Η… πρωθυπουργική έκθεση Θεσσαλονίκης!

Παρών βεβαίως και σύμπας ο Τύπος, ο οποίος αναζητούσε, εις μάτην, την «είδηση» της οποίας η συγκομιδή περιορίσθη στα πενιχρά:

Την επανίδρυση του Φεστιβάλ Τραγουδιού και τη σύσταση πέντε περιφερειακών διοικήσεων για τη διαχείριση του τέταρτου κοινοτικού πλαισίου στήριξης (χωρίς την κατάργηση των ήδη λειτουργουσών 13)!

Ο Κώστας Καραμανλής ωμίλησε δύο φορές (Παρασκευή και Σάββατο 9 και 10 Σεπτεμβρίου) και έδωσε μία συνέντευξη Τύπου εφ’ όλης της ύλης, στο Βελλίδειον, χωρίς, όμως, να διαφωτίσει την κοινή γνώμη επί των ζεόντων ζητημάτων που την απασχολούν. Κατά την πρώτην του ομιλία ανεφέρθη στα «τοπικά ζητήματα» που απασχολούν τον λαό της Θεσσαλονίκης και της Βορείου Ελλάδος. Κατά τη δεύτερη στα… εθνικά. Είχε προηγηθεί όμως της πρωθυπουργικής ομιλίας ο μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Άνθινος, ο οποίος ιεράρχησε τα θέματα ως εξής:

1) Τα εθνικά [καημός τ’ όνομα «Μακεδονία» που σφετερίζονται οι Σκοπιανοί και «εκάς οι βέβηλοι» διά τα «σταγονίδια» (όχι του Αβέρωφ) που εισηγούνται συμβιβασμόν για το όνομα της Δημοκρατίας των Σκοπίων].

2) Τα οικονομικά («Μετριασμόν ανισοτήτων εισοδήματος»).

3) Τα εκπαιδευτικά και πολιτιστικά θέματα.

Ο πρωθυπουργός δεν απήντησε άμεσα, όπως και όταν οι αντιφρονούντες αριστεροπεριβαλλοντολόγοι τού εσήκωσαν «πανό», δεν έχασε την ψυχραιμία του, συνέχισε την ομιλία του και την επομένη προέτρεψε τους «πικετοφόρους» ό,τι έχουν να το παρουσιάσουν προκαταβολικά. Κατά τ’ άλλα, deja vue τα όσα είπε και διέγνωσε τα ‘χουμε ξαναδεί και ξανακούσει:

• Τη ΔΕΘ ως περιφερειακό και εκθεσιακό κέντρο των Βαλκανίων, την Ελλάδα ως πύλη της Ευρωπαϊκής Ενώσεως (ΕΕ) και τη Θεσσαλονίκη ως πόλη «γεωπολιτικής σημασίας»!

• Ενώ η επομένη διεύρυνσι της ΕΕ «καθυστερεί», η Βόρειος Ελλάς «γίνεται κόμβος διεθνούς συνεργασίας» και η κυβέρνησι εκπονεί «στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης το 2006» και προωθεί «ζώνη καινοτομικής ικανότητας στη Θεσσαλονίκη (με ό,τι αυτό σημαίνει).

• Στην παιδεία θα στραφούν οι επενδύσεις (ιδρύεται Διεθνές Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, εφαρμόζεται πρόγραμμα σχολικής στέγης, ανανεούται το φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης).

• Στην οικονομία η Ελλάς καθίσταται «διεθνής ενεργειακός δίαυλος» με την προσεχή κατασκευή του πετρελαιαγωγού Πύργου-Βουλγαρίας (Μπουργκάς)-Αλεξανδρούπολης και του ελληνοτουρκικού αγωγού φυσικού αερίου και του υποθαλάσσιου αγωγού φυσικού αερίου με την Ιταλία και τη συνένωσι των ηλεκτρικών δικτύων εννέα γειτονικών κρατών της Βαλκανικής και της Αν. Ευρώπης, επενδύσεων ύψους 1,5 δισ. ευρώ.

Επανέλαβε, εξάλλου, ο κ. Καραμανλής τα γνωστά «έργα» -εισέτι στα χαρτιά- ως το ΜΕΤΡΟ Θεσσαλονίκης, την υποθαλάσσια αρτηρία (σ.σ.: περιττή), την παράκαμψι του Μαλιακού Κόλπου, την (ανασταλείσα από το ΣτΕ) υπογραφή της επεκτάσεως του αεροδρομίου Μίκρας και την ολοκλήρωσι (το 2008) της Εγνατίας Οδού. Ουδέν όμως περί του καρκινοβατούντος βιολογικού καθαρισμού του Θερμαϊκού.

Ενεθυμήθη, επίσης, ο κ. Καραμανλής την «οικονομική διπλωματία», την «εξωστρέφεια της πολιτικής», την «τουριστική βιομηχανία», τη «χωροταξία των τουριστικών επενδύσεων», τις «εναλλακτικές μορφές τουρισμού» και εθεώρησε τους ευσεβείς αυτούς πόθους ως ζώσαν πραγματικότητα, όπως άλλωστε ότι «η χώρα καθίσταται παγκόσμια τουριστική δύναμις» (που δεν είναι ακόμη)!

Δεν ελησμόνησε αυτήν τη φορά ν’ αναφερθεί στα επιτεύγματα της ελληνικής υπορπόντιας ναυτιλίας που προσέφερε 14 δισ. ευρώ στο ισοζύγιον πληρωμών και υπεσχέθη αναγέννησι της μέχρι τούδε φθινούσης τουριστικής κρουαζιέρας και την αναβάθμισι των λιμένων της χώρας.

Διά την γεωργίαν, η παρηγορία του κ. πρωθυπουργού περιορίσθη στην ανακήρυξι του 2006 ως «έτους ελαιολάδου» και διά την επανίδρυσι του πάσχοντος κράτους, στην ίδρυσι εν Κοζάνη σχολής «επιμορφώσεως των δημοσίων υπαλλήλων».

Το ενδιαφέρον της κυβερνήσεως «για τον άνθρωπο» εξεδηλώθη με την πρωθυπουργική υπόσχεσι καθιερώσεως του «κοινοτικού αστυνόμου», της καταργήσεως των «ράντζων» στα κρατικά νοσοκομεία και στην ίδρυσι 4 μονάδων του ΟΚΑΝΑ στη Θεσσαλονίκη. Το νέον σύνθημα που έρριψαν οι επικοινωνιολόγοι της κυβερνήσεως είναι «καλύτερη ζωή», το οποίον υπεδέχθησαν οι παριστάμενοι με ασθενή χειροκροτήματα (9 δευτερολέπτων) και με φθίνοντα παλμόν, που μόνον τα «πανό» των αντιφρονούντων κάπως εζωήρευσαν.

Ο μέλλων ως ενεστώς

Την επομένην η ομιλία του προέδρου της ΔΕΘ κ. Θωμόπουλου περιεστράφη και πάλιν περί την «εξωστρέφειαν και την καινοτομίαν», ενώ ο κ. Καραμανλής μετέβαλε τον μέλλοντα χρόνον εις ενεστώτα: Τα «θα» του Ανδρέα Παπανδρέου έγιναν «παρούσα πραγματικότητα», αλλά οι υστερήσεις παραμένουν. Η ομιλία του ήταν άνευ μηνύματος, πλην της «παγκοσμιότητας» (sic) που επεκαλέσθη. Κατά τ’ άλλα περιείχε πολλές κοινοτοπίες, όπως το περί ανόδου της Κίνας (ως παγκοσμίου δυνάμεως), της εξαρτήσεως της Ελλάδος, εκ του πετρελαίου, που ανατιμάται και τα περί «γραφειοκρατίας, λιτότητας και διαφθοράς» στο Δημόσιο, που ενωρίτερον είχαν κοστίσει στον βουλευτής της Ν.Δ. κ. Πολύζο τη συμμετοχήν του στην κοινοβουλευτική ομάδα του κυβερνώντος κόμματος.

Το απόφθεγμα του Κ. Καραμανλή «κανένας πάνω από τον νόμο» ήχησε ως παρωχημένη αλλ’ ανεκπλήρωτη υπόσχεσι των εν Ελλάδι πολιτικών που ζουν στην εποχή προ της MAGNA CARTA (13ος αιών). Τη «μεταρρύθμισι της πολιτικής», την «επανίδρυσι του κράτους» και την «ανθρωποκεντρική ανάπτυξι» εμετρίασε η αναφορά του κ. Καραμανλή στα δημόσια ελλείμματα και χρέη, που κληρονόμησε από την προηγουμένη κυβέρνησι του ΠΑΣΟΚ (άνω των 11 δισ. ευρώ και 215 δισ. ευρώ αντιστοίχως, διά το 2005), παρά τις επιτυχείς φέτος αποκρατικοποιήσεις (που απέφεραν άνω των 2 δισ. ευρώ, του ΟΤΕ και του ΟΠΑΠ). Διαβεβαίωσε όμως παραλλήλως τον μαχητικό συνδικαλισμό ότι «δεν θίγονται οι ισχύουσες εργασιακές σχέσεις, το ΑΣΕΠ και το ασφαλιστικό».

Τι δεν είπε ο κ. Καραμανλής

Κατά τις δύο ομιλίες του ο κ. Καραμανλής απέφυγε να θίξει τα λεγόμενα «εθνικά θέματα», όπως το Κυπριακόν, τις σχέσεις με την Τουρκία και την «ευρωπαϊκή της πορεία», την αντιτουρκική στάσι της Αυστρίας, Γαλλίας και Γερμανίας. Δεν ανεφέρθη στην προηγηθείσα συνάντηση με τον ρώσο Πρόεδρο Βλαδίμηρο Πούτιν, η οποία εθεωρήθη ως «λίαν σημαντική». Δεν εξήγησε τη «νέα μεταναστευτική πολιτική» του και περιορίσθη στο ασαφές «ξέρουμε πού πάμε».

Παρά την πάροδο 18 μηνών διακυβερνήσεως της χώρας υπό της κυβερνήσεως του κ. Κ. Καραμανλή, εξακολουθεί η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού που να προσδιορίζει πού θα εγκατασταθεί η βιομηχανία, πού η γεωργική γη, πού η τουριστική και οικονομική ανάπτυξι. Ακόμη δεν έχει ξεκαθαρισθή η χρήσι των «ολυμπιακών ακινήτων» που κόστισαν 13 δισ. ευρώ και καρκινοβατούν αυτοαναλισκόμενα.

Τα ελλείμματα του Δημοσίου συνεχίζονται και οι μειώσεις φόρων μετατίθενται για μετά το 2007. Οι διώξεις για τα οπλικά σκάνδαλα ελησμονήθηκαν και η μεγαπάτη του χρηματιστηρίου παρεγράφη με την περυσινή ομιλία του κ. Καραμανλή, στην 69η ΔΕΘ. Μόνον οι αμυντικές δαπάνες ανεκοινώθη ότι θα μειωθούν από το 4,1% του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος στο 2,9% το 2006, παρά το γεγονός ότι η οπλική ισορροπία στο Αιγαίον πέλαγος έχει κλονισθεί καιρίως.

Ο κ. Καραμανλής παρεδέχθη την υψηλή ανεργία και την ακρίβεια ζωής (μόνον από το πετρέλαιο ο τιμάριθμος ανήλθε 1% στο 4,5% τον Σεπτέμβριον ε.έ.). Αλλά η αυτοκριτική αντεσταθμίσθη από την κυβερνητική αυταρέσκεια.

Ο κ. Καραμανλής, ικανοποιημένος απόλυτα από το έργον της κυβερνήσεώς του, δεν εδίστασε να ζητήσει «κι άλλον χρόνο» και ηναλώθη στην παράθεσι ανασφαλών στατιστικών στοιχείων, όπως η δήθεν αύξησι του εθνικού προϊόντος (σ.σ.: το βιομηχανικό και αγροτικόν μειούται), η βελτίωση «του κλίματος των διεθνών επενδύσεων» (σ.σ.: η πιστοληπτική ικανότης της χώρας επεδεινώθη μαζί με εκείνην της Ιταλίας) και Πορτογαλίας, σύμφωνα με δημοσιεύματα των «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» της 9-9-05) και η διεύρυνσι του ελλείμματος στο εμπορικό ισοζύγιο λόγω ανατιμήσεως του πετρελαίου (σ.σ.: που την απέδωσε και στην ολιγωρία των προηγουμένων κυβερνήσεων, με τον αφορισμό «μείναμε ουραγοί»!).

Κοντολογίς ο κ. Καραμανλής περιορίσθη στη Θεσσαλονίκη εις αυτονοήτους διαπιστώσεις και εις αποκρύψεις των προβλημάτων της εξωτερικής και οικονομικής πολιτικής. Έκανε μια πολυδάπανη εμφάνισι στη Διεθνή Έκθεσι, που από τον καιρό του θείου του έχει εκφυλισθεί εις πρωθυπουργικήν έκθεσι πεπραγμένων και στείρα αντιπαράθεσι προεκλογικών υποσχέσεων και αντιπολιτευτικών μύδρων.

Υπ’ αυτήν την έννοιαν εάν έλειπεν η πρωθυπουργική φιέστα στη Θεσσαλονίκη, κάθε Σεπτέμβριον, όλοι θα ήσαν καλύτερα: η κυβέρνηση με την αποφυγή της διακοπής του έργου της επί εβδομάδες και η αντιπολίτευση με άσκοπον αντιπαράθεσι επιχειρημάτων. Και το κοινό, που πάντα κάτι περιμένει και μένει ανικανοποίητο, δεν θα χρονοτριβούσε σε μια «έκθεσι» που δεν διαφέρει από (μικρο)πολιτική διοργάνωσι. Υπάρχουν άλλωστε οι κλασικές εκθέσεις για την HELEXPO για τα εμπορικά του ενδιαφέροντα.