Πολιτικό παράδοξο…

Και πραγματικά είναι πολιτικό παράδοξο να ζητάς από κάποιον να σε δεχθεί στο σπίτι του και να μην τον αναγνωρίζεις. Όμως αυτό θα μπορούσε να ισχύσει για μια χώρα δημοκρατική, για μια χώρα που διέπεται από τις αρχές της ελευθερίας του ατόμου, από τα βαθιά νοήματα των ανθρώπινων δικαιωμάτων, από τον σεβασμό της ανθρώπινης ύπαρξης και προσωπικότητος και τη συναντίληψη της συνύπαρξης των κρατών με ειρήνη, συνεργασία, διάλογο και συνεννόηση.

Η Τουρκία δεν είναι χώρα δημοκρατική αφού διοικείται από μια στρατοκρατική ολιγαρχία, δεν σέβεται τον ίδιο της τον λαό και έχει αναδειχθεί στον ταραξία της περιοχής, δημιουργώντας προβλήματα και εκτοξεύοντας απειλές στα γειτονικά της κράτη. Αντί ειρήνης, προόδου και συνεννόησης, κραδαίνει συνεχώς το ξίφος του πολέμου. Επομένως, για όσους γνωρίζουν έστω και λίγο την Τουρκία, δεν είναι καθόλου παράδοξη αυτή η στάση, αντίθετα μάλιστα την αναμέναμε ως συνέπεια των τουρκικών θέσεων και διακηρύξεων σ’ όλο αυτό το χρονικό διάστημα από 17ης Δεκεμβρίου μέχρι σήμερα. Το πολιτικό παράδοξο βρίσκεται κάπου αλλού και δεν είναι άλλο παρά και πάλι οι ελληνικές θέσεις επί του κρισιμοτέρου εθνικού μας θέματος. Το πολιτικό παράδοξο λοιπόν είναι ελληνικό.

Η Ελλάδα, διά του αρμοδίου υπουργείου, ανακοίνωσε ότι θα διατυπώσει τις θέσεις της εν καιρώ. Η Ελλάδα, η πιο ενδιαφερόμενη για τις εξελίξεις στην Κύπρο χώρα, συμπεριφέρεται σαν τρίτος επί του θέματος και θεάται αναμένουσα τις εξελίξεις και τις απόψεις των εταίρων της, για να τοποθετηθεί. Εδώ έγκειται και το ελληνικό πολιτικό παράδοξο. Η Τουρκία δεν μας υπολογίζει καθόλου.

Συμπεριφέρεται όχι μόνον κατά τρόπο ανάρμοστο και προσβλητικό για τη χώρα μας, αλλά έφτασε μέχρι του σημείου να έχει εμπνεύσει τον φόβο στην εξωτερική μας πολιτική. Ήδη ευθέως και χωρίς συστολή στη χώρα μας διατυπώνεται επισήμως η άποψη ότι «αν η Τουρκία δεν μπει στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα ξεσπάσει σε μας». Σε κάθε περίπτωση, αν η υποχωρητικότητα και η στήριξη της ευρωπαϊκής πορείας της Τουρκίας μπορούσε να τη συγκινήσει για να σταματήσει την προκλητική συμπεριφορά έναντι της χώρας μας, τότε θα μπορούσε να πει κανείς ότι η κυβέρνηση κάνει θυσίες, υποχωρεί, αλλά θα υπάρξει και αποτέλεσμα. Όμως είναι νομοτελειακά αποδεδειγμένο ότι οι Τούρκοι, όταν υποχωρείς, αποθρασύνονται. Η υποχωρητικότητα, που ανεξαίρετα εφάρμοσαν όλες οι κυβερνήσεις τις τελευταίες δεκαετίες, μας οδήγησε στην επικίνδυνη αναδίπλωση επί όλων των επί των εθνικών μας θεμάτων θέσεών μας και στη στρατηγική μιας μειωτικής σύμπτυξης, που τείνει να μεταβληθεί σε άτακτη υποχώρηση. Η Ελλάδα, στρατηγικός εταίρος της Τουρκίας για την είσοδό της στην ΕΕ, παρά την υουρκική προκλητικότητα και αρπακτικότητα. Η Ελλάδα (κυβέρνηση και αντιπολίτευση), η Τουρκία, οι ΗΠΑ και η Μ. Βρετανία υποστηρίζουν τη λύση του Κυπριακού διά του Σχεδίου Ανάν. Η Κύπρος αφέθηκε στην τύχη της, οι νεκροί μας ξεχάστηκαν, η τουρκική κτηνωδία με φόνους και βιασμούς στην εισβολή του 1974 δεν μας αγγίζει πια, οι αγνοούμενοι και οι αιχμάλωτοι συγκλονίζουν μόνο τις ελληνίδες μαυροφορεμένες μάνες στη γραμμή αντιπαράταξης, οι εγκλωβισμένοι σβήσανε. Μείναμε εμείς, της ρεαλιστικής πολιτικής, του ελληνικού παράδοξου, σύμφωνα με το οποίο και οι Γάλλοι και οι Γερμανοί μπορούν να εγκαλούν την Τουρκία για τη μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά όχι και η Ελλάδα. Κανείς δε ζητά να κηρύξουμε τον πόλεμο κατά της Τουρκίας. Άλλωστε εκεί που φθάσαμε την άμυνά μας, μόνο αυτό μας έλειπε. Τουλάχιστον δεν μπορούμε με σοβαρότητα να καταγγείλουμε την τουρκική συμπεριφορά έναντι των αδελφών μας της Κύπρου; Δεν μπορούσαμε να καταγγείλουμε στα ευρωπαϊκά όργανα τη μη αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας; Δεν μπορούμε όντας μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, απλώς να ενημερώσουμε τους εταίρους μας για το απύθμενο θράσος του φονιά, που τριάντα ένα συνεχή χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή κυνηγά το θύμα του ανηλεώς; Κατάφεραν να νομιμοποιήσουν τους έποικους, κατάφεραν να παραμείνουν όλα τα τουρκικά στρατεύματα στην Κύπρο, παρά τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, κατάφεραν να μην υπάρχει ούτε ένας Έλληνας στη Β. Κύπρο (εδώ είναι η πραγματική εθνοκάθαρση), τους εξολόθρευσαν όλους. Διερωτώμεθα: τι άλλο μας περιμένει ακόμα; Ξέρουμε καλά ότι ο κύριος στόχος τους, τώρα πια, είναι η Κυπριακή Δημοκρατία και αυτήν προσπαθούν να διαλύσουν. Δυστυχώς σύμμαχοί τους σ’ αυτήν την προσπάθεια είναι και οι ημέτεροι υποστηρικτές του Σχεδίου Ανάν, των Εθνικών Ινστιτούτων και των πληρωμένων μελετών που παραπλανούν τον ελληνικό λαό.

Η Τουρκία, όπως το είχαμε προβλέψει από τη στήλη αυτή, υποστηρίζεται σθεναρά από τη βρετανική προεδρία της ΕΕ. Οι Άγγλοι, που έχουν πραγματικά την ικανότητα να διαστρέφουν τα πάντα, καλωσόρισαν την τουρκική υπογραφή του πρωτοκόλλου, όμως σε πλήρη συνεννόηση με τους Τούρκους ετήρησαν σιγή ιχθύος περί την επικύρωση. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι υπογραφή χωρίς την επικύρωση της Τουρκικής Εθνοσυνέλευσης δεν σημαίνει απολύτως τίποτε. Όμως η Τουρκική Εθνοσυνέλευση έχει μαζέψει όλες τις διακοπές της για φέτος και θα ανοίξει εντελώς συμπτωματικά… την 3η Οκτωβρίου. Η αγγλική προεδρία δικαιολόγησε την τουρκική στάση, λέγοντας το αμίμητο ότι πρόκειται περί μονομερούς δηλώσεως. Ο ύπατος αρμοστής τους στην Κύπρο, Πίτερ Μίλετ, εν συγχορδία συμπλήρωσε ότι «η μονομερής δήλωση της Τουρκίας δεν υπονομεύει το πρωτόκολλο, ούτε και την ανάγκη εφαρμογής του». Ο γάλλος πρωθυπουργός Ντε Βιλπέν έκανε μια ξεκάθαρη δήλωση, εκφράζοντας τον γαλλογερμανικό άξονα, ότι είναι παράλογο η Τουρκία να μην αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και υπό τις προϋποθέσεις αυτές δεν είναι δυνατόν να προχωρήσει η ενταξιακή διαδικασία της χώρας αυτής. Στο ίδιο μήκος κύματος κινήθηκε και η Χριστιανοδημοκρατική Ένωση της Γερμανίας.

Δεν είμαστε αφελείς να πιστεύουμε ότι οι δηλώσεις αυτές έγιναν μόνον προς χάριν της Κύπρου. Η σύγκρουση του γαλλογερμανικού άξονα με τους Βρετανούς έχει εξελιχθεί σε υποχθόνιο πόλεμο, αλλά ψυχρά και αντικειμενικά, αφού οι απόψεις αυτές συγκυριακά συμπλέουν με τα ελληνικά συμφέροντα, γιατί να μην τις υποστηρίξουμε; Γιατί αυτό να μην το εκμεταλλευθούμε, τουλάχιστον στο παρόν στάδιο, υπέρ της Κύπρου; Είναι γνωστό ότι μέχρι την 3η Οκτωβρίου η Κύπρος θα δεχθεί αφόρητες πιέσεις για να υπογράψει το Σχέδιο Ανάν. Δεν θα ‘πρεπε από τώρα, με δεδομένο το αντιτουρκικό κλίμα που επικρατεί στην Ευρώπη, να προετοιμάσουμε την άμυνα και τη στήριξη της Κυπριακής Δημοκρατίας; Η Ελλάδα, κατά την άποψή μας, έπρεπε από καιρό τώρα να είχε καταθέσει πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για «ευρωπαϊκή λύση στο Κυπριακό» και όχι να υπάρχει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μόνο το Σχέδιο Ανάν. Πολλά μπορούσαμε και έπρεπε να είχαμε κάνει. Είπαμε όμως… το ελληνικό πολιτικό παράδοξο.