Πάλι καλά που η αξιωματική αντιπολίτευση είδε τι έγινε με την αντιδήλωση των «25»
Προβλήθηκε τότε ως άλλοθι η λεγόμενη Συμφωνία του Ελσίνκι. Στην πραγματικότητα η συμφωνία αυτή χρησιμοποιήθηκε από την αμερικανική πολιτική, που ήθελε να προωθήσει την Τουρκία στην Ευρώπη, ως διπλωματικός μηχανισμός για τον παραμερισμό του εμποδίου στον δρόμο της Τουρκίας των ελληνοτουρκικών προβλημάτων. Αφού με τη Συμφωνία του Ελσίνκι έμπαινε δήθεν μπροστά ένας μηχανισμός για την επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, η Ελλάδα είχε συμφέρον να υποστηρίξει την τουρκική ενταξιακή προοπτική, μέρος της οποίας καθίστατο, υποτίθεται η επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων.
Ο χρόνος αποκαλύπτει τα πράγματα. Σύντομα αποδείχθηκε ότι επρόκειτο για φενάκη που είχε ως στόχο να άρει το ελληνικό εμπόδιο και επιπλέον να επιστρατεύσει τον ελληνικό παράγοντα σε υποστήριξη της τουρκικής ευρωπαϊκής πορείας.
Η νέα κυβέρνηση του Κώστα Καραμανλή συνεχίζει με παραλλαγές την ίδια πολιτική που επιτάσσει πιεστικά η Ουάσινγκτον. Δια της μεθόδου της συνεχούς διολισθήσεως η ελληνική πλευρά έφτασε στο σημείο να εγκαταλείψει και τα άλλοθι όπως η Συμφωνία του Ελσίνκι και να υποστηρίζει ανοικτά, ουσιαστικά άνευ όρων, την τουρκική ευρωπαϊκή πορεία. Έσπευσε μάλιστα, ενώ διεξαγόταν η διαπραγμάτευση για την αντιδήλωση των «25», να δηλώσει εκ των προτέρων ότι η ελληνική πλευρά δεν προτίθεται σε καμία περίπτωση να θέσει βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας.
Ορθώς στο σημείο αυτό η αξιωματική αντιπολίτευση κατηγορεί και κατακρίνει την κυβέρνηση. Υπάρχει όμως και το θέμα του προτέρου πολιτικού βίου. Για να είναι πειστική και αξιόπιστη η αξιωματική αντιπολίτευση ότι δεν το κάνει για λόγους φτηνής αντιπολιτεύσεως και κομματικής σκοπιμότητας, πρέπει να προχωρήσει παραπέρα. Να εξετάσει τον πυρήνα του προβλήματος που παρουσιάζει η εξωτερική μας πολιτική. Έχει και αυτή πολύ μεγάλες ευθύνες για τη διαμόρφωση αυτού του πυρήνα και των ιδεολογημάτων που συγκαλύπτουν την πραγματική ουσία του. Έχει επομένως και ευθύνη για την ουσιαστική επανεξέταση ορισμένων βασικών παραμέτρων της πολιτικής μας και για τον επαναπροσανατολισμό της με βάση την πραγματικότητα και όχι επικίνδυνα για τη χώρα και τα συμφέροντά της ιδεολογήματα.