Τουρκία έναντι της EE και της Kυπριακής Δημοκρατίας…
Πρόβλημα για το οποίο η ίδια η ΕΕ να έτασσε ως επιβεβλημένο μέλημά της να επιτευχθεί, με την αποφασιστική συμβολή της, μια λύση που να είναι δίκαιη και να έχει στήριγμα τις αρχές και αξίες που διέπουν την ίδια την ΕΕ.
Εν τούτοις, οι μεθοδεύσεις των δυνατών της Γης από πολλά τώρα χρόνια, μαζί με την υποχωρητικότητα της αδύνατης και ημικατεχόμενης πλευράς, όπως και των εσφαλμένων χειρισμών από την πλευρά μας πριν και αμέσως μετά την εμφάνιση του Σχεδίου Ανάν, διαμόρφωσαν και συνεχώς διαμορφώνουν, παρά το ξεκάθαρο δημοψήφισμα της 24.4.04, μια υφέρπουσα εσφαλμένη «συνείδηση» στο εξωτερικό ότι το πρόβλημα είναι «διακοινοτικό» και μόνο.
Αυτή η όχι ορθή αλλά υπάρχουσα αντίληψη, σε συνδυασμό και με την πολύμορφη προστασία ή ενίσχυση της Άγκυρας από τους μεγάλους συμμάχους και προστάτες της (η δήθεν απομόνωση των Τουρκοκυπρίων ως να μην επεβλήθη από τον στρατό κατοχής, η ανενόχλητη ύπαρξη αμερικάνικου οπλισμού στα κατεχόμενα, οι επισκέψεις από παράνομο αεροδρόμιο κ.λπ.), επέτρεψε στην αδιάλλακτη Τουρκία, να αντιμετωπίσει μια βασικότατη υποχρέωσή της έναντι της ΕΕ και του Δικαίου των Διεθνών Συμβάσεων, με το να υπογράψει μεν το Πρωτόκολλο Προέκτασης της Τελωνειακής Ένωσης ως η υποχρέωσή της προς την ΕΕ των 25, αλλά ταυτόχρονα να συνοδεύσει την υπογραφή της με μια προκλητικά ανατρεπτική γραπτή δήλωση, ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι εάν επέρχεται ή όχι «αναγνώριση» ενός των συμβαλλομένων κρατών διά της υπογραφής από την Τουρκία της επέκτασης του Πρωτοκόλλου για την Τελωνειακή της Ένωση, αλλά η ουσία αφορά σ’ αυτήν τούτη τη γραπτή δήλωση της Τουρκίας, που ουσιαστικά ανατρέπει την υπογραφή της και συντελεί μεθοδευμένα με αυτήν την αυθαίρετη στάση της στο να «μετρήσει», για μια ακόμη φορά, τις δυνάμεις αντίστασής μας στα τετελεσμένα που η ίδια δημιουργεί. Η Άγκυρα αποβλέπει ουσιαστικά στο να καθυποτάξει το φρόνημα και το δίκαιο της διεκδίκησής μας.
1
Η γραπτή αυτή δήλωση που συνόδευσε την υπογραφή της Τουρκίας είναι αυθαίρετη και αλαζονικά μονόπλευρη επιθυμία, που αναιρεί κατά τους βασικούς κανόνες του δικαίου που διέπουν τις διεθνείς συμβάσεις, την ίδια την υπογραφή της Τουρκίας. Θέτει ανεπίτρεπτους όρους περί την υπογραφή της και θέτει εαυτήν εκτός του πλαισίου των υποχρεώσεών της έναντι της ΕΕ.
Πρέπει να υπάρξει λοιπόν σαφής θέση ότι δεν υπάρχει από πλευράς Τουρκίας συμμόρφωση προς τις υποχρεώσεις που έθεσε η ΕΕ για ολοκλήρωσή τους πριν από την 3.10.05.
Η Τουρκία διακηρύσσει προκλητικά προς όλη την ΕΕ, αλλά και πιο ειδικά για Κύπρο και Ελλάδα, τη διαμορφωμένη άποψή της, ότι εμείς ακολουθούμε παθητικά και αναμένουμε απλώς εκπλήρωση ψευδών υποσχέσεων.
Η τουρκική πολιτική είναι προκλητικά σαφής, συνίσταται στη συνεχή και μεθοδευμένη προσπάθεια, ακόμα και έναντι της ΕΕ, για «υποβιβασμό» της κρατικής μας οντότητας με παράλληλη, διά μικρών βημάτων, «αναβάθμιση» του κ. Ταλάτ και του παράνομου καθεστώτος του. Είναι σχεδόν βεβαία η Τουρκία ότι η Κύπρος και η Ελλάδα θα αποφύγουν να αντιδράσουν, οπότε και καμία άλλη χώρα της ΕΕ, έστω και εάν υπάρχουν ήδη δηλώσεις από τη Γαλλία, Ολλανδία και Αυστρία, την ώρα της αναγκαίας «συναίνεσης» δεν θα σταθεί από μόνη της αντίθετη στα συμφέροντα που σχετίζονται με τη «συμπάθεια» ή «ανεκτικότητα» έναντι της Τουρκίας.
Έχουμε αρκεστεί στο να διακηρύσσουμε την επιθυμία για «επανένωση» της Κύπρου – αντί να απαιτούμε την απελευθέρωση των κατεχομένων με την αποτίναξη της κατοχής, των εποίκων και όλων των συνεπειών που επέφερε.
Έτσι η Τουρκία αφ’ ενός κερδίζει εντυπώσεις και αφ’ ετέρου επιβάλλει την αυθαίρετη επιθυμία της, ενώ εμείς συνεχίζουμε να δεχόμαστε τη φιλοσοφία ενός σχεδίου λύσης, που δεν πρέπει δήθεν να αλλάξει, ενώ το σχέδιο τούτο το καταψήφισε ως σύνολο η πλειοψηφία του λαού και ως συνέπεια αυτού διασώθηκε το κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας και οδηγήθηκε στην πλήρη ένταξη στην ΕΕ επτά μέρες μετά το δημοψήφισμα.
2
Η Κυπριακή Δημοκρατία τη δεδομένη αυτή στιγμή οφείλει, με την ενεργό συνεργασία και συμπαράσταση της Ελλάδας, να αντιμετωπίσει την αδιάλλακτη στρατηγική της Τουρκίας, να αναδείξει την ιδιότητά της ως μέλος της ΕΕ και να διεκδικήσει ό,τι δικαιούται ως ισότιμο κράτος-μέλος της ΕΕ με βάση τη μόνη δύναμη που έχει, δηλαδή την αυστηρή προσήλωση στις αρχές δικαίου, στο κεκτημένο και στον σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Μ’ αυτόν τον τρόπο η ίδια η ΕΕ θα παρακινηθεί, ως οφείλει, σε στάση και μεταχείριση της Τουρκίας, κατ’ εφαρμογήν των αρχών του Διεθνούς Δικαίου και βέβαια με αφετηρία την απαίτηση για ενεργό, έμπρακτο και ισότιμο σεβασμό της Τουρκίας έναντι και των 25 κρατών μελών της ΕΕ.
Ό,τι μέλλει να γίνει ως λύση για την Κυπριακή Δημοκρατία, θα εξαρτηθεί εν πολλοίς τώρα, με τον βαθμό εμφάνισης της επιβεβλημένης διεκδικητικής στάσης της Κύπρου και της Ελλάδας. Κανείς δεν θα μας προσφέρει οτιδήποτε πέραν αυτών που εμείς θα διεκδικήσουμε ως κράτος-μέλος της ΕΕ έναντι μιας υποψήφιας για ένταξη Τουρκίας.