Αντιδρούν στη διάλυση της Νεολαίας
Και το ερώτημα που αυθόρμητα προκύπτει είναι, όλους αυτούς τους μήνες, ο αρχηγός της παράταξης γιατί δεν έκανε τις αλλαγές που έπρεπε ώστε να γυρίσει σελίδα η Νεολαία; Πώς δεν κατάφερε να επιβάλει το νέο πνεύμα που ο ίδιος ευαγγελίζεται; Είναι απλές απορίες, απλά… μαθηματικά… Τώρα, πάντως, αρχίζουν τα δύσκολα. Γιατί υπάρχουν έντονες αντιδράσεις. Και ήδη δυναμικά τμήματα της Νεολαίας, όπως των ΤΕΙ, διαμηνύουν ότι δεν πρόκειται να συναινέσουν στη διάλυση της Νεολαίας. Ευθύνη αποδίδουν στον γραμματέα Κίτσιο, γιατί δεν αντέδρασε, ενώ οι «Τσοχατζοπουλικοί» ευθέως δηλώνουν ότι μετάνιωσαν που στήριξαν τον Κίτσιο. Λέγεται ότι όλο το παιχνίδι για τη Νεολαία το παίζει ο Θανάσης Τσούρας, ενώ ο Ηλίας Αντωνίου, πρόεδρος της ΕCOSY (Σοσιαλιστική Νεολαία) διεκδικεί, μέσω του Χρήστου Παπουτσή που τον στηρίζει, την προεδρία της Επιτροπής Ανασυγκρότησης! (Στη συνέχεια δημοσιεύουμε τρία άρθρα, με διαφορετικές απόψεις για τη διάλυση της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ.)
Νεολαία ΠΑΣΟΚ: Game over!
Γιατί υπήρχε; Ποια Νεολαία; Ήταν οι πρώτες μου σκέψεις, όταν ο Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε το Σάββατο τη διάλυση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ. Τις σκέψεις αυτές διαδέχθηκε ένα αίσθημα ευφορίας και ανακούφισης, το οποίο φαντάζομαι πως πολλοί άλλοι, που γνώρισαν τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ όπως εγώ, θα ένιωσαν επίσης.
Μια Νεολαία που συνήθιζε να έπεται των κοινωνικών εξελίξεων, των αναζητήσεων και των οραμάτων των νέων ανθρώπων. Ένα μόρφωμα που αποτέλεσε τον προθάλαμο για προσλήψεις στο Δημόσιο ή για συμμετοχή στα διάφορα ψηφοδέλτια.
Η πραγματικότητα των τελευταίων χρόνων στη Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστή. Απρόσωπα συνέδρια-«χαμηλού επιπέδου φιέστες» που ανά διετία εξέλεγαν γραμματέα και Κεντρικό Συμβούλιο. Μια συστάδα ανθρώπων, που σαν άλλοι Ντόριαν Γκρέι κατάφερναν να παραμένουν «νέοι», περιόδευαν ανά την επικράτεια με περισπούδαστο ύφος, νιώθοντας ότι παράγουν πολιτική, όταν στην πραγματικότητα παρήγαγαν μόνο δαπάνες οδοιπορικών στον προϋπολογισμό του Κινήματος.
Αυτό που δεν είναι, όμως, γνωστό είναι ο αριθμός των νέων εκείνων που προσέγγισαν τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ με όραμα σοσιαλιστικό και που από εκλεγμένοι γραμματείς, συχνάκις, αισθάνονταν φαρισαίοι. Εκείνων που δεν είχαν στόχο ζωής να επιβιώσουν στον μικρόκοσμο της Νεολαίας και να γίνουν «επαγγελματίες νεολαίοι», κυκλοφορώντας στα γραφεία της οδού Κωλέττη, αλλά επέλεξαν να σταδιοδρομήσουν στη ζωή.
Η διάλυση της Νεολαίας ήταν αναγκαία από καιρό. Πιθανόν και από το πρώτο της ιδρυτικό συνέδριο και κυρίως από τότε που τόνιζε την παρουσία της εκδίδοντας ανακοινώσεις για το ωράριο των νυχτερινών κέντρων και όχι για τα θέματα που απασχολούσαν τους νέους. Την πολιτική βούληση να την καταργήσει είχε ο Γ. Παπανδρέου, ελπίζω να έχει και τη δυνατότητα τον φορέα που θα επιλέξει να διαδεχθεί τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ να τον απαρτίζουν άνθρωποι που θα μπορούν να κοιτάζουν τους νέους στα μάτια.
Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ ζει!
Εκείνο το κόμμα, εκείνη η ΠΑΣΚΕ δεν έχουν φατρίες, δεν έχουν διαπλεκόμενους, δεν έχουν ομάδες και ομαδάρχες, δεν έχουν ίντριγκες, δεν έχουν κόντρες, σύντροφοι; Γιατί δεν τα καταργήσατε, γιατί δεν τους αλλάξατε όνομα, γιατί δεν τολμήσατε, γιατί δεν αυτοκαταργηθήκατε; Βρήκατε τα παιδιά, τους αδύναμους κρίκους και τα βαρέσατε στο ψαχνό, τα δολοφονήσατε όπως δολοφονήσατε και τις ιδέες της 3ης Σεπτέμβρη, χρόνια τώρα. Είστε παιδοκτόνοι, σύγχρονοι Ηρώδηδες και έτσι θα καταγραφείτε. Αν το πρόβλημα της νεολαίας είναι το όνομά της, Νεολαία ΠΑΣΟΚ, και όχι οι δικές σας πολιτικές (όπως και των προηγούμενων), τότε καλά επράξατε. Όμως, πρόεδρε, τι άλλαξε από τότε που τα παιδιά σού φώναζαν στις 9 του Μάρτη; Τι άλλαξε και το σύνθημα «Νίκη νέα από τη Νεολαία» έγινε ξαφνικά πρόβλημα και έπρεπε να καταργηθεί εν μια νυκτί και μάλιστα σε επετειακού χαρακτήρα εκδήλωση και την πιο σημαντική μέρα του Κινήματος, την επέτειο της ίδρυσής του; Αγαπητέ πρόεδρε, η Νεολαία μας είναι η Νεολαία των Αγώνων και όχι των Σιαγόνων, όπως εκείνοι οι μεγαλομικροί παράγοντες που σου πρότειναν να την καταργήσεις.
Πήρατε ένα κομμάτι από τη ζωή μας που δεν σας ανήκε και το στραπατσάρατε και το ρίξατε στον Καιάδα της νέας εποχής που επαγγέλλεστε. Δεν συνάδει, αγαπητέ πρόεδρε, η Συμμετοχική Δημοκρατία των αποφάσεων που επαγγέλλεστε με το «εγώ αποφάσισα να διαλύσω», κάτι που πολλοί σου πρότειναν αν και δεν είχαν βάλει ούτε ένα πετραδάκι για να γίνει. Αγαπητέ πρόεδρε, αυτοί οι τύποι θέλουν να σε κοντύνουν, γι’ αυτό σου προτείνουν να κάνεις τέτοιες ενέργειες οι οποίες δεν αρμόζουν με τη βαθιά πίστη σου στη δημοκρατία και τη δημοκρατικότητά σου.
Νεολαία, σύντροφοι της νέας εποχής, δεν είναι οι χλεχλέδες των ίντερνετ καφέ, που δεν ξέρουν τι πάει να πει εργασία. Νεολαία είναι ο άνεργος που δεν έχει στον ήλιο μοίρα, Νεολαία είναι ο νέος αγρότης της σποράς και του θερισμού, Νεολαία είναι εκείνος που μοχθεί κάθε μέρα για ένα καλύτερο αύριο, ισορροπώντας μεταξύ χαρτζιλικιού του μπαμπά και αφραγκίας. Αυτός ο νεολαίος δεν ήθελε την κατάργηση της Νεολαίας του ΠΑΣΟΚ. Τι ειρωνεία και τούτη, σύντροφοι, πριν από 31 χρόνια, αν θυμάμαι καλά, ιδρύθηκε η Νεολαία ΠΑΣΟΚ και όπως λένε οι μεγαλύτεροι ενεργό ρόλο είχαν διαδραματίσει κορυφαία στελέχη του Κινήματος. Και σήμερα, 31 χρόνια μετά, οι ίδιοι άνθρωποι με άλλα μυαλά, σημερινά, είναι εκείνοι που είπαν με τον δικό τους τρόπο στον πρόεδρο να καταργήσει τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ, να καταργήσει ουσιαστικά την καρδιά του Κινήματος.
Δεν θα σταθώ στα διαδικαστικά θέματα, αλλά στα ουσιαστικά, δηλαδή ποιος είναι ο πραγματικός λόγος που ο Γιώργος ουσιαστικά διέλυσε τη Ν. ΠΑΣΟΚ. Ο λόγος είναι ένας και μοναδικός: Κάποιοι ανίκανοι συνεργάτες του τού εισηγήθηκαν ότι αφού δεν μπορούμε να το ελέγχουμε το καταργούμε, ξεχνώντας βέβαια ότι η παιδοκτονία είναι αδίκημα που η ίδια η κοινωνία θα το καταδικάσει σε βάθος χρόνου και θα καταμεριστούν ευθύνες εκεί όπου πρέπει και όταν πρέπει.
Πάντως, σύντροφοι, ο Γιάννης Πρετεντέρης δικαιώνεται. Για να πάει το καράβι στην Τροία και για να βγει από το λιμάνι χρειάζονται θυσίες. Και από Ιφιγένειες η Χαρ. Τρικούπη είναι γεμάτη, έγραφε στο «ΒΗΜΑ». Και στον βωμό για να φυσήξει ούριος άνεμος πρώτη ανέβηκε η Ν. ΠΑΣΟΚ. Αλλά ξέχασε να γράψει ο Γιάννης ότι η Τροία είχε και Οδυσσέα για να κατακτηθεί. Δεν φτάνει μόνο η εκστρατεία… Και για να κλείσουμε, αγαπητοί σύντροφοι, ετούτη την κατάθεση ψυχής, θα σας πούμε ότι αν η Νέα Ορλεάνη και ο τυφώνας «Κατρίνα» κατέδειξαν τη γύμνια του αμερικανικού σύγχρονου κράτους, κατέδειξαν την αντίθεση Βορρά – Νότου, έτσι και η κατάργηση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, ελπίζουμε να διαψευστούμε, θα ‘ναι ο τυφώνας που θα παρασύρει ό,τι κακό και άχρηστο υπάρχει στο σάπιο βασίλειο του βόρειου ΠΑΣΟΚ. Οι ξεχασμένοι «νεολαίοι του νότου» θα δώσουν τη μάχη ξανά, διότι ο αγώνας για να δικαιωθεί πρέπει να γίνει κι εμείς θα τον δώσουμε. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ ΖΕΙ και δεν μπορεί κάποιοι να την πεθάνουν. Η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είναι η ζωή μας. Θα σας ξαναβρούμε στους μπαξέδες των αγώνων, σύντροφοι…
«Μια γενιά που αγωνιά»
Για τη Νεολαία που τέλειωσε…
Πάει λοιπόν και η Νεολαία ΠΑΣΟΚ. Τρεις του Σεπτέμβρη το τέλος. Γενέθλια με κηδεία…
Καιρός ήταν να ταφεί το κουφάρι τής πάλαι ποτέ κραταιάς Νεολαίας! Σωστά αποφάσισε ο Γιώργος.
Αλλά… όχι έτσι! Όχι εν μέσω αλαλαγμών και ιαχών των συγκεντρωμένων κλακαδόρων και των υπευθύνων για το κατάντημα και της Νεολαίας και του ίδιου του ΠΑΣΟΚ.
Τι τούς είπε ο Γιώργος;
«Την καταργώ, γιατί την κάνατε ένα σύνολο φατριών που συγκρούονταν χωρίς αρχές και αξίες…». Και αυτοί, αντί να κατεβάσουν το κεφάλι, χειροκροτούσαν!
Με ξεχωριστό μένος. Και μίσος…
Βγήκαν μάλιστα και κάποιοι από τους πρωτεργάτες της παρακμής, «μικροί» και «μεγάλοι», πρώην γραμματείς και φαρισαίοι, όλοι υποκριτές, και έκαναν και δηλώσεις! Δηλώσεις ικανοποίησης… Τέτοιο είναι το ήθος των «στελεχών» του ΠΑΣΟΚ!
Να το μεγάλο πρόβλημα του Γιώργου. Γιατί βεβαίως ούτε η ελληνική κοινωνία ούτε η νεολαία της θα ζημιωθούν επειδή κάποια εικοσάχρονα κακέκτυπα με κοστούμι, ύφος (και ήθος) κλώνων των «μεγάλων» έχασαν ξαφνικά τη «σφραγιδούλα» τους.
Όμως το γεγονός ότι τα «κορυφαία» και τα «μεσαία» στελέχη του ΠΑΣΟΚ, με ελάχιστες πια εξαιρέσεις, επιδεικνύουν αυτή τη συμπεριφορά, διαχρονικά μάλιστα, δείχνει ότι το κόμμα αυτό χρειάζεται έναν σεισμό δέκα ρίχτερ.
Να γκρεμιστεί και να ξαναχτιστεί από την αρχή.
Γιατί αλλιώς πώς θα διεκδικήσει την πρωθυπουργία ο Γιώργος; Ποιους θα προτείνει στον λαό για υπουργούς, υφυπουργούς κ.λπ.;
Τους προχθεσινούς λάτρεις του Ανδρέα (και γλείφτες της Δήμητρας), χθεσινούς υμνητές του Σημίτη και σημερινούς χειροκροτητές του; Μα, αυτούς πια τους πήρανε χαμπάρι και οι πέτρες!
Γι’ αυτούς οι ιδέες, οι αρχές και οι αξίες είναι σημαίες ευκαιρίας. Είναι πάντα πρόθυμοι να χειροκροτήσουν τον εκάστοτε αρχηγό, αρκεί να μην ανακοινώνει το δικό τους τέλος, αλλά των άλλων.
Με το πρόσχημα ότι «οι εποχές αλλάζουν» φτύνουν με προθυμία αυτά που αποτελούσαν δήθεν το «πιστεύω» τους. Άνθρωποι πωρωμένοι με την εξουσία, που κατάφεραν να κάνουν σαν τα μούτρα τους και πολλούς -δυστυχώς- άλλους που αλλιώς ξεκίνησαν και αλλού κατέληξαν.
Με μια λέξη: Τυχοδιώκτες!
Αυτοί πανηγύριζαν στις 3 Σεπτέμβρη τη διάλυση της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ.
Λογικό άλλωστε. Γιατί ποτέ τους δεν χρειάστηκε να αγωνιστούν για τίποτα. Όλα «στο πιάτο» τα βρήκαν, πατώντας πάνω στους αγώνες των άλλων. Αυτών που πέρασαν μέρες, εβδομάδες, μήνες, χρόνια, σε κάθε γωνιά της Ελλάδας, σε αμφιθέατρα και σχολεία, σε εργοστάσια και χωράφια, σε πόλεις και χωριά, σε μικρά γραφειάκια που στέγαζαν όνειρα και ελπίδες. Αυτών που ακόμα κρατάνε σαν παράσημα μια πλαστική σημαία με τον ήλιο, ένα αυτοκόλλητο, μια αφίσα του Ανδρέα.
Γι’ αυτά «τα παιδιά που το σύστημα τους έλεγε αλήτες», των Γιορτών Νεολαίας, του Ολυμπιακού Σταδίου το 1985, του ΣΕΦ το 1993, ο Γιώργος δεν βρήκε ακόμα μία λέξη να πει. Κρίμα… Δεν πειράζει όμως. Η πολιτική δεν είναι μόνο καρέκλες, λεφτά, εξουσία και ίντριγκα. Για κάποιους είναι ακόμα ιδέες και αγώνες. Για κάποιους ρομαντικούς. Σημερινούς «ηττημένους» και ίσως αυριανούς νικητές!
«Ένας παντοτινός νεολαίος»