Σκανδαλώδης προσφορά στις οικονομικές εφημερίδες!
Δεν είναι άλλωστε υπερβολή η προσπάθεια ενίσχυσης των μικρομεσαίων εφημερίδων. Το σκάνδαλο είναι στην προκλητική μεταχείριση των οικονομικών εφημερίδων. Δεν είναι δυνατόν εφημερίδες που πουλάνε 50 και 800 φύλλα, μια-δύο 1.500 φύλλα, να παίρνουν την ίδια διαφήμιση με τις πολιτικές εφημερίδες που πουλάνε μέχρι 20.000 φύλλα, όταν μάλιστα έχουν το μονοπώλιο των ισολογισμών, που αποτελεί τεράστια οικονομική ενίσχυση, και να υπάρχουν εφημερίδες που κυκλοφορούν μόνο για να δημοσιεύουν ισολογισμούς! Ενισχύει τις μικρομεσαίες εφημερίδες, αναφέρουν, αφαιρώντας έσοδα από τις μεγάλες και εξομοιώνει τις οικονομικές εφημερίδες με τις χαμηλές κυκλοφορίες των 1.500 φύλλων με εκείνες που πουλούν 20.000!
Οι συζητήσεις μεταξύ των εκδοτών και των στελεχών τους για τον τρόπο αντίδρασης άναψαν. Οι ιδιοκτήτες των μεγάλων εφημερίδων αφήνουν αιχμές για τον τρόπο που λειτούργησε η ΕΙΗΕΑ, στη διοίκηση της οποίας έχουν συμμετοχή και εκπρόσωποι μικρότερων εφημερίδων. Θεωρούν πως πρόκειται για μια «έμμεση προσπάθεια ενίσχυσης του κεντροδεξιού Τύπου», με ένα σύστημα «που θυμίζει Σοβιετική Ένωση», και παραθέτουν μια σειρά από επιχειρήματα και διαπιστώσεις. Με βάση τον τιμοκατάλογο του υπουργείου, «Βήμα», «Θέμα» και «Ελευθεροτυπία» θα έχουν απώλειες της τάξης του 50% και «Καθημερινή» και «Έθνος» κατά 20%. Γι’ αυτό και ζητούν να δημιουργηθεί μια νέα κατηγορία για τις εφημερίδες που πουλούν άνω των 150.000 φύλλων. Επίσης μια ακόμη σημαντική παρατήρηση είναι πως ευνοούνται οι πρωινές εφημερίδες με τις 6 εκδόσεις τη βδομάδα, που βελτιώνουν τον μέσο όρο κυκλοφορίας τους, έναντι των απογευματινών, με τις εφτά εκδόσεις.
Οι εκδότες λοιπόν, εκτός από τη δημιουργία της νέας κατηγορίας, ζητούν να οριστεί ξεκάθαρα το περιεχόμενο της κρατικής διαφήμισης. Αν αφορά δηλαδή τους δήμους και τις νομαρχίες ή να επεκτείνεται και στις εντός ΧΑ ΔΕΚΟ. Αν ισχύει το δεύτερο, θεωρείται πιθανή, σύμφωνα με εκτιμήσεις, η κατάθεση ασφαλιστικών μέτρων, διότι αφαιρείται το δικαίωμα από εταιρείες όπως η ΔΕΗ, ο ΟΤΕ και ο ΟΠΑΠ να διαμορφώσουν μόνες τους τη διαφημιστική πολιτική τους.
Τρίτο σημείο είναι η διευκρίνιση των διακεκριμένων σελίδων. Οι εκδότες λένε και δικαίως πως δεν μπορεί να έχει το ίδιο τιμολόγιο η 3η σελίδα μιας κυριακάτικης με τη 56η. Τέλος θέτουν το ερώτημα των χορηγιών. Αν δεν υπάρξει ρύθμιση για τις χορηγίες, θα μεγαλώσει το σημερινό παράθυρο και οι οργανισμοί, αντί να κάνουν καταχωρίσεις, θα πέσουν με τα μούτρα στις χορηγίες.
Τέλος, ακούγονται και άλλες πιο επιθετικές προτάσεις, κυρίως από την πλευρά του συγκροτήματος Αλαφούζου, για την πλήρη κατάργησης της κρατικής διαφήμισης.