«ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΦΘΙΝΟΥΝ ΟΙ ΚΑΡΠΟΙ», ΚΙ ΕΜΕΙΣ ΣΑΠΙΟΙ ΜΑΖΙ ΤΟΥΣ ΡΑΚΗ, ΜΠΑΛΩΜΑΤΑ, ΓΥΜΝΟΙ ΣΤΑ ΑΖΗΤΗΤΑ ΣΤΟ ΑΘΛΙΟ ΜΑΓΑΖΙ ΤΟΥΣ

Κάπου νά γείρει η καρδιά
λίγο νά ξαποστάσει
δέν βρίσκει ούτε μιά γωνιά
στόν ήλιο νά περάσει.

Έρημοι καί ανίκανοι
άρρωστοι, πικραμένοι
ζούμε τόν βίο αβίωτο
δειλοί καί ξεχασμένοι.

Μέ κόπο βγαίνει η φωνή
κι ο νούς μας θολωμένος
συννεφιασμένος ουρανός
γκρίζος κι αλλοιωμένος.

Κι ούτ’ ένα χέρι νά πιαστείς
λίγο νά γαληνέψεις
όλα σαπίσαν γύρω σου
σέ τί πιά νά πιστέψεις.

Μέρα τήν μέρα η ψυχή
παιδεύεται, αδειάζει
κι απ’ τόν μακρύ ορίζοντα
ο ήλιος δέν χαράζει.

Αφηνιασμένα άλογα
οι δυνατοί καλπάζουν
κι ό,τι μπροστά τους βρίσκεται
σάν λύκοι τό σπαράζουν.

Η Γή κινείται ανέμελη
τό Σύμπαν δέν μιλάει
κι ο Κόσμος ακυβέρνητος
στήν λάσπη κολυμπάει.

Πώς έγιν’ έτσι η ζωή
όπου ζωή δέν μοιάζει
τί στήν πορεία χάλασε
κι αίμα καί δάκρυ στάζει;

Ποιός φταίει καί ξηράθηκε
μέσα μας η χαρά μας;
Ποιός διάβολος μάς ξεγελά
καί πνίγει τά όνειρά μας;

Ποιά μοίρα καταράστηκε
τό γένος τών ανθρώπων
τήν ομορφιά, τό κάλλιστο
παραδεισένιων τόπων;

Φρικτά τά ερωτήματα
κι απάντηση δέν παίρνεις.
Στέκεις, γιά λίγο προχωράς
κι όλο στά ίδια μένεις.

Δέν φτάνει τό παράπονο
τό σφάξε Αγά ν’ αγιάσω
— είναι μιά ηττοπάθεια
ένα σχισμένο ράσο.
.Κάτι τό άλλο θέλουμε
-τής αξιοπρεπείας-
απέναντι στήν άβυσσο
τής γκρί απανθρωπίας.

.Χρειάζεται η άρνηση
σέ κάθε διαταγή τους
ένα βαρβάτο φτύσιμο
σ’ αυτούς καί τήν φυλή τους.

Γιατ’ είναι όλοι μιά φυλή
σάν άμμος παραλίας
είναι φαντάσματα αισχρά
λάτρεις νεκροφιλίας.

Όμως κι αυτοί πεθαίνουνε
αυτό μήν τό ξεχνάτε
φτιάξτε τους τήν κηδεία τους
αλλά εσείς μήν πάτε.

Αντισταθείτε μέσα σας
μέ σθένος κι εξυπνάδα
βγείτε απ’ τό κοπάδιον
πού αποκαλούν Ελλάδα.

Λύση υπάρχει πάντοτε
βγείτε απ’ τήν ελπίδα
χέστε τήν αποχαύνωση
καί πείτε: ΞΕΡΩ, ΕΙΔΑ.
………………………………………
………………………………………
………………………………………
Πόλεμος πάντων πατήρ:
Λόγια τού Ηράκλειτου.
Δέν εννοούσε, βέβαια,
τίς σφαγές καί τόν πόλεμο
όπως τόν εννοούν οι Παντοκυβερνήτες.
Εννοούσε
ότι όλα, μά όλα, είναι
συγκρούσεις. Έτσι μόνο
καί πάντα, προχωρά η ζωή.
Αρχίστε από τώρα
γιατί εν τώ Άδη ουκ έστι μετάνοια.
Νά ‘στε καλά.