Διλήμματα και προσδοκίες…
Τριάντα ένα χρόνια ατέρμονες συζητήσεις για το Κυπριακό στον ΟΗΕ, ψηφίσματα από το Συμβούλιο Ασφαλείας, ΜΟΕ, συνομιλίες διακοινοτικές, τερατούργημα Σχέδιο Ανάν, χωρίς να γίνεται ένα βήμα για την απονομή της Δικαιοσύνης.
Αντίθετα, ο θύτης, παρότι διακαώς επιθυμεί την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση, και υπογράφει το Πρωτόκολλο Ένταξης, ταυτόχρονα αναιδώς κάνει δήλωση ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, το θύμα, και δηλώνει ότι δεν δέχεται στα λιμάνια και τα αεροδρόμιά της πλοία ή αεροπλάνα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και η προεδρεύουσα χώρα, η Αγγλία, η οποία όφειλε να υπερασπίσει τα δικαιώματα και των 25 κρατών-μελών της ΕΕ, συναινεί συγκαταβατικά -αν δεν έχει συνδιαμορφώσει το κείμενο της Άγκυρας- και αφήνει ακάλυπτη την Κυπριακή Δημοκρατία, συγκαλύπτοντας το αυτονόητο της εφαρμογής της τελωνειακής ένωσης των δέκα νέων κρατών-μελών με την Τουρκία και την αυθαιρεσία της παλαιόθεν «φίλιας χώρας».
Ευτυχώς όμως, έρχεται έγκαιρα η δήλωση του γερμανού προέδρου του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος Χανς Γκερντ Πέτερινγκ, ότι «η Τουρκία πρέπει να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία πριν από την έναρξη των ενταξιακών της διαπραγματεύσεων, ώστε να υπάρξει πρόοδος σ’ αυτές…».
Και βέβαια η προκλητική τουρκική δήλωση έδωσε την ευκαιρία στον Ντε Βιλπέν να θέσει το θέμα της αναγνώρισης και να αλλάξει το σκηνικό στην ΕΕ.
Ακολουθεί το μήνυμα του κ. Σιράκ στον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας: «Μη μας απογοητεύσετε».
Ένα μήνυμα ξεκάθαρο, που ο Πρόεδρος Παπαδόπουλος δεν μπορεί να απεμπολήσει ή να παραμερίσει.
Σωρηδόν ύστερα, ακολουθούν δηλώσεις και τοποθετήσεις άλλων πολιτικών προσώπων στην Ευρώπη και στην Αμερική.
Ο δανός πρωθυπουργός Άντερς Φογκ Ρασμούσεν είναι εναντίον της πλήρους ένταξης της Τουρκίας στην ΕΕ.
Ολλανδοί βουλευτές του Χριστιανοδημοκρατικού και Φιλελεύθερου Κόμματος ζητούν ανάκληση εκ μέρους της Τουρκίας της συνοδευτικής του Πρωτοκόλλου δήλωσης, ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία.
Υποστηρίζουν δε, ότι, αν δεν αποσύρει τη δήλωσή της, δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις.
Και ο κατάλογος συνεχίζεται με την κατάθεση ψηφίσματος στο αμερικανικό Κογκρέσο δέκα αμερικανών βουλευτών του Δημοκρατικού, αλλά και του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, που ζητούν την πλήρη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και την απόσυρση των στρατευμάτων της Τουρκίας από την κατεχόμενη Κύπρο.
Επιστέγασμα, η θέση του υπουργού Εξωτερικών της Γαλλίας Φιλίπ Ντουστ Μπλανζί σε συνέντευξή του στην εφημερίδα «Le Monde», ότι είναι απαράδεκτη η άρνηση της Τουρκίας να αναγνωρίσει την Κύπρο. «Το να μη θέλεις ν’ αναγνωρίσεις μια χώρα της Ένωσης, στην οποία θέλεις να ενταχθείς, είναι απαράδεκτο», είπε.
Οι μόνοι που εθελοτυφλούν είναι οι Άγγλοι, σύμμαχοι της Τουρκίας, που πιθανόν να μελετούν από κοινού διάφορα σενάρια για να αποφύγουν την άρνηση της ΕΕ για έναρξη των διαπραγματεύσεων και φυσικά εμείς, οποία παραδοξότης, που διστάζουμε, μήπως επειδή είμαστε μικρή χώρα δεν θα ‘χουμε «τα κότσια» να σταθούμε ως το τέλος στις επάλξεις για την απονομή δικαιοσύνης στην ταλαίπωρη πατρίδα μας.
Η Αθήνα εύχεται να μην αναγκαστεί να επιλέξει, γιατί πιστεύει ότι η ένταξη της Τουρκίας θα την απαλλάξει από την προκλητική στάση της γείτονος χώρας και θα εξομαλύνει τις σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Πώς όμως όλα αυτά τα χρόνια της συγκατάβασης, τόσον της κυβέρνησης Σημίτη όσον τώρα της κυβέρνησης Κ. Καραμανλή, που έφτασε στο σημείο να συνάψει «κουμπαριά» για να δείξει την καλή της θέληση, συμπεριφέρθηκε η Τουρκία; Αύξησε τις παράνομες παραβιάσεις τόσο στον εναέριο όσο και στον θαλάσσιο εθνικό χώρο της Ελλάδας.
Ακόμη και όταν ο υπουργός Εξωτερικών Π. Μολυβιάτης συνομιλούσε με τον υπουργό Εξωτερικών της Τουρκίας κ. Γκιουλ, οι παραβιάσεις συνεχίζονταν και επαυξάνονταν.
Κατανοούμε τη διστακτικότητα της Ελλάδας.
Αυτήν τη φορά πρέπει να αποφασίσουμε μόνοι.
Είναι ίσως η μοναδική μας ευκαιρία, τώρα και μόνον τώρα, τόσο στη σύνοδο των μονίμων αντιπροσώπων στην ΚΟΡΕΠΕΡ στις 31 Αυγούστου όσο και στο άτυπο συμβούλιο των υπουργών Εξωτερικών (1-2 Σεπτεμβρίου) και ενδεχομένως στο Ευρωπαϊκό Συμβούλιο των αρχηγών των κρατών-μελών της ΕΕ, να διεκδικήσουμε τα δίκαιά μας.
Οι δισταγμοί και οι ολιγωρίες ποτέ δεν αποβαίνουν υπέρ των μικρών, αντίθετα η ευθαρσής τοποθέτηση, όπως κάναμε στο δημοψήφισμα της 24ης Απριλίου 2004, τότε που ο λαός μίλησε με την ψυχή του, την πίστη του και την αναγκαιότητα να επιβιώσει στον τόπο των προγόνων του, τότε που αποστόμωσε και κατέπληξε όλους με το 76% «όχι», ανοίγει δρόμους σωτηρίας και γίνεται σεβαστή απ’ όσους είναι φύλακες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της επικράτησης του Δικαίου.
Και είναι οξύμωρο να τίθενται υπέρ των δικαιωμάτων μας Γάλλοι, Δανοί, Αυστριακοί κ.λπ. και εμείς να μένουμε απαθείς και διστακτικοί.
Άλλωστε το πρόβλημα δεν είναι μεταξύ Κύπρου και Τουρκίας.
Είναι πρόβλημα Τουρκίας – Ευρωπαϊκής Ένωσης, γιατί ο παράνομος κατοχικός στρατός καταπατεί έδαφος της Ένωσης και όχι της Κύπρου πια.
Εκεί θα πρέπει να στοχεύσουμε: Να φύγουν τα τουρκικά στρατεύματα από το έδαφος της ΕΕ.
Δεν είμαστε πια μια μικρή χώρα, άθυρμα στα χέρια κατακτητών. Είμαστε τμήμα της ΕΕ και η Τουρκία εμφανώς πια παραβιάζει τα δικαιώματα της Ευρώπης. Προς τι τα διλήμματα;
Ο λαός προσδοκά ότι η κυβέρνηση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα ταυτίσει τα βήματά της με εκείνα των ευρωπαίων εταίρων της (Γάλλων, Δανών, Αυστριακών, Γερμανών και άλλων) και θα διεκδικήσει ίση μεταχείριση με τα υπόλοιπα κράτη της ΕΕ, θα τολμήσει να ξεπεράσει τα αισθήματα μειονεκτικότητας και θα προχωρήσει να σταματήσει… τις υπονομεύσεις εις βάρος της οντότητάς μας, από οπουδήποτε προέρχονται.
Η αναγνώριση χωρίς όρους είναι το μίνιμουμ που μπορεί να διεκδικήσει.
Δεν έχουμε δικαίωμα έναντι των προγόνων, αλλά και των επιγόνων μας, να αφήνουμε να καλλιεργούνται προσδοκίες στην Τουρκία, ότι το θύμα, η Κύπρος, θα σκύψει και πάλι το κεφάλι της και θα γίνει ραγιάς.
Ο λαός μας απέβαλε τον ραγιαδισμό με τους αγώνες του και το αίμα των παλικαριών του, ανεπιστρεπτί.
Η Κυπριακή Δημοκρατία δεν θα διστάσει να σταθεί αντιμέτωπη στις πλεκτάνες της Τουρκίας και των φίλων της για να χάσει την κυριαρχία και την αξιοπρέπειά της.
Αν η Τουρκία θέλει να ενταχθεί, και δεν έχουμε απολύτως καμία ένσταση εφόσον εφαρμόσει όλες τις υποχρεώσεις της προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, οφείλει να σεβαστεί όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ.
Πώς απαιτεί από μας να την αναγνωρίσουμε όταν εκείνη δεν μας αναγνωρίζει και ποδοπατά τόσον εμάς όσον και την ΕΕ;
Τα ανταλλάγματα είναι αμοιβαία.
Η ψήφος μας είναι ισοδύναμη με εκείνη του κάθε κράτους-μέλους της ΕΕ.
Αυτό πρέπει να το γνωρίζει καλά και ν’ αφήσουν «τα κορδελάκια» κι εκείνη και οι σύμμαχοί της.
Οι καιροί άλλαξαν. Δεν είμαστε ραγιάδες.
Είμαστε ένας ελεύθερος λαός. Ζητούμε τα ανθρώπινα δικαιώματά μας και κανείς, μα κανείς, δεν μπορεί να μας τα αρνηθεί.
Ο σκοταδισμός και οι αυθαίρετες πράξεις αποτελούν παρελθόν και είναι καταδικαστέες από τις χώρες της ΕΕ, που διαβουλεύονται ελεύθερα, σ’ ένα πλαίσιο ισονομίας, ισότητας και δημοκρατίας.
Γι’ αυτό και αντέδρασαν άμεσα στη δήλωση της Τουρκίας για μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και θα αντιδράσουν πιο έντονα, αν εμείς πολιτευτούμε σωστά.
Δεν χρειάζονται διλήμματα. Ο λαός προσδοκά.