Το απίστευτο σκάνδαλο της ΔΕΘ
Δεν είναι «διεθνής», καθώς οι ξένες συμμετοχές περιορίζονται απελπιστικά χρόνο με τον χρόνο και ουσιαστικά εκμηδενίστηκαν.
Δεν είναι «εμπορική», καθώς οι εμπορικές συμφωνίες που συνάπτονται στη διάρκειά της, οι παραγγελίες και τα «deals» που κλείνουν είναι ασήμαντα.
Δεν είναι σχεδόν ούτε «έκθεση», καθώς με τον όρο «έκθεση» εννοείται η προβολή προϊόντων και υπηρεσιών προς πώληση, πράγμα που αποτελεί το συμπλήρωμα και όχι το κύριο της φετινής διοργάνωσης.
Ουσιαστικά η ΔΕΘ έχει καταντήσει -με όλη τη σημασία της λέξης- μια διοργάνωση του ελληνικού κράτους, που έχει ως μοναδικούς στόχους αφενός να προπαγανδίζει το «σπουδαίο» έργο που κάνουν οι εκάστοτε κυβερνώντες-διοικούντες και αφετέρου να εξασφαλίζει ένα λαμπρό και κατάλληλο ντεκόρ για την παρουσίαση της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης από τον πρωθυπουργό και την αυτοπροβολή των υπουργών της.
Υπουργεία, υπηρεσίες, οργανισμοί, γενικές γραμματείες, κρατικές τράπεζες, οργανισμοί κοινής ωφέλειας, ινστιτούτα, διαχειριστικές αρχές ευρωπαϊκών προγραμμάτων, περιφέρειες, δήμοι και νομαρχίες, συνεταιρισμοί και κάθε είδους κρατικές εταιρείες με τα περίπτερά τους καταλαμβάνουν το μεγαλύτερο τμήμα του χώρου της.
Και να ‘λεγε κανείς πως τα εν λόγω περίπτερα εκθέτουν κάποια προϊόντα, πως προβάλλουν κάποιες υπηρεσίες προς πώληση, πως συνάπτουν εμπορικές συμφωνίες και κλείνουν δουλειές, να κάνουμε τα «στραβά μάτια».
Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Πανάκριβα περίπτερα, που αξίζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και πληρώνονται πολλαπλάσια της αξίας τους, δεκάδες υπάλληλοι -εκλεκτοί της εκάστοτε διοίκησης- που με το πρόσχημα της λειτουργίας του περιπτέρου έρχονται από την Αθήνα, αμείβονται εκτός έδρας και, επιπλέον, επιβαρύνουν τους προϋπολογισμούς των υπηρεσιών-εταιρειών τους με έξοδα μετακίνησης, ξενοδοχεία, εστιατόρια και… νυχτερινά κέντρα, συνιστούν ένα σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων.
Από μια πρόχειρη και όχι πλήρη -ομολογώ- έρευνα που έκανα διαπίστωσα πως:
• Ο σχεδιασμός, η κατασκευή και σε πολλές περιπτώσεις η λειτουργία των κρατικών -με την ευρεία έννοια του όρου- περιπτέρων ανατίθενται σε διαφημιστικές εταιρείες των Αθηνών χωρίς να προηγηθεί καμιά απολύτως πρόσκληση ενδιαφέροντος.
• Η ανάθεση της δουλειάς δεν γίνεται απευθείας από το υπουργείο ή τον κρατικό φορέα, αλλά από συνδεδεμένη με αυτόν επιχείρηση που δεν έχει υποχρέωση να τηρεί τις δεσμεύσεις της προβλεπόμενης νομοθεσίας (προκήρυξη διαγωνισμού κ.λπ.).
• Τα ποσά που διατίθενται είναι εξωφρενικά. Έμαθα για περίπτερα υπουργείων που κοστολογήθηκαν ενάμισι εκατομμύριο ευρώ (ούτε πολυκατοικία να ήταν!) και για τρελά νούμερα που εγγράφονται στους προϋπολογισμούς για παροχή υπηρεσιών. Παραδείγματος χάρη, για ενοικίαση λάπτοπ 120 ευρώ τη μέρα (διπλάσιο το ενοίκιο για ένα δεκαήμερο από το κόστος αγοράς), για λειτουργία γραφείου Τύπου δέκα ημερών 20.000 ευρώ, για παραγωγή «απολογιστικού DVD» 40.000 ευρώ και πάει λέγοντας.
Υπάλληλοι (οι κολλητοί τού επικεφαλής) ανεβαίνουν για εκδρομή και δημόσιες σχέσεις τα δύο Σαββατοκύριακα στην «ερωτική Θεσσαλονίκη», με όλα τα έξοδα πληρωμένα, για να ξεσκάσουν και να διασκεδάσουν.
Από το φαγοπότι δεν θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και οι πολιτικοί φίλοι-ψηφοφόροι των τοπικών ηγετών που χρησιμοποιούν τα περίπτερα των υπηρεσιών όπου προΐστανται ως εκλογικά τους ορμητήρια. Ο Ορφανός, για παράδειγμα, χρηματοδότησε τη διοργάνωση ημερίδας για το αθλητικό μάρκετινγκ με ομιλητή τον ίδιο, ενώ ο Παπαγεωργόπουλος εγκαινίασε το περίπτερο του δήμου Θεσσαλονίκης με περισσότερους από χίλιους καλεσμένους που απόλαυσαν τα εδέσματα του μπουφέ.