Η άλωση της Πόλης από τους πενήντα του Ψωμιάδη

Εντυπωσιασμένος από το ταξίδι-εκδρομή του Βασίλη στο Πεκίνο το καλοκαίρι, θέλησε και αυτός να οργανώσει τη δική του εκδρομή. Δεν επέλεξε φυσικά την Κίνα, στην οποία άλλωστε είχε πάει πριν από τον δήμαρχο, αλλά την Κωνσταντινούπολη προκειμένου να δώσει στην εκδρομή του εθνικοθρησκευτικό χαρακτήρα. Μία ακόμη διαφορά στις εκδρομές δημάρχου και νομάρχη είναι πως ο πρώτος δεν πήρε μαζί του δημοσιογράφους, ενώ ο δεύτερος «κέρασε» τους ρεπόρτερ που ασχολούνται με τη μεγαλειότητά του και ένα ταξιδάκι αναψυχής. Από εκεί και πέρα, οι ομοιότητες των «εκδρομών» των δύο «γαλάζιων» αρχηγών της πόλης χωρίς υπερβολή «βγάζουν μάτι». Έχουμε και λέμε λοιπόν:

• Δέκα ημέρες στην Κίνα ο Βασίλης, επτά στην Πόλη ο Γιώτης.

• Είκοσι άτομα ο Βασίλης, πενήντα ο Γιώτης.

• Τους επικεφαλής όλων των δημοτικών παρατάξεων της αντιπολίτευσης ο Βασίλης, όλους τους νομαρχιακούς συμβούλους συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης ο Γιώτης.

• Ο κάθε εκδρομέας να συνοδεύεται από σύζυγο ή όποιον γουστάρει ο Βασίλης, το ίδιο ακριβώς και ο Γιώτης.

• Με λεφτά του Δημοσίου το ταξίδι-εκδρομή του Βασίλη, με λεφτά του Δημοσίου και το ταξίδι-εκδρομή του Γιώτη.

• Χωρίς ουσιαστικό λόγο η εκδρομή του Βασίλη, χωρίς ουσιαστικό λόγο και η εκδρομή του Γιώτη.

• Αφορμή για το ταξίδι του Βασίλη η παρουσία του σε εορταστικές εκδηλώσεις που οργάνωσε μια αδερφοποιημένη με τη Θεσσαλονίκη πόλη της αχανούς χώρας, αφορμή για το ταξίδι του Γιώτη η επίσκεψή του στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Θα αναρωτηθείτε, καλά, δεν ήταν προ δεκαημέρου στη Βόρεια Ελλάδα ο Βαρθολομαίος; Δεν μπορούσαν να τον δουν εδώ; Γιατί θα ‘πρεπε να πάνε στην Πόλη και μάλιστα για μία ολόκληρη εβδομάδα για μια συνάντηση;

Μη βασανίζεστε. Ταξιδάκι αναψυχής είναι ή για να ακριβολογούμε «εκστρατεία αναψυχής», γιατί περί εκστρατείας πρόκειται.

Μόνον ο εκπρόσωπος μίας παράταξης (ο Μιχάλης Τρεμόπουλος των Οικολόγων) και μερικοί μεμονωμένοι σύμβουλοι -π.χ. ο Δημήτρης Μαυροματίδης- αρνήθηκαν να μπουν στο πούλμαν…

Για τους συλλέκτες των λόγων του Γιώτη καταχωρίζω ακολούθως όσα είπε ο νομάρχης Θεσσαλονίκης στον Βαρθολομαίο: «Γνωρίζουμε πολύ καλά, όλοι εμείς, τα πνευματικά σας τέκνα, τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζετε καθημερινά στον αγώνα που δίνετε για τη μαρτυρία του Χριστού, για τη διασφάλιση των δικαίων της Εκκλησίας του Βυζαντίου σε συνθήκες αντίξοες. Γνωρίζετε, Παναγιώτατε, ότι δεν είστε μόνος σας. Ως νομάρχης Θεσσαλονίκης επιτρέψτε μου να συμμεριστώ την αισιοδοξία σας πως υπάρχει μέλλον για τη Ρωμιοσύνη της Πόλης, ένα μέλλον λαμπρό, που φέρει ανεξίτηλη τη σφραγίδα της δικής σας προσωπικής ακτινοβολίας και προσωπικότητας, Παναγιώτατε».

Το ίδιο βράδυ το «εκδρομικό-εκστρατευτικό σώμα» των θεσσαλονικέων αξιωματούχων «κατέκτησε ένα πολιτιστικό κέντρο των Τούρκων και υποχρέωσε τις χανούμισσες να προσφέρουν στους νικητές τον χορό της κοιλιάς».

Όχι. Ο Γιώτης δεν τις συνόδεψε στα λικνίσματά τους, ούτε άρπαξε το μικρόφωνο για να τραγουδήσει την «Άπονη ζωή». Ήταν βλέπετε και η Τζούλια μπροστά…