Δύο χρόνια, για να στήσουν τέσσερα λυόμενα!
Στα τέλη του 2001 δημοσιοποιείται η πρόθεση του ΟΚΑΝΑ να δημιουργήσει ένα ακόμη κέντρο χορήγησης μεθαδόνης σε κτίριο που του έχει παραχωρηθεί επί της οδού Αναγεννήσεως. Κάποιοι λίγοι -στενόμυαλοι- κάτοικοι της περιοχής αντιδρούν στη λειτουργία τέτοιου κέντρου στην περιοχή τους, αλλά βρίσκουν συμμάχους τους τον δήμαρχο Θεσσαλονίκης Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και τον νομάρχη Παναγιώτη Ψωμιάδη, που πιστεύουν ότι έτσι θα κερδίσουν ψήφους. Μάλιστα, μεγιστοποιούν την παράλογη αντίδρασή τους λέγοντας πως είναι αντίθετοι στη δημιουργία μονάδας χορήγησης μεθαδόνης σε οποιαδήποτε περιοχή με κατοικίες μέσα στο πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης! Θαρρείς και οι χρήστες εξαρτησιογόνων ουσιών είναι λεπροί! Θαρρείς και μια τέτοια μονάδα θα μπορούσε να γίνει στη… βιομηχανική περιοχή της πόλης, μακριά από κατοικίες! Η ιστορία αυτής της αντίδρασης έγινε γνωστή σε όλη την Ελλάδα και αποτελεί ντροπή για τη Θεσσαλονίκη. Ο τότε υπουργός Μακεδονίας – Θράκης πρότεινε, ως έσχατη λύση, την εγκατάσταση λυομένων κτιρίων σε χώρο που παραχωρούσε ο ΟΣΕ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Κι όμως, σχεδόν δύο χρόνια τώρα, η κυβέρνηση δεν μπόρεσε να κάνει μια εξέδρα από μπετόν για να εγκατασταθούν τέσσερα λυόμενα! Σε αυτό το χρονικό διάστημα μπορεί να κατασκευαστεί ολόκληρος οικισμός, όχι μια βάση, που ένας απλός εργολάβος αυθαιρέτων την κατασκευάζει σε μια νύχτα!
Η αρχική δικαιολογία ήταν ότι δεν είχε υπογραφεί η παραχώρηση του χώρου από τον ΟΣΕ. Μετά λέγεται πως δεν υπάρχει άδεια της Πολεοδομίας για την κατασκευή των βάσεων. Δεν ξέρουμε αν αληθεύει η καταγγελία αυτή, που προέρχεται από στέλεχος του ΟΚΑΝΑ. Δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι υπηρεσία της οποίας προΐσταται ο νομάρχης Θεσσαλονίκης στέκεται και πάλι εμπόδιο στη λειτουργία της μονάδας.
Κατά τη διάρκεια συζήτησης επίκαιρης ερώτησης της βουλευτού Χρύσας Αράπογλου στο Κοινοβούλιο, στις 23 Μαΐου 2005, ο υφυπουργός Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Αθ. Γιαννόπουλος παραδέχθηκε ότι υπήρξε καθυστέρηση και δήλωσε ότι «…σε διάστημα δύο μηνών από σήμερα, θα έχουν παραδοθεί προς χρήση οι λυόμενες κατασκευές…»
Ήδη έχουν παρέλθει τρεις μήνες και το μόνο που έγινε -πριν από δύο βδομάδες- ήταν η μεταφορά των λυομένων (ο Θεός να τα κάνει λυόμενα, για κάποια ομορφοβαμμένα κοντέινερς πρόκειται) από την Αθήνα και η εναπόθεσή τους σε χώρο του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης, μέχρι να τελειώσουν οι βάσεις υποδοχής τους. Αλήθεια, μπορούν να μας πουν πόσο κόστισαν οι νταλίκες και οι γερανοί γι’ αυτήν τη μεταφορά; Και πόσο θα κοστίσει η εκ νέου μεταφορά τους από το Ψ.Ν.Θ. στο λιμάνι; Μήπως με αυτά τα λεφτά θα μπορούσαν να έχουν έγκαιρα μια καλύτερη, λειτουργικά, λύση; Βέβαια, επειδή επίκειται η έλευση του πρωθυπουργού στην πόλη μας, φοβούμενοι την κατακραυγή, μοίρασαν νέες υποσχέσεις. Ο πρόεδρος του ΟΚΑΝΑ κ. Γιαννάκης δήλωσε ότι έχει στα χέρια του το τοπογραφικό σχέδιο εγκατάστασης των λυομένων (δύο χρόνια μετά!) και ότι θα εγκατασταθούν και θα λειτουργήσουν εξυπηρετώντας 200 χρήστες σε ένα μήνα, γιατί «…ο ΟΣΕ επιδιώκει μια γενικότερη αναβάθμιση στην περιοχή…»! Εάν δεν αποτελεί μια φτηνή δικαιολογία, δεν κατανοούμε τι προέχει για τους αρμόδιους: ο καλλωπισμός του χώρου ή η σωτηρία κάποιων νέων από τον επερχόμενο θάνατο; Μπορούν να μας πουν, ο δήμαρχος και ο νομάρχης Θεσσαλονίκης τι έχουν κάνει κατά τη διάρκεια της θητείας τους για αυτό το τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα; Πήραν κάποια πρωτοβουλία; Συμμετείχαν ενεργά σε κάποια προσπάθεια;
Ο αρμόδιος υπουργός Υγείας και η κυβέρνηση, αντί να προγραμματίζουν τη δημιουργία κέντρων χορήγησης μεθαδόνης -που σίγουρα δεν είναι πανάκια, αλλά παρουσιάζουν ικανοποιητικά αποτελέσματα απεξάρτησης- σε κάθε πρωτεύουσα νομού, σε κάθε μεγάλη πόλη, δεν μπορούν να δώσουν λύση στην κατασκευή μιας μπετονένιας βάσης;
Οι αριθμοί είναι αμείλικτοι: ο χρόνος αναμονής κάποιου χρήστη για ένταξη στο πρόγραμμα μεθαδόνης υπολογίζεται σε 2 με 3 χρόνια, κάτι που έχει ως αποτέλεσμα το 5,5% των χρηστών που βρίσκονται στη λίστα αναμονής να πεθαίνουν. Σύμφωνα με δήλωση του προέδρου του ΟΚΑΝΑ, το 2004 καταγράφηκαν 256 βεβαιωμένοι θάνατοι από ναρκωτικά, πολύ περισσότεροι από το 2003 και το 2002.