Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια…
Στον αντίποδα όλων αυτών, η Σοφοκλέους επέδειξε μέχρι τώρα και σύνεση στην πτώση (αναλογικά κατέγραψε τη μικρότερη πτώση από τις λοιπές ευρωαγορές) και εξακολουθεί να «παίζεται» από μεγάλους οίκους του εξωτερικού ως «outperform» των ανεπτυγμένων αγορών μέχρι και τα τέλη του έτους. Τιτλοποιήσεις εσόδων, πακέτα δημοσίων εταιρειών (μετά τον ΟΠΑΠ έρχεται η σειρά του ΟΤΕ και στο βάθος η Emporiki Bank), αλλά και μια σειρά από… stories για αρκετές εισηγμένες -και δη τίτλους εταιρειών του FTSE20 και της μεσαίας κεφαλαιοποίησης- αποτελούν τη μαγιά για κάθε είδους σενάριο που συντηρεί το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων παικτών της αλλοδαπής και αρκετών εγχώριων διαχειριστών. Κάπως έτσι φτάσαμε στο σημείο να εγγράφουν κέρδη που ξεπερνούν και το 40% σχεδόν όλα τα χαρτιά της υψηλής κεφαλοποίησης. ΔΕΝ ΛΥΣΑΜΕ όμως το πρόβλημα της διαρκούς συρρίκνωσης στις αποδόσεις των τίτλων της μικρομεσαίας κεφαλαιοποίησης και της άκρας περιφέρειας, που, ως γνωστόν, αποτελούν τον «σκληρό πυρήνα» των χαρτοφυλακίων της πλειονότητας των μικροεπενδυτών.
Για να ξεκαθαρίζουμε τα πράγματα, καθώς πολλά ειπώθηκαν και γράφτηκαν το τελευταίο διάστημα: η στήλη και ο γράφων ΔΕΝ ενθαρρύνουν την ενασχόληση των επενδυτών με άλλες, τρίτες ή ξένες προς το χρηματιστήριο επενδυτικές επιλογές. Σε τελική ανάλυση, προτιμότερο είναι να βγάζει κανείς λεφτά στη χώρα του παρά να ξενιτεύεται σε άγνωστες χώρες, αγορές και οικονομίες. Εκείνο που αμφισβητεί προς ώρας η στήλη, είναι η δυνατότητα των πολλών, των μικρών, να συμμετάσχουν στο αδιαμφισβήτητο μίνι πάρτι που έχει στηθεί το τελευταίο διάστημα ΚΑΙ στη Σοφοκλέους. Όταν πειστούμε πως το πάρτι θα διευρυνθεί, πρώτοι εμείς θα τρέξουμε να… διασκεδάσουμε!
Σε τελική ανάλυση, ακόμα κι αν θελήσει κάποιος να ερμηνεύσει τα δρώμενα στη Σοφοκλέους όχι με το συναίσθημα, αλλά με την ψυχρή λογική των αριθμών, πάλι στο ίδιο συμπέρασμα θα καταλήξει: στο ότι δηλαδή τα όσα συμβαίνουν αφορούν λίγες μετοχές και ακόμα λιγότερους επενδυτές. Εξηγούμαι ευθύς αμέσως: από την αρχή του χρόνου και μέχρι σήμερα στο ΧΑ οι πρωταγωνιστές -οι τίτλοι δηλαδή με επιδόσεις μακράν καλύτερες των υπολοίπων- ήταν περίπου 20. Εξ αυτών οι 13 ανήκουν στην ελίτ του FTSE20 και οι 17 στον Mid 40. Στους επιμέρους κλάδους τώρα ξεχωρίζουν σε αποδόσεις οι Τράπεζες, οι Τηλεπικοινωνίες και δευτερευόντως οι Κατασκευές. Να δεχθώ ότι πολλοί μικροεπενδυτές όντως έχουν «γερά» χαρτοφυλάκια στον κλάδο των Κατασκευών. Το ερώτημα όμως είναι σε ΠΟΙΑ επιμέρους χαρτιά και ΠΟΣΑ συνολικά κομμάτια; Για να μη μιλήσω για το φλέγον θέμα των χρηματιστηριακών εταιρειών όπου, αν δεν έχει κανείς κωδικό και λογαριασμό σε μια εκ των 9 μεγαλυτέρων, ακόμη και σήμερα δύσκολα «περνάει» εντολές…
Τέλος, για να μη μακρηγορώ και επαναλαμβάνω κάθε εβδομάδα τα ίδια, προσέξτε δύο σημεία-κλειδιά των όποιων μελλοντικών εξελίξεων: Το πρώτο αφορά στη δραστική αύξηση του μέσου ημερήσιου τζίρου (αν και όποτε έρθει) και το δεύτερο στη διασπορά του επενδυτικού ενδιαφέροντος των μεγάλων σε τίτλους της μεσαίας κεφαλαιοποίησης (αλλά από τη μέση και κάτω του σχετικού δείκτη χρηματιστηριακής αξίας). Τότε και μόνο τότε θα έχετε κάποια ασφαλή δείγματα ότι κάτι αλλάζει και πιθανόν αυτό το κάτι να επηρεάσει κι εσάς! Μέχρι τότε και σε όσους σας λένε πως σήμερα ο δείκτης έχει διπλασιάσει την αξία του και το επίπεδό του σε σχέση με το καλοκαίρι του 2003, απλώς απαντήστε πως το χρηματιστηριακό παιχνίδι έχει νόημα όταν οι παίκτες είναι πολλοί, άγνωστοι μεταξύ τους και με καθαρή τράπουλα…
Π.Γ.