Η Μπουρμπούλια ευνόησε και τον κ. Κλαμαρή!
Για τον κ. Ν. Κλαμαρή, που απέφυγε να απαντήσει στο ερώτημά μας, αν πράγματι αυτόν αφορούσε η ιστορία αυτή, προφανώς ισχύει η άποψη ότι η σιωπή είναι χρυσός, όμως η δημοσιογραφική έρευνα καταφέρνει να φθάσει πάντα στην άκρη, και υπήρξε η επιβεβαίωση ότι τον κ. Κλαμαρή αφορά η υπόθεση, που παίρνει σοβαρότατες διαστάσεις, από τη στιγμή που κατέχει τη θέση του διευθυντή του Νομικού Γραφείου του πρωθυπουργού! Τα όσα αποκαλύφθηκαν και αυτά που αποκαλύπτονται σήμερα κάθε άλλο παρά ενισχύουν το κύρος που πρέπει να έχει ο κατέχων μια τόσο υψηλή θέση και κακά τα ψέματα εκθέτει τον ίδιο τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή για τις επιλογές του.
Τα νέα στοιχεία που συγκεντρώσαμε κυριολεκτικά είναι συγκλονιστικά για έναν καθηγητή της Νομικής Σχολής.
Όταν μάλιστα αποκαλύπτεται ότι η γνωστή δικαστίνα
κ. Μπουρμπούλια, που παρεπέμφθη από την Ολομέλεια του Αρείου Πάγου για χρηματισμό και ύποπτες συναλλαγές (βρέθηκε λογαριασμός της με αδικαιολόγητα ποσά σε ελβετική τράπεζα) και έχει εκδοθεί ένταλμα σύλληψης, πλην όμως φυγοδικεί, εξέδωσε την πρωτόδικη απόφαση σύμφωνα με τις απαιτήσεις του κ. Κλαμαρή!
Και όπως μάλιστα η κυρία Μπουρμπούλια επέτρεψε ΠΑΡΑΝΟΜΑ να εκπροσωπηθεί ο ενάγων (κ. Κλαμαρής) από έτερο καθηγητή, τον κ. Παπαδημητρίου εν προκειμένω, αν και τούτο απαγορεύεται ρητά από τον Κώδικα Δικηγορίας, που αναφέρει συγκεκριμένα ότι «οι καθηγητές της Νομικής Σχολής δεν παρίστανται στα πρωτοβάθμια Δικαστήρια»! Αυτό έγινε για να αποφύγει ο ενάγων να πληρώσει(!) παράσταση δικηγόρου, πράγματι το οποίο πέτυχε, ενώ και ο τελευταίος άνεργος πολίτης πληρώνει στη θέση του παράσταση δικηγόρου!
Όμως υπάρχει και κάτι ακόμη πιο σοβαρό που δείχνει τη ΜΕΡΟΛΗΨΙΑ της Μπουρμπούλια υπέρ του κ. Κλαμαρή. Η κυρία δικαστίνα ΑΓΝΟΗΣΕ (ασφαλώς εσκεμμένα, γιατί δεν ευνοούσε τον κύριο καθηγητή) γνωμοδότηση της Ολομέλειας του Ελεγκτικού Συνεδρίου, το οποίο ομόφωνα αποφαινόταν ότι ο συγκεκριμένος ενάγων <Β> δεν δικαιούται <Δ> ΚΑΜΙΑ ΑΜΟΙΒΗ για την επικαλούμενη <Β> παροχή υπηρεσιών <Δ> στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλίας!
Κατόπιν αυτών, ο κ. Κλαμαρής, αν θέλει να προστατεύσει τον πρωθυπουργό που τον τίμησε, επιλέγοντάς τον για διευθυντή του Νομικού του Γραφείου, θα πρέπει να τον διευκολύνει με την παραίτησή του.
Υπό την προϋπόθεση ότι υπάρχει κάποια ευαισθησία.
<ΜΕΤ> Και νέες βολές
Στο μεταξύ, στο νέο τεύχος του νομικού περιοδικού «ΔΙΚΗ», που εκδίδει ο καθηγητής της Νομικής κ. Κώστας Μπέης, υπάρχουν στοιχεία, στο θέμα που άνοιξε με την επιστολή του εφέτη κ. Ασημακόπουλου.
<ΜΕΤ> Αρκετές οι αργομισθίες που εισπράττει
Με τίτλο «Ουδέν κακόν αμιγές καλού μετά τον κεραυνό εν αθρία», δημοσιεύεται επιστολή του δικηγόρου Γεωργίου Φ. Βαρύτη, από την οποία παραθέτουμε ορισμένα ενδιαφέροντα αποσπάσματα:
«Η ανάγνωση της απόφασης που δημοσιεύει η «ΔΙΚΗ», διαψεύδοντας τους βλάσφημους υπαινιγμούς του κ. Ασημακόπουλου, αποδεικνύει ”αβίαστα νομίζω” ότι έχει δίκαιο ο κ. εφέτης να θέλει τη δημοσιοποίηση της μειοψηφίας του, καταλογίζοντας εμμέσως πλην σαφώς σκοπιμότητες και ”συντεχνιακές” εξαρτημένες, και πάντως όχι άδολες σκοπιμότητες, που φαίνεται να διαπίστωσε στη μυστική διάσκεψη που η πλειοψηφία αποδοκίμασε την εισήγησή του.
Άλλωστε, η ίδια η ομόφωνη αιτιολογία, που διατυπώνεται στην απόφαση για την απόρριψη της κύριας βάσης της αγωγής, ήταν νομίζω αρκετή και για την απόρριψη της επικουρικής βάσης της αγωγής, αφού από άκυρη σύμβαση εντολής δεν δικαιολογούνται μισθοί, αλλά αμοιβές για συγκεκριμένες εργασίες που ενδεχομένως διεκπεραίωσε με βάση τις σχετικές διατάξεις περί αμοιβών του κώδικα δικηγόρων, όπως δέχεται και ο μειοψηφήσας εφέτης, σύμφωνα με τις διατάξεις περί αδικαιολογήτου πλουτισμού.
Επί της ουσίας και σύμφωνα με τη μείζονα πρόταση της ομόφωνης απόφασης, ήταν <Β> αρκετές νομίζω <Δ> οι αργομισθίες που εισέπραξε ο εντελοδόχος ενάγων από μια σκανδαλώδη σύμβαση που υπογράφτηκε και εγκρίθηκε από τους υπουργούς, που επαγγέλθηκαν την κάθαρση το έτος 1990.
Εν όψει των παραπάνω, που έφερε στο φως της δημοσιότητας η ”ΔΙΚΗ”, δεν νομίζω ότι το πράγμα πρέπει να περιοριστεί στα ”δικαστικά και τα πανεπιστημιακά κουτσομπολιά, αναφορικά με κάποια γραφικά ή θλιβερά ή και αδιάφορα καμώματα πανεπιστημιακών καθηγητών”, όπως επισημαίνει ο Μπέης στην απάντησή του. Και με την ευκαιρία να πω, ότι μετά τη διαπίστωση ότι κάτι δεν λειτουργεί καλά στη δικαιοσύνη, παρόλο τον άοκνο επί 36 χρόνια αγώνα του περιοδικού και του σεβαστού δασκάλου, δεν θα πρέπει να περιοριστεί η εξυγίανση στις κρυφές κάμερες του Τριανταφυλλόπουλου, που έφερε σε ανυποληψία τη λειτουργία της τρίτης εξουσίας.
Καιρός είναι νομίζω να αναθεωρήσει επίσημα η θεωρία την παγιωθείσα θέση ότι δήθεν η κριτική των αποφάσεων πρέπει να περιορίζεται πάνω στις τοποθετήσεις των δικαστών επί νομικών καθαρά ζητημάτων, και όχι στην κρίση επί των πραγμάτων, γιατί δήθεν η αποδεικτική κρίση του δικαστηρίου είναι ελεύθερη και ο δικαστής ”αποφαίνεται κατά συνείδηση, αν οι ισχυρισμοί είναι αληθινοί”».