Η ασφάλεια του επιβατικού κοινού προέχει και όχι το κέρδος των επενδυτών

Αν ψάχνετε για τους ηθικούς αυτουργούς, αναζητείστε τους στις Βρυξέλλες και στους πρωταγωνιστές της εγκαθίδρυσης και στον χώρο της οικονομίας της «νέας τάξης πραγμάτων». Οι ημιμαθείς, καλοπληρωμένοι τάχα εμπειρογνώμονες των Βρυξελλών, που δεν έχουν με τι να ασχοληθούν, βρήκαν προσφιλή απασχόληση: τον ανταγωνισμό! Και μέσα στην αμάθειά τους θέλησαν τα πάντα να τα μεταβάλουν σε πεδίο ανταγωνισμού και μάλιστα σε επίπεδο τιμών. Κανείς δεν δίδαξε σ’ αυτούς τους παιδαριώδεις «ειδικούς» ότι υπάρχουν και τομείς δραστηριότητας που επιβάλλεται να μείνουν έξω από τον ανταγωνισμό, για να είναι ασφαλείς οι χρήστες των υπηρεσιών που παράγουν και προσφέρουν οι επιχειρήσεις που δρουν στους τομείς αυτούς. Ένας τομέας που πρέπει να έχει υψηλότατο ποιοτικό επίπεδο παρεχομένων υπηρεσιών είναι και ο τομέας των μέσων μαζικής μεταφοράς. Αεροσκάφη, πλοία, λεωφορεία, σιδηρόδρομοι, τραμ, μετρό θα πρέπει να έχουν στόχο όχι την κερδοφορία του φορέα που έχει την εκμετάλλευσή τους, αλλά την ασφαλή και άνετη μεταφορά των επιβατών τους. Η ασφάλεια των μεταφορών δεν είναι δυνατόν να αφήνεται στην όποια καλή θέληση των κερδοσκόπων επενδυτών. Αυτά τα αυτονόητα, τα αγνοούν οι πολύξεροι «ειδικοί» της ΕΕ ή κάποιοι τους έκαναν να τα ξεχάσουν. Οι «ευγενείς» και πάντα πρόθυμοι να «βοηθήσουν» επενδυτές διέγνωσαν ότι οι μεταφορές επιβατών (χερσαίες – εναέριες – θαλάσσιες) είναι λαμπρό πεδίο κερδοφορίας, αν εγκαταλειφθεί το κόστος ασφάλειας των επιβατών. Και αν σκοτωθούν και μερικοί επιβάτες, κάποια άλλη αιτία θα βρεθεί για να δικαιολογηθεί το δυστύχημα!

Ειδικά στον τομέα των εναέριων συγκοινωνιών, που είναι και ο πλέον ευαίσθητος από πλευράς ασφάλειας των πτήσεων, σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης οι αεροπορικές εταιρείες που ανήκαν στο Δημόσιο είχαν τεράστια έξοδα συντήρησης και συνεχούς ελέγχου της άψογης λειτουργίας των αεροσκαφών τους. Είχαν πλήρως οργανωμένες και υψηλού επιπέδου τεχνικές υπηρεσίες. Και το κράτος στήριζε και οικονομικά τους λεγόμενους «εθνικούς αερομεταφορείς». Και η στήριξη αυτή ήταν δικαιολογημένη λόγω του μεγάλου ενδιαφέροντος που πρέπει να έχει το κράτος για την ασφαλή μεταφορά των πολιτών του. Η ΕΕ όλα αυτά τα πέρασε με αδιαφορία και πίεσε και πιέζει τις κυβερνήσεις των κρατών-μελών να παραδώσουν τις αερομεταφορές στον ελεύθερο ανταγωνισμό, για να δημιουργηθούν εταιρείες χαμηλού κόστους και να ωφεληθούν οι επιβάτες από τα φθηνά τους εισιτήρια. Τα κράτη-μέλη θα πρέπει να σταματήσουν να επιχορηγούν τις κρατικές εταιρείες αερομεταφορών, γιατί αυτό αντιβαίνει στους κανόνες του ανταγωνισμού, αυτά ισχυρίζονται! Η ασφάλεια των αεροπορικών πτήσεων ήταν εκτός του ενδιαφέροντός της. Η ΕΕ ήταν και είναι… ερωτευμένη με τον ανταγωνισμό, όπως τον θέλουν οι δυνάμεις της αγοράς. Και οι εγχώριες κατευθυνόμενες γραφίδες ξιφουλκούσαν εναντίον της ΟΑ και των άλλων κρατικών μεταφορικών εταιρειών ότι τάχα επιβαρύνουν με τις επιχορηγήσεις τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή τους φορολογούμενους, και το επιβατικό κοινό με τα ακριβά εισιτήρια. Τώρα περιφέρονται στο Γραμματικό και θρηνούν τάχα για τα θύματα. Χωρίς τύψεις! Υπό την πίεση της ΕΕ, των κατευθυνόμενων εγχωρίων γραφίδων και των ενδιαφερόμενων «επενδυτών» επόμενο ήταν να ανοίξει ο τομέας των μεταφορών στον ανταγωνισμό. Δημιουργήθηκαν έτσι μικρές εταιρείες ιδιωτικές, χωρίς καμία τεχνική υποδομή, χωρίς να σέβονται τους κανόνες ασφαλείας των μεταφορών, οι οποίες επιτυγχάνοντας χαμηλό κόστος μπορούσαν να προσφέρουν φθηνά εισιτήρια. Και οι ανυποψίαστοι επιβάτες προτιμούσαν αυτές τις επικίνδυνες… παραφυάδες. Και οι εθνικοί μεταφορείς με το υψηλό κόστος ασφάλειας των επιβατών τους άρχισαν να καταρρέουν, καθώς έχασαν και τη στήριξη του κράτους.

Έτσι πολλές κρατικές εταιρείες, κραταιές άλλοτε στον τομέα των μεταφορών, κατέρρευσαν. Και κυρίως οι εθνικοί αερομεταφορείς. Είχαν υψηλό κόστος ασφαλείας και δεν μπορούσαν να παίξουν το παιχνίδι του ανταγωνισμού με τις μικρές εταιρείες που είχαν χαμηλό κόστος και φθηνά εισιτήρια. Την ίδια τύχη είχε και η δική μας ΟΑ. Οι επενδυτές έστησαν τις δικές τους εταιρείες, χωρίς τεχνικές υποδομές, με χαμηλό κόστος και ανύπαρκτη ασφάλεια πτήσεων, όμως με υψηλότατη κερδοφορία. Κατάφεραν με τη δύναμη που διαθέτουν να εξαρθρώσουν και τους κρατικούς μηχανισμούς ασφαλείας των μεταφορών με τα γνωστά συνθήματα «έξω το κράτος από την οικονομία», «λιγότερο κράτος», «περιορισμός της γραφειοκρατίας» και άλλα ηχηρά παρόμοια! Που σερβίρονται με μαεστρία από τους συντονισμένους στην ίδια συχνότητα πολιτικούς, δημοσιογράφους, πανεπιστημιακούς και άλλους σοφούς εγκεφάλους της παγκοσμιοποιημένης νεοφιλελεύθερης οικονομίας της αγοράς και της κερδοσκοπίας.

Θυμηθείτε τι προσέφερε η ιδιωτικοποίηση και το άνοιγμα στον ανταγωνισμό του τομέα μέσων μαζικής μεταφοράς στο επιβατικό κοινό. Στην Ελλάδα η κυβέρνηση Μητσοτάκη ιδιωτικοποίησε τις αστικές συγκοινωνίες (1992) και οι νέοι ιδιοκτήτες των αστικών λεωφορείων καταλήστευσαν την περιουσία των ΚΤΕΛ, έκλεψαν μέχρι και τα ανταλλακτικά των λεωφορείων και οδήγησαν τις αστικές συγκοινωνίες στα πρόθυρα της διάλυσης. Και ασφαλώς θα είχαμε διάλυση των αστικών συγκοινωνιών εάν παρέμενε στην εξουσία εκείνη η κυβέρνηση του κ. Επίτιμου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ το 1994 επανακρατικοποίησε τις αστικές συγκοινωνίες. Τα ίδια και χειρότερα στη Βρετανία, μετά την ιδιωτικοποίηση των σιδηροδρόμων. Δύο απανωτές τραγωδίες με πάνω από 100 νεκρούς, που οφείλονταν σε πλημμελή συντήρηση του τροχαίου υλικού, ανάγκασαν την κυβέρνηση της Βρετανίας να κρατικοποιήσει ξανά τους σιδηρόδρομους. Στον τομέα των αερομεταφορών τα είπαμε. Κατάρρευση όλων των κρατικών αεροπορικών εταιρειών, άνθηση των εταιρειών χαμηλού κόστους και ανύπαρκτοι κανόνες ασφαλείας των πτήσεων. Όλες οι υποδομές που εξασφαλίζουν την ασφαλή μεταφορά των επιβατών φυτοζωούν και προσφέρουν υποβαθμισμένες υπηρεσίες. Όλα όσα συμβαίνουν στον τομέα της μεταφοράς προσώπων, θα έπρεπε να είχαν πείσει κάθε εχέφρονα ότι ο τομέας αυτός πρέπει να μείνει έξω από τον ανταγωνισμό και οι κανόνες ασφαλούς μεταφοράς των επιβατών πρέπει να γίνουν αυστηρότεροι με πρωτοβουλία και ευθύνη του κράτους. Όμως, το «ιερατείο των Βρυξελλών», αλυσοδεμένο από τις πανίσχυρες δυνάμεις της αγοράς, δεν έχει πλέον το ηθικό ανάστημα να πάρει μέτρα προστασίας του επιβατικού κοινού. Και περιορίζεται να στέλνει συλλυπητήρια για τα θύματα! Και δεν είναι μόνο ο τομέας των μεταφορών που πλήττεται από τη μάστιγα του ανταγωνισμού. Σε όλο το φάσμα της παραγωγής αγαθών και υπηρεσιών, ο ανταγωνισμός έχει προκαλέσει υποβάθμιση της ποιότητας των παραγομένων προϊόντων χωρίς να προσφέρει και ουσιώδη μείωση των τιμών τελικού καταναλωτή. Και μάλιστα σε ορισμένα προϊόντα (όπως σ’ αυτά του κυκλώματος διατροφής) η υποβάθμιση της ποιότητας έχει καταστεί κίνδυνος για την υγεία των καταναλωτών. Ο άνθρωπος και η ζωή του δεν έχουν πλέον καμία αξία. Αξία έχει μόνο η υψηλή κερδοφορία. Εκεί μας οδήγησε η οικονομία της αγοράς. Και όλοι δεχόμαστε αυτήν την κατάσταση ως μονόδρομο! Και αυτό δεν μας γεμίζει από ντροπή, καθώς τα ΜΜΕ μας έχουν αφαιρέσει τη σκέψη και τον προβληματισμό!

Στην προ ημερών συνάντησή τους στην Αθήνα μετά την αεροπορική τραγωδία, οι κ. Παπαδόπουλος και Καραμανλής μας υποσχέθηκαν την εις βάθος έρευνα των αιτίων που προκάλεσαν την πτώση του αεροσκάφους της εταιρείας «HELIOS». Δεν λέμε, η εταιρεία αυτή να διαλυθεί και να τιμωρηθούν σκληρά οι όποιοι υπεύθυνοι από την ηγεσία της και από τον κρατικό μηχανισμό. Όμως και να διαλυθεί η «HELIOS» θα αναφανούν χίλιες δυο τέτοιες εταιρείες, όσο ανθεί και κυριαρχεί η λατρεία του ανταγωνισμού. Αυτόν τον υπ’ αριθμ. 1 κίνδυνο της ανθρωπότητας τον στηρίζουν με όλες τους τις δυνάμεις και ο κ. Καραμανλής (με την αρμόζουσα σε original δεξιό ηγέτη πίστη) και ο κ. Παπαδόπουλος, που αναγκαστικά διαχειρίζεται μια δεδομένη πολιτική και οικονομική κατάσταση στην Κύπρο. Κάποιες παρόμοιες δηλώσεις είχε κάνει και ο τότε πρωθυπουργός Σημίτης μετά το πολύνεκρο ναυάγιο του ΣΑΜΙΝΑ στην Πάρο. Μας είχε πει ότι ο «μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο». Απλώς τώρα τρίζουν τα κόκαλα των θυμάτων. Όπως μετά τις εις βάθος έρευνες θα τρίζουν και τα κόκαλα των αθώων θυμάτων του δραματικού δυστυχήματος του Γραμματικού. Αν οι ηγέτες Ελλάδος και Κύπρου επιθυμούν την εις βάθος έρευνα, ας ψάξουν και από Βρυξέλλες μεριά, μήπως και αντιληφθούν από πού πηγάζει ο έρωτας της ΕΕ για τον ανταγωνισμό.

Το αεροπορικό δυστύχημα είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους κυρίους Καραμανλή και Παπαδόπουλο να θέσουν στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής θέμα εξαίρεσης των μέσων μαζικής μεταφοράς από τον ανταγωνισμό, δηλώνοντας ευθέως ότι θα στηρίξουν οικονομικά τις κρατικές εταιρείες και θα διαλύσουν τις φτηνού κόστους ιδιωτικές εταιρείες, που δεν έχουν τις τεχνικές υποδομές για την ασφαλή μεταφορά των επιβατών. Έτσι μόνο θα δείξουν ότι σέβονται την ανθρώπινη ζωή. Και ας κατηγορηθούν για σοσιαλμανία από το «ιερατείο των Βρυξελλών». Τιμή τους θα είναι!