επί της ουσίας…

Το χειρότερο είναι πως η απόλυτη εξουσία διαφθείρει απόλυτα, επειδή εξοστρακίζει τον κοινωνικό έλεγχο και την κοινωνική λογοδοσία της εξουσίας. Το κράτος, ως μορφή οργάνωσης μιας κοινωνίας, είχε, έχει και θα έχει θύλακες διαφθοράς, καθότι είναι όργανο άσκησης της εξουσίας. Τα μόνα όπλα που διαθέτει το κοινωνικό σύνολο έναντι του φαινομένου διαφθοράς της εξουσίας είναι η μηδενική κοινωνική ανοχή στη διαφθορά των κρατούντων, ο κοινωνικός έλεγχος της εξουσίας, καθώς και η κοινωνική λογοδοσία της εξουσίας.

•Ως αντιπολίτευση η ΝΔ οργάνωσε μια εκστρατεία κατά της διαφθοράς με πολιτικό στόχο να πλήξει τη διακυβέρνηση Σημίτη και τα κατάφερε. Και ως κυβέρνηση η ΝΔ διακήρυξε ότι θα πατάξει τη διαφθορά και έτσι δεσμεύτηκε να υλοποιήσει το ανέφικτο. Και εξηγούμεθα. Όταν η όποια εξουσία υπόσχεται να πατάξει τη διαφθορά, είναι σαν να υπόσχεται να πατάξει τον εαυτό της, καθότι η εξουσία γεννά τη διαφθορά. Μάλιστα όσο μακρόβια είναι μια εξουσία τόσο περισσότερο ανθεί στους κόλπους της το φαινόμενο της διαφθοράς και τόσο περισσότερο γενικεύεται. Ταύτα δεν συνεπάγονται ότι μια κυβέρνηση που έχει τη βούληση είναι αφοπλισμένη έναντι της διαφθοράς, είτε αυτή ανθεί στους κόλπους της είτε ανθεί στους κόλπους του κράτους. Υπάρχουν κανόνες που, αν εφαρμοσθούν, μπορούν να περιορίσουν το φαινόμενο.

• Πρώτος κανόνας, η μηδενική ανοχή της κυβέρνησης έναντι των θυλάκων διαφθοράς. Δεύτερος κανόνας, η μη συγκάλυψη ημετέρων στο όνομα του πολιτικού κόστους. Τρίτος κανόνας, η στελέχωση του κράτους με αξιοκρατικά και όχι κομματικά κριτήρια, καθότι η κομματική προστασία ενθαρρύνει τη διαφθορά. Τέταρτος κανόνας, να περιοριστεί η δυνατότητα συναλλαγής μεταξύ πολίτη και δημόσιου λειτουργού είτε με τη θέσπιση αντικειμενικών κριτηρίων είτε με τη μηχανοργάνωση. Για παράδειγμα, οι αντικειμενικές αξίες στη φορολογία των ακινήτων εξάλειψαν τη συναλλαγή πολιτών – εφοριακών στον τομέα αυτόν. Επομένως, εάν η κυβέρνηση θέλει όντως να περιορίσει τη διαφθορά, έχει όπλα…