βουλευτή Πολύζο στήνονται δεκάδες συζητήσεις, γίνονται εκπομπές και το θέμα παίζει πρώτο επί ημέρες!
Παράδειγμα έκτο
Το έχουμε αναφέρει κι άλλες φορές. Όταν ο Σημίτης αποδοκιμάστηκε στον Λυκαβηττό από χιλιάδες θεατές, τα λαμόγια της παραπληροφόρησης όχι μόνο θάψανε το θέμα, αλλά έφτασαν στο έσχατο σημείο εξευτελισμού να παραδώσουν τις επίμαχες κασέτες στον Πανταγιά. Μια απ’ τις πιο μαύρες σελίδες της δημοσιογραφίας!
Σήμερα έτσι και κάποια τοπική ΔΑΚΕ βγάλει κάποια ανακοίνωση καταγγελίας κάποιου υπουργού ή στελέχους, αυτό γίνεται -ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ- πρώτο θέμα και οι τηλεοπτικοί εισαγγελείς βγάζουν όλα τα… αντιεξουσιαστικά τους αισθήματα. Διαπλεκόμενοι κύνες υλακτούντες…
Παράδειγμα έβδομο
Όταν ξέσπασε η περιβόητη υπόθεση της χαριστικής υπέρ Στέγκου τροπολογίας, η γραμμή των περισσότερων καναλιών ήταν να θαφτεί το θέμα. Χαρακτηριστικά, διευθυντής ειδήσεων μεγάλου καναλιού έλεγε στον συντάκτη του κυβερνητικού ρεπορτάζ: «Για μας, αγόρι μου, δεν υπάρχει θέμα»!
Χρειάστηκε η ανάδειξη του θέματος απ’ την ταπεινή μας εκπομπή «Επί του Πιεστηρίου», καθώς και απ’ το δελτίο ειδήσεων του ALPHA και τον Ν. Χατζηνικολάου, για να συρθούν και οι υπόλοιποι και να βγουν απ’ την επιλογή της διαπλεκόμενης μούγκας.
Σήμερα, έτσι και γίνει καμιά καταγγελία για εύνοια υπέρ των «γαλάζιων παιδιών» ή για κάνα διορισμό δίμηνης διάρκειας, τα δημοσιογραφικά λαμόγια αστράφτουν και βροντούν επί ημέρες. ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΩΣ.
Κάντε τη σύγκριση!
Παράδειγμα όγδοο
Κανένας αγύρτης της παραπληροφόρησης δεν ασχολήθηκε με το περιβόητο Π.Δ. Σκανδαλίδη-Ρέππα για τους συμβασιούχους, με το οποίο ουδείς συμβασιούχος μπορούσε να μετατρέψει τη σύμβασή του σε αορίστου χρόνου. Σχεδόν κανένα δελτίο ειδήσεων, σχεδόν καμία εκπομπή, ούτε ένα πάνελ.
Ε, λοιπόν, μόλις ανέλαβε η κυβέρνηση της Ν.Δ. και ο Πρ. Παυλόπουλος και στη συνέχεια ο Π. Παναγιωτόπουλος έκαναν τα Π.Δ., τα οποία με όλες τις ελλείψεις και τα κενά τους πάντως οδηγούν στη μετατροπή δεκάδων χιλιάδων συμβάσεων σε αορίστου χρόνου, όλοι οι δημοσιογραφικοί γυμνοσάλιαγκες άρχισαν τις φωνές και τα ουρλιαχτά και τις εκπομπές, για το πόσο άδικα είναι αυτά τα Π.Δ. και πόσες χιλιάδες συμβασιούχους αφήνουν εκτός ρύθμισης και πόσο η κυβέρνηση δεν τήρησε τις προεκλογικές της εξαγγελίες και… και…
ΤΟΤΕ τα λαμόγια της παραπληροφόρησης «ανακάλυψαν» ένα σοβαρότατο θέμα, το οποίο επί χρόνια, επί εποχής τέως «καταλληλότερου», προκλητικά αγνοούσαν!
Παράδειγμα ένατο
Όταν ο Σημίτης αναγκάστηκε υπό το βάρος καταγγελιών για τη δράση του να απομακρύνει απ’ το Μαξίμου τον στενότερο συνεργάτη του Γ. Πανταγιά, ή όταν υπουργοί και στελέχη του ΠΑΣΟΚ (όχι της αντιπολίτευσης) κατήγγειλαν τους Σμπώκο και Νεονάκη, με αποτέλεσμα να μείνουν εκτός ψηφοδελτίων, η μεγάλη πλειονότητα των μπουκωμένων ΜΜΕ ίσα που ασχολήθηκε για μια-δυο μέρες και εντελώς «διακριτικά»…
Κάντε μια απλή σύγκριση με το πώς τα ίδια κοράκια της κατευθυνόμενης «ενημέρωσης» αντιμετώπισαν το θέμα Χούπη, επί πόσες ημέρες ασχολήθηκαν, πώς επιχείρησαν να κανιβαλίσουν επί του Πρ. Παυλόπουλου, πόσες συζητήσεις αφιέρωσαν, πόσα παράθυρα «άνοιξαν» και θα βγάλετε πολύτιμα συμπεράσματα…
Παράδειγμα δέκατο
Σε σύνοδο της Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ μετά την κρίση των Υμίων ο τότε υπουργός Άμυνας Γερ. Αρσένης άφησε σοβαρούς υπαινιγμούς κατά του πρωθυπουργού Σημίτη, για μυστικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και για δεσμεύσεις που ανέλαβε τη νύχτα της κρίσης.
Ε, λοιπόν, κανένα δημοσιογραφικό γιουσουφάκι δεν ασχολήθηκε με αυτό το σοβαρότατο ζήτημα. Κατ’ εντολήν το απέκρυψαν.
Σήμερα έτσι κι ο Μεϊμαράκης… στραβοκοιτάξει τον Ρουσόπουλο ή ο Σουφλιάς αφήσει κάποιο υπαινιγμό κατά του Παυλόπουλου, τα ίδια δημοσιογραφικά κοράκια το κάνουν -ΚΑΙ ΣΩΣΤΑ- πρώτο θέμα και το παίζουν για 3-4 ημέρες!
Παράδειγμα ενδέκατο
Εκεί που έδωσαν τα ρέστα τους όμως και… έβγαλαν κυριολεκτικά τη γλώσσα τους αφεντικά και κατευθυνόμενα λαμόγια της παραπληροφόρησης, ήταν στο θέμα του βασικού μετόχου.
Δεν θα αναφερθώ στο ρεσιτάλ κατευθυνόμενης διαπλεκόμενης «ενημέρωσης» που κυριάρχησε επί μήνες, ούτε στο πρωτοφανές (;) να συμμετέχουν (και) δημοσιογράφοι στο λόμπι που στήθηκε στις Βρυξέλλες για να πολεμήσει τον νόμο. Θα αναφερθώ μόνο σε τούτο:
Μάλιστα τα χρήματα που κινδυνέψαμε να χάσουμε ήταν 1,2 δισ. ευρώ και έπεσαν στα 518 εκατομμύρια ευρώ έπειτα από διαπραγματεύσεις. Κάντε μόνοι σας τη σύγκριση και δείτε τη διαφορά αντιμετώπισης!
Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε δεκάδες άλλα παραδείγματα δημοσιογραφικής μονομέρειας έως και αθλιότητας.
Όπως, γιατί και πώς συγκεκριμένα εντεταλμένα γιουσουφάκια ανακάλυψαν ξαφνικά σήμερα τη φτώχεια, την ακρίβεια, την ανεργία, ενώ επί Σημίτη όλα τούτα τους ήταν άγνωστα, προφανώς λόγω… ισχυρής και ευημερούσας Ελλάδας.
Ή πώς μεταχειρίζονται σήμερα τον πρωθυπουργό και πώς (δουλικά και… αγιογραφικά) αντιμετώπιζαν τον τέως «καταλληλότερο». Ή… ή…
Το συμπέρασμα είναι το ίδιο. Λαμόγια, γιουσουφάκια, παπαγαλάκια, παρακεντέδες, κοράκια, όλος αυτός ο εσμός της κατευθυνόμενης «ενημέρωσης» υπό τις εντολές των διαπλεκόμενων «βαρόνων», κάνει τη δουλειά της παραπληροφόρησης άριστα.
Το ζήτημα είναι αν και πότε θα ξυπνήσει η κυβέρνηση. Ή μπας κι ο Μπαϊρακτάρης είναι μια μακρινή και ξεχασμένη ιστορία;