Εγκαλείται η Πάνια για τη… γλώσσα που χρησιμοποιεί!

Το συμβούλιο έφερε την υπόθεση στην ολομέλεια την περασμένη Τρίτη και δείχνει να ενοχλείται από τη γλώσσα της Πάνια και όχι των ριάλιτι, τα οποία ειρωνεύεται με τον τρόπο της η εν λόγω παρουσιάστρια.

Αντιθέτως, στο σοβαρό σκέλος, αν δηλαδή η Α. Πάνια χρησιμοποιεί ή όχι για καλεσμένους της ανθρώπους με νοητική στέρηση, η έκθεση του ειδικού επιστήμονα αδυνατεί να δώσει μια πειστική απάντηση και περιορίζεται σε εκτιμήσεις… Σε μια εποχή που η ιδιωτική και κρατική τηλεόραση μεταδίδουν ριάλιτι σόου, στα οποία οι άνθρωποι κινδυνεύουν να χάσουν ακόμη και τη ζωή τους, χωρίς το ΕΣΡ να ανοίγει τον σχετικό φάκελο, οι κλειδοκράτορες του συμβουλίου φοβούνται μήπως με την εκπομπή της Αννίτας Πάνια κινδυνεύει το πολιτιστικό επίπεδο της χώρας! Όχι ότι η παρουσιάστρια είναι «αθώα του αίματος», αλλά τουλάχιστον αυτή την εποχή είναι πολύ πιο διακριτική από τα άλλα πολύβουα και πανάκριβα «reality games» των άλλων καναλιών.

Ποια είναι η ενόχληση, όμως, του συμβουλίου; «Κατά τη μετάδοση της εκπομπής αναφέρουμε ορισμένες χαρακτηριστικές λέξεις και φράσεις που χρησιμοποιεί η παρουσιάστρια: ”Ευρώπουλα, όφωνο, λεβεντόπουλα, τσιγγανέικο, η πισίνα έχει ψάρια πισινοειδή, ήταν μούφα η ψιλή φωνή του Ταμπάκη”». Δεν είναι, όμως, η μόνη που διακωμωδεί την ελληνική γλώσσα, καθώς στο ίδιο αμάρτημα υποπίπτουν «και οι συμμετέχοντες στην εκπομπή»: ”Παραπανίσιο, διακόσια ευρωπουλακίο, μεκιστά, μεκιστάν, ατάκωτα”».

Εδώ τελειώνουν τα περίφημα πραγματικά περιστατικά της εισήγησης και ο ειδικός επιστήμονας καταθέτει απλώς τη γνώμη του για αυτά που πρέπει να γίνουν στην εκπομπή από το συμβούλιο: «Το ΕΣΡ θα πρέπει, εξετάζοντας:

– Το περιεχόμενο της εκπομπής,
– τη χρήση της γλώσσας από την παρουσιάστρια και τους συμμετέχοντες στην εκπομπή,
– τον τρόπο παρουσίασης και το στήσιμο της εκπομπής,
– τον τρόπο που απευθύνεται η παρουσιάστρια στους διαγωνιζόμενους της εκπομπής και τα σχόλιά της σε ό,τι αυτοί αναφέρουν (επανάληψη ατυχών ή λανθασμένων εκφράσεων των συμμετεχόντων στην εκπομπή που καταλήγουν στη γελοιοποίησή τους),
– την ανοχή από την παρουσιάστρια του γέλιου του κοινού της εκπομπής για έναν διαγωνιζόμενο που εμφανίζεται να έχει πρόβλημα στην άρθρωση και ίσως διανοητικό πρόβλημα,
– το επίπεδο των παιχνιδιών της εκπομπής (διαγωνισμός τραγουδιού με διαγωνιζόμενους που είναι παράφωνοι, παιχνίδι που συνίσταται στο ψάρεμα ψεύτικων ψαριών από ψεύτικη πισίνα) και το νοητικό επίπεδο των συμμετεχόντων σε αυτή,
– τη διακωμώδηση της όλης κατάστασης (με τα σχόλια της παρουσιάστριας και το γέλιο του κοινού που παρακολουθεί επιτόπου την εκπομπή),
να κρίνει κατά πόσο αυτά συνάδουν με τον ρόλο των τηλεοπτικών σταθμών που είναι η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας».

Και μια πρόχειρη ματιά αρκεί για να αντιληφθεί κανείς πως πρόκειται τουλάχιστον για μια μη εμπεριστατωμένη εισήγηση, που θέτει ερωτήματα αισθητικής, αν πρέπει δηλαδή να έχει η εκπομπή αληθινή ή ψεύτικη πισίνα, την ίδια ώρα που απουσιάζει η πραγματική έρευνα για το αν η Α. Πάνια χρησιμοποιεί και με ποιον τρόπο -αν το κάνει- διανοητικά καθυστερημένους ανθρώπους. Τέλος, η εισήγηση αναφέρεται ακόμη σε δύο σημεία, στην υπέρβαση του διαφημιστικού χρόνου και στη μη αναγραφή ευκρινώς της χρέωσης γραμμής τηλεηχοπληροφόρησης, γεγονός που αποτελεί πληγή για όλη την ελληνική τηλεόραση.