Ένα αποκαλυπτικό οδοιπορικό στην ιστορία της Ολυμπιακής και πώς φτάσαμε στην… εντατική

Η ιστορία της Ολυμπιακής αρχίζει εδώ και πολλές δεκαετίες, αλλά το μεγαλύτερο παρασκήνιο υπήρξε την εποχή του πρώην πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Για πρώτη φορά γίνεται έντονα λόγος για ιδιωτικοποίηση του εθνικού αερομεταφορά. Πρώτα την απαξίωσε με τις ενέργειες που έκανε την περίοδο του 1992, πριν από τις εθνικές εκλογές, και στη συνέχεια όλες οι προσπάθειες έπεσαν στο κενό, με τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Από τους πρώτους κιόλας μήνες της νέας κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, αρχίζουν οι πρώτες κινήσεις για τη διάσωση της Ολυμπιακής. Ο Ανδρέας καλεί τον τότε υπουργό Μεταφορών Γιάννη Χαραλάμπους και του λέει: «Γιάννη, γίνεται κάτι για να σώσουμε την Ολυμπιακή;». Η απάντηση ήταν θετική και άρχισαν αμέσως οι πρώτες ενέργειες.

Το πρώτο πρόγραμμα εξυγίανσης και το παρασκήνιο με τον έλληνα επίτροπο Γ. Παλαιοκρασσά

Το 1994 ο κ. Χαραλάμπους καταθέτει την πρόταση εκ μέρους της τότε κυβέρνησης για τη διάσωση του εθνικού αερομεταφορέα. Το λειτουργικό έλλειμμα ανερχόταν σε 8% με 10% δηλαδή περίπου 200 δισ. δραχμές. Της έλειπαν 16 με 20 δισ. δραχμές τον χρόνο για να λειτουργήσει ομαλά. Ο κ. Χαραλάμπους από την αρχή στο βάθος του μυαλού του διατηρούσε επιφυλάξεις για το αν θα απέδιδε η νέα προσπάθεια. Αιτία ήταν τα σύννεφα που είχε αντιληφθεί ότι είχαν συγκεντρωθεί από τα επιμέρους παιχνίδια των συνδικαλιστών με τις διοικήσεις του οργανισμού. Ως υπουργός τότε, παρέλαβε μια επιστολή από τον τότε επίτροπο κ. Γιάννη Παλαιοκρασσά στις 2 Μαρτίου 1994 σχετικά με τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρείες: Μέχρι τώρα το γραφείο μου έχει καθυστερήσει για 14 μήνες την κίνηση της διαδικασίας, προκειμένου να επιτευχθεί συναινετική λύση. Αυτό οδήγησε στην υποβολή στην Επιτροπή, τον Ιούλιο του 1993, προγράμματος αναδιάρθρωσης της Ολυμπιακής. Το πρόγραμμα παρουσιάζει βασικές ελλείψεις και δημιουργεί ερωτήματα στην Επιτροπή.

Το βασικό επιχείρημα του κ. Παλαιοκρασσά ήταν, σύμφωνα με την επιστολή του:

Οι ενισχύσεις πρέπει να αποτελούν μέρος του προγράμματος αναδιάρθρωσης το οποίο πρέπει να εγκρίνει η Επιτροπή. Για να εγκρίνει η Επιτροπή το πρόγραμμα, πρέπει να εγγυάται την αποκατάσταση, σε εύθετο χρόνο, της ισορροπίας της επιχείρησης, ούτως ώστε να είναι μελλοντικά βιώσιμη χωρίς κρατικές ενισχύσεις.

Η επιστολή του κ. Παλαιοκρασσά κοινοποιήθηκε στους τότε υπουργούς Εξωτερικών και Οικονομικών Θεόδ. Πάγκαλο και Αλ. Παπαδόπουλο.

Οι πιέσεις εντείνονται. Ο κ. Χαραλάμπους αντιλαμβάνεται ότι έχει αρχίσει να τρέμει η καρέκλα του. Στον Ανδρέα είχαν εισηγηθεί την απομάκρυνση του υπουργού, γιατί, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, είχε αρχίσει να βάζει τάξη στην Ολυμπιακή αλλά φαίνεται πως κάποιοι που τότε ασκούσαν επιρροή, κολλητοί της αυλής, είχαν πείσει τον πρωθυπουργό ότι ο κ. Χαραλάμπους δεν βάδιζε σύμφωνα -τουλάχιστον- με το πώς ήθελαν οι ίδιοι.

Κεντρικό ρόλο έπαιξαν, συμμαχώντας εναντίον του τότε υπουργού, συνδικαλιστές της Ολυμπιακής, εργατοπατέρες που κινούσαν στο παρασκήνιο το νήμα και πρώην βουλευτές, ευνοημένοι από τη γενικότερη συγκυρία. Ο κ. Χαραλάμπους υποστηρίζει ότι βρήκε μπροστά του επικίνδυνα παιχνίδια μεταξύ συνδικαλιστών και διοίκησης, που κάτω από το τραπέζι, για να γίνουν αρεστοί στους μετέπειτα υπουργούς, έπαιρναν υπέρογκες αυξήσεις στους μισθούς, χωρίς φυσικά να προβλέπονται, όταν μάλιστα η Ολυμπιακή είχε μπει μέσα.

Όμως, ο υπουργός Μεταφορών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Θόδωρος Αναγνωστόπουλος, ο οποίος κατέθεσε το αίτημα για αναδιάρθρωση της Ολυμπιακής, έλαβε μέσω του πρέσβη μας στις Βρυξέλλες μία επιστολή από τον κ. R.J. Coleman, γενικό διευθυντή της Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων στις 23 Αυγούστου 1993 με την οποία εξηγούσε τα παρακάτω:

Με επιστολή της 12ης Ιουλίου 1993 που καταχωρίσθηκε στην υπηρεσία μου στις 23 Ιουλίου, διαβιβάσατε στον κ. Matutes επιστολή με την οποία ο κ. Αναγνωστόπουλος, έλληνας υπουργός Μεταφορών και Συγκοινωνιών, κοινοποιεί στην Επιτροπή, στο πλαίσιο των διατάξεων του άρθρου 93 παράγραφος 3 της συνθήκης ΕΟΚ, το σχέδιο αναδιάρθρωσης και ανάκαμψης της εθνικής εταιρείας Ολυμπιακή Αεροπορία.

Μετά μια πρώτη εξέταση της εν λόγω κοινοποίησης, έχω την τιμή να σας πληροφορήσω ότι δεν περιλαμβάνονται σε αυτήν όλα τα στοιχεία που απαιτούνται για να μπορέσει η Επιτροπή να εξετάσει πλήρως τη συγκεκριμένη υπόθεση. Για τον λόγο αυτό, θα σας παρακαλούσα να μου στείλετε τις συμπληρωματικές πληροφορίες που απαιτούνται στο συνημμένο παράρτημα. Ελλείψει των πληροφοριών αυτών, η Επιτροπή δεν μπορεί να λάβει θέση όσον αφορά το εν λόγω σχέδιο αναδιάρθρωσης…

Επιστολή προς τον κ. Παπούλια

Οι Βρυξέλλες συνεχίζουν να έχουν αμφιβολίες και τότε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δηλαδή ο κ. Matutes, στέλνει στον τότε υπουργό Εξωτερικών Κάρολο Παπούλια μια επιστολή στις 23 Μαρτίου 1994, δηλαδή είκοσι μέρες μετά την επιστολή Παλαιοκρασσά, στην οποία αναφέρει για την κυβέρνηση Μητσοτάκη τα εξής:

Με επιστολή της 14ης Ιουλίου 1992, η οποία καταχωρίσθηκε στις 16 Ιουλίου 1992, η ελληνική κυβέρνηση κατέθεσε στην Επιτροπή ύστερα από σχετικό αίτημα της τελευταίας, γνωστοποίηση περί των εγγυήσεων που έχει παράσχει για δάνεια συναφθέντα από τον ελληνικό εθνικό αερομεταφορέα, την Ολυμπιακή Αεροπορία (στο εξής: «ΟΑ»), κατά την περίοδο 1986 -1991. Η παροχή των εν λόγω εγγυήσεων προβλέπεται: από το άρθρο 6 του ελληνικού νόμου αριθ. 96 της 26ης Ιουλίου 1975 σχετικά με την απόκτηση μετοχών της ΟΑ, εκ μέρους του ελληνικού Δημοσίου. Σύμφωνα με τον εν λόγω νόμο, η ΟΑ, οποία αποτελεί από το έτος ιδρύσεώς της επιχείρησης κοινής ωφελείας, δύναται να συνομολογεί δάνεια, τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό. Ενώ το Δημόσιο διαθέτει πλήρη ελευθερία παροχής εγγύησης σε σχέση με τα δάνεια αυτά, αναπροσαρμογής ή αποπληρωμής τους. Το ίδιο ισχύει γενικότερα για κάθε συμβατική υποχρέωση που αναλαμβάνει η ΟΑ. Πράγματι, κατά τις ελληνικές αρχές, το Δημόσιο παρέχει εγγύηση για το σύνολο των δανείων που συνομολογεί η ΟΑ, είτε πρόκειται για δάνεια σε εθνικό νόμισμα είτε πρόκειται για δάνεια σε συνάλλαγμα. Η Επιτροπή, λαμβάνοντας υπόψη ότι η εν λόγω γνωστοποίηση κατετέθη καθυστερημένα και ότι αναφέρεται σε μέτρα που έχουν ήδη εφαρμοστεί, καταχώρισε τον σχετικό φάκελο στις 8 Δεκεμβρίου 1992 ως μη κοινοποιηθείσα ενίσχυση με τον αριθμό ΝΝ 133/92.

Αναφέρει επίσης στην επιστολή του ο κοινοτικός επίτροπος, αρμόδιος για τις χρηματοδοτήσεις, πως: Τα στοιχεία που έχουν προσκομίσει οι ελληνικές αρχές δεν είναι ούτε πλήρη ούτε αρκετά εμπεριστατωμένα, ώστε να επιτρέπουν να αξιολογηθεί η επίδραση των ανωτέρω επιβαρύνσεων στις δαπάνες εκμετάλλευσης της εταιρείας.

Ο τότε υπουργός Εξωτερικών Κ. Παπούλιας καταλαβαίνει πως οι Βρυξέλλες κτυπούν καμπανάκι στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για τις καθυστερήσεις της προηγούμενης κυβέρνησης και κυρίως, όπως αναφέρει ο κοινοτικός επίτροπος, εκφράζουν ήδη αμφιβολίες: Λαμβάνοντας υπόψη το σύνολο των προεκτεθέντων και δεδομένης της ανεπάρκειας των στοιχείων που έχουν προσκομίσει οι ελληνικές αρχές, η Επιτροπή είναι υποχρεωμένη στην παρούσα φάση να εκφράσει αμφιβολίες προκειμένου περί του συμβιβάσιμου των υπό εξέταση ενισχύσεων με τις διατάξεις του άρθρου 92 της συνθήκης και ιδίως με την τρίτη παράγραφο στοιχείο γ του εν λόγω άρθρου…

Η παγίδα του ΠΑΣΟΚ και ο Πάγκαλος

Οι ίντριγκες και οι μυστικές συσκέψεις μεταξύ διαφόρων στελεχών του ΠΑΣΟΚ με την πάροδο του χρόνου εντείνονται. Ο Χαραλάμπους, παρά το έργο που αναγνωρισμένα έχει κάνει στην Ολυμπιακή, φεύγει. Γνωρίζει όμως το τι γίνεται και γι’ αυτό καλεί στο σπίτι του συγκεκριμένο άνθρωπο της τότε διοίκησης της Ολυμπιακής και του λέει τα καθέκαστα. Ότι γνωρίζει για το παρασκηνιακό παιχνίδι που ήδη παίζουν άλλα στελέχη εις βάρος του. Έρχεται στη θέση του ο Θόδωρος Πάγκαλος, και δηλώνει ότι η Ολυμπιακή πρέπει να κλείσει! Σήμερα αποφεύγει να πει οτιδήποτε. Τότε όμως ήταν υπέρμαχος της άποψης αυτής. Ο Πάγκαλος όμως μένει στο υπουργείο λίγους μήνες και το καλοκαίρι εκείνο του ’94, ο Ανδρέας εκπλήσσοντας όλους του δίνει το δακτυλίδι της διαδοχής και μαζί προίκα το υπουργείο Μεταφορών για να διεκδικήσει τον δήμο της Αθήνας απέναντι στον « κ. Τίποτα, Δημήτρη Αβραμόπουλο».

Αλλάζουν οι συνθήκες, οι συσχετισμοί και οι διοικήσεις και έρχεται νέος υπουργός, από υφυπουργός, ο Θανάσης Τσούρας.

Στο ΠΑΣΟΚ όμως έχουν αρχίσει τα εσωκομματικά μαχαιρώματα. Παρά τις προσπάθειες του Τσούρα να μειώσει κατά 30% τις αμοιβές και τα επιδόματα των εργαζομένων με κοινή συμφωνία, παρά τις νέες πτήσεις της ΟΑ, παρά τις εταιρείες βάσης, και αυτές οι ενέργειες πήγαν χαμένες. Ήδη στο εσωτερικό, μεταξύ ηγεσίας υπουργείου Εθνικής Άμυνας, διοίκησης και συνδικαλιστών υπάρχουν και ορισμένοι που ενδιαφέρονται για άλλα ζητήματα. Έτσι τα προσυμφωνηθέντα με τον τότε υπουργό Θανάση Τσούρα δεν τηρούνται. Συνεχίζει να διατηρείται η γνωστή κατάσταση στο εσωτερικό και κάποιοι να καρπώνονται χιλιάδες δραχμές. Ο κ. Τσούρας δηλώνει: «Υπήρχε ένα πλήρες σχέδιο ανάπτυξης της εταιρείας με πλήρη δρομολόγια στο εξωτερικό. Έπειτα από διάλογο με τους εργαζόμενους υπεγράφη και κυρώθηκε συμφωνία που προέβλεπε μείωση κατά 30% σε μισθούς και επιδόματα, καθώς και έξοδο των υπεραρίθμων εργαζομένων».

Σύμφωνα με τον κ. Τσούρα, το σχέδιο αυτό υποστηριζόταν τότε από τον Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ γνώση είχε και ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Κ. Καραμανλής. Και δεν ήταν τυχαίο ότι το σχέδιο αυτό το είχε ψηφίσει και η πτέρυγα της Ν.Δ.: Για πρώτη φορά η Ολυμπιακή είχε εμφανίσει κέρδη. Το πρώτο χρόνο 16 δισ. και τον δεύτερο 21 δισ. δραχμές.

Και σε αυτό το σημείο εισέρχονται άλλοι παράγοντες και άλλοι υπουργοί. «Δυστυχώς αυτό το πρόγραμμα λειτούργησε», δηλώνει σήμερα ο κ. Τσούρας, «μόνο δύο χρόνια. Δεν μπόρεσε να ολοκληρωθεί και δεν προχώρησαν αυτά που έπρεπε», δηλώνει με νόημα για τους επόμενους υπουργούς.

Η εκλογή Σημίτη και ο ρόλος των συνδικαλιστών

Μετά τον κ. Τσούρα για λίγους μήνες ακολουθεί στο υπουργείο Μεταφορών ο Ευάγγελος Βενιζέλος, τον Οκτώβριο του 1995, μέχρι να εκλεγεί ο κ. Κ. Σημίτης από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ νέος πρωθυπουργός, έπειτα από την ασθένεια και την παραίτηση του Ανδρέα Παπανδρέου. Εκείνο το διάστημα η ΟΑ τα έδωσε όλα. Οι άνθρωποί της είχαν μόνιμη σχέση με στελέχη του ΠΑΣΟΚ που φλέρταραν υπέρ του Σημίτη. Πρώτος υπουργός Μεταφορών επί Κ. Σημίτη, ο Χάρης Καστανίδης, ο οποίος για άλλους λόγους παραιτήθηκε στη συνέχεια, για να αναλάβει ο κ. Τάσος Μαντέλης. Η εκλογή του νέου πρωθυπουργού έγινε 18 Ιανουαρίου 1996 από την κοινοβουλευτική ομάδα. Οι άμεσοι συνεργάτες του γνώριζαν πώς θα κινηθεί ο πρωθυπουργός και ήδη είχαν βάλει κάτω από το τραπέζι τα θέματα για τα οποία πάντα ενδιαφέρονται πολλοί από τους σημερινούς συνδικαλιστές που δήθεν κόπτονται για τη βιωσιμότητα της εταιρείας. Φυσικά έπαιξαν ρόλο εκείνη την εποχή όχι μόνο οι εκβιασμοί αλλά και οι διάφορες δεσμεύσεις, καθώς οι συνεργάτες του κ. Σημίτη γνώριζαν ότι σε λίγους μήνες -και όπως έγινε πράγματι- ακολουθούσε το συνέδριο για την εκλογή του τότε πρωθυπουργού και στο αξίωμα του προέδρου του κόμματος. Οι πιέσεις ήταν αφόρητες σε όσους διαφωνούσαν και γι’ αυτό επιστρατεύτηκαν τα μεγάλα μέσα από αυτούς που μιλούσαν εξ ονόματος του κ. Σημίτη. Είναι συγκεκριμένοι εκείνη την εποχή άνθρωποι του λεγόμενου εκσυγχρονισμού που έπαιξαν με κανόνες της αγοράς. Ίσως γιατί πιο επιρρεπείς ήταν οι συνδικαλιστές του ΠΑΣΟΚ και ιδίως στην ΟΑ που είχαν «εξυπηρετήσεις» κάτω από το τραπέζι για να ψηφίσουν στο συνέδριο τον κ. Σημίτη και όχι τον Άκη Τσοχατζόπουλο, ο οποίος δεν γνώριζε στην κυριολεξία τι του γινόταν.

Ανεξάρτητα με το τι λεγόταν εκείνη την εποχή για τον ρόλο ορισμένων συνδικαλιστών, στελέχη του ΠΑΣΟΚ θεωρούν σήμερα ότι όλα αυτά έγιναν, αλλά… περασμένα ξεχασμένα.

Στην ηγεσία της ΟΑ ήταν τότε ο Μιχάλης Πέρρος, ο οποίος στη συνέχεια συνταξιοδοτήθηκε. Αλλά την εποχή που το ΠΑΣΟΚ, ως κυβέρνηση, ενοικίαζε τα περίφημα τσάρτερ, πολλοί συνδικαλιστές είχαν πρωταγωνιστικό ρόλο. Το μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ολυμπιακή ήταν επί Τ. Μαντέλη υποστηρίζουν οι προηγούμενοι υπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Ήταν η ταφόπλακα, λένε, στην εταιρεία, αν και ο ίδιος επιμένει ότι η συνεργασία με την Β.Α. (αγγλικός αερομεταφορέας) ήταν η μοναδική ευκαιρία για να σωθεί η Ολυμπιακή! Ο Χρήστος Βερελής, ο οποίος ακολούθησε μέχρι τις τελευταίες εκλογές, κατέθεσε το 2003 νέο πρόγραμμα εξυγίανσης της Ολυμπιακής που όμως και αυτό δεν έτυχε των καλύτερων χειρισμών. Σήμερα το ΠΑΣΟΚ πιέζει την κυβέρνηση Καραμανλή να βαδίσει στα πρότυπα εκείνου του σχεδίου.

Παρέμβαση ομάδας Τσοχατζόπουλου

Στη μεγάλη κρίση της ΟΑ το 1998 η ομάδα Τσοχατζόπουλου αποφασίζει να δράσει κατά της κυβερνητικής πολιτικής στον εθνικό αερομεταφορέα. Αντώνης Κοτσακάς, Γιάννης Χαραλάμπους και άλλα στελέχη του πρώην υπουργού, συναντώνται κρυφά και αποφασίζουν να δράσουν κατά των επιλογών Σημίτη στον συγκεκριμένο τομέα.

2 Απριλίου 1998. Αποφασίζεται από την ομάδα Τσοχατζόπουλου να εκδοθεί σκληρή ανακοίνωση κατά του τότε εκσυγχρονιστή υπουργού Μεταφορών. Στην ανακοίνωση, στην οποία τελικά δεν περιελήφθησαν συγκεκριμένες παράγραφοι, αναφέρεται:

Υποκύψαμε σε εκπτώσεις υπό το βάρος των συντεχνιακών παρεμβάσεων και αδιαφορήσαμε στην εφαρμογή των δομικών παρεμβάσεων στη λειτουργία της εταιρείας με αποκορύφωμα μια εισοδηματική πολιτική που άκαιρα κατέστησε άχρηστες τις θυσίες των εργαζομένων στη διάρκεια εφαρμογής του προγράμματος.

Και λίγο πιο πάνω στην ανακοίνωση αναφέρεται ρητά: Το πρόγραμμα εξυγίανσης και η έγκριση της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποτελούσαν προκριματικό στάδιο για την επιβίωση της Ολυμπιακής Αεροπορίας και δεν μπορούσαν να αποτελούν το μοναδικό μέτρο. Απλώς εξυγίαιναν την εταιρεία και δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις πάνω στις οποίες θα μπορούσε να στηριχθεί μια πολύπλευρη προσπάθεια για να περιληφθεί η ΟΑ στις βιώσιμες κοινοτικές αεροπορικές εταιρείες. Αυτή ήταν και η τελευταία ευκαιρία διάσωσης της ΟΑ με τη συμπαράσταση του ελληνικού Δημοσίου, αφού οι κοινοτικές διατάξεις περί ανταγωνισμού δεν θα μπορούσαν να επιτρέψουν μια δεύτερη ευκαιρία.

Όλα αυτά, όταν το ΠΑΣΟΚ γνώριζε ότι αν δεν γίνουν οι κατάλληλες ενέργειες όλα τα εγχειρήματα για τη διάσωση της ΟΑ θα πήγαιναν στις ελληνικές καλένδες. Όλοι όσοι ήθελαν να είναι τουλάχιστον εντάξει με τη συνείδησή τους είχαν προεξοφλήσει το μέλλον της Ολυμπιακής από πολύ νωρίς και ότι οι κινήσεις για το φιλί της ζωής θα έπρεπε να ήταν άλλες. Το υπαινίχτηκε άλλωστε ο αποπεμφθείς τότε υπουργός Μεταφορών και μετέπειτα κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή Γ. Χαραλάμπους, όταν σημείωνε προς τον τότε υπουργό στις 5 Δεκεμβρίου 1994: Η Ολυμπιακή Αεροπορία, κύριοι συνάδελφοι, χρειάζεται ουσιαστικές και δραστικές λύσεις όχι μόνο για το πρόβλημα που υφίσταται, αλλά και για το τεράστιο πρόβλημα που έρχεται και για το οποίο καμία αναφορά δεν γίνεται μέσα σε αυτήν την αίθουσα… Δεν ασχολούμαστε με αυτό που περιμένει την Ολυμπιακή Αεροπορία του χρόνου, τον μεθεπόμενο χρόνο, σίγουρα το 1998…

Στην ουσία ο κ. Χαραλάμπους γνωρίζοντας από μέσα με ποιον τρόπο λειτουργούσε το σύστημα, προέβλεπε από το 1994 ότι η Ολυμπιακή, έτσι που πήγαινε, θα έκλεινε. Και ολοκλήρωνε την παρέμβασή του στη Βουλή ως εξής: «Εάν, κύριοι συνάδελφοι, δεν το λύσουμε, γιατί δεν το καταλάβαμε ή γιατί δεν θέλουμε να αναλάβουμε το πολιτικό κόστος, τότε θα είμαστε χρεωμένοι απέναντι στον ελληνικό λαό και απέναντι στους εργαζόμενους στην Ολυμπιακή Αεροπορία όταν θα έρθουν πραγματικά δύσκολες μέρες. Γι’ αυτό ο καθένας μας ας αναλάβει τις ευθύνες του».

Πραγματικά προφητική ομιλία τότε, αλλά και για σήμερα και με μηνύματα εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ.

Από τότε το τέλος για την Ολυμπιακή Αεροπορία είχε προδιαγραφεί. Η απάντηση στα… δάκρυα που χύνει σήμερα το ΠΑΣΟΚ είναι μία και μόνη: Είναι πολύ αργά για δάκρυα…