Οι μερισματούχοι της εξουσίας, οι σπουδαρχίδες και το Μέγαρο Μαξίμου…
Οι συγκεκριμένοι διαχειριστές εξουσίας, είτε ελαυνόμενοι από την ιδεολογία των αποστράτων -προπατορικό αμάρτημα της Ρηγίλλης- είτε κατ’ ιδική των χρησιμοθηρική ερμηνεία του όρου «μεσαίος χώρος», καθίστανται ευάλωτοι της οσφυοκαμψίας των καρεκλοκενταύρων και ρέπουν στην προσαρμογή της δράσης τους προς την παλαιο-οθωμανική τακτική του Γενιτσαρισμού. Είτε, τέλος, κυριαρχούμενοι από την απρόσμενη και παρ’ ελπίδα «άνοδο» από τη μετριότητα στη διαχείριση εξουσίας, καθίστανται αλαζόνες και σπουδαρχίδες!
Οι διακηρύξεις του κ. Καραμανλή και η προσπάθειά του να μετακινήσει το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας από τον συντηρητισμό στον κοινωνικό φιλελευθερισμό του Κεντρώου Χώρου, απειλούνται αμέσως από τη μετριότητα και τη σπουδαρχία των στελεχών στα οποία εκχώρησε «μέρισμα εξουσίας» και δη ανεξέλεγκτης!
Το πνεύμα, λοιπόν, του κ. Καραμανλή πρόθυμο, το κόμμα ασθενές για την αποδοχή ιδεολογικών νεωτερισμών και εξορκισμό της αντίληψης ταύτισης κράτους – κόμματος!
Η σκέψη της Ρηγίλλης είναι υποταγμένη στον χρόνο! Το «υπνώττον κράτος της Δεξιάς» αναδύεται από τη χειμέρια νάρκη της μεταπολίτευσης και επαναπροβάλλει το ιδεολογικό του πιστεύω: Οι νόμοι, η εξουσία, το Κράτος, πρέπει να προκαλούν τον φόβο και η σκιά τους να πέφτει βαριά πάνω στις καρδιές των ανθρώπων! Ο φόβος, πιστεύουν, οι μερισματούχοι της εξουσίας συγκρατεί το κράτος. Αποφεύγουν μάλιστα τη χρήση του όρου ΠΟΛΙΤΕΙΑ, που παραπέμπει στον Πολίτη και ουχί τον υπήκοο! Δίδουν στην έννοια του νόμου ιδιότητες θεϊκές, θεωρούν τον εαυτό τους υπερφυσικό και αυτοαναγορεύονται προστάτες του ορθού και του δίκαιου, «βίαν τε και δίκην συναρμόσαντες»!
Στις προεκλογικές και προγραμματικές διακηρύξεις του ο κ. Καραμανλής επικαλέσθηκε το μέτρο -ο όρος εδώ με την αρχαιοελληνική έννοια- στην ενάσκηση της εξουσίας.
Και βεβαίως το μέτρο δεν δίνει απόλυτο δίκιο σε κανένα. Αλλά δίνει δίκιο στην Αλήθεια. Κι αυτή ανήκει σε όλους τους Πολίτες. Μόνο οι μερισματούχοι της εξουσίας διεκδικούν την αποκλειστικότητα των αυθεντικών ερμηνευτών της Αλήθειας!
Παραμένει άδηλο αν το Μέγαρο Μαξίμου έχει συνειδητοποιήσει τις ακριβείς διαστάσεις του κινδύνου που εκφράζουν οι μερισματούχοι της εξουσίας, οι διακατεχόμενοι από την ιδεολογία των αποστράτων, για την προσπάθεια μετακίνησης της Συντηρητικής Παράταξης της Νέας Δημοκρατίας προς τον Κοινωνικό Φιλελευθερισμό, τον οποίο οραματίζεται ο κ. Καραμανλής!
Οι μερισματούχοι της εξουσίας, σύμφωνα με τη θεωρία του περιβάλλοντος, αλώνουν και αλλοιώνουν, ροπές και δυνάμεις, έστω και πρωθυπουργικές, στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα εντός της οποίας γεννήθηκαν, ενηλικιώθηκαν, διαμόρφωσαν το «πολιτικό και ιδεολογικό τους πιστεύω»!
Αντιπαρατάσσουν στις πρωθυπουργικές προτροπές για «ταπεινότητα, σεμνότητα και αξιοκρατία», εμπράκτως και χωρίς τυμπανοκρουσίες, την «τελεολογική» αντίληψη: «Το μοιραίον φυγείν αδύνατον»!
Και αυτά μεν ως προς τους μερισματούχους της εξουσίας τους διακατεχόμενους από την ιδεολογία των αποστράτων.
Αντιθέτως οι σπουδαρχίδες, οι οποίοι επενδύουν στην εφαρμογή της παλαιο-οθωμανικής τακτικής του Γενιτσαρισμού, στη διαχείριση της Εξουσίας, είναι οι γνήσιοι εκφραστές της νεοελληνικής ατσιδοσύνης! Ιδεολογία τους η νομή και μόνο της Εξουσίας. Κομματικές ταυτότητες και πολιτική ηθική είναι είδος εν ανεπαρκεία στις τάξεις τους. Αναζητούν, κατά την τακτική «όμοιος ομοίω αεί πελάζει», συνεργούς στη νομή της εξουσίας, από -υποτίθεται- άλλους «πολιτικούς χώρους»!
Ο Νικολό Μακιαβέλι έρχεται μετά απ’ αυτούς! Στην περίπτωση της σπουδαρχίας η «πάλη άνευ αρχών» για τη νομή της εξουσίας είναι αυτοσκοπός. Τα πάντα επιτρέπονται και ουδέν απαγορεύεται!
Ο κ. Καραμανλής, εν μέσω των μερισματούχων της εξουσίας και των σπουδαρχιδών, κινδυνεύει ο ιστορικός του μέλλοντος, προκειμένου να περιγράψει την περίπτωσή του, να καταφύγει, κατά παράφραση, στο προοίμιο της όγδοης Επιστολής προς τους Προγόνους του, που απευθύνει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος, στον στρατηγό της ήττας της Αχαϊκής Συμπολιτείας, τον Δίαιο.
«Όταν τα πάντα είχαν χαθεί, τότε, εσύ σήκωσες κεφάλι. Αντιτάχθηκες στο βίαιο ρεύμα της ιστορίας… Αλλά πλέον ήταν αργά… Η Αχαϊκή Συμπολιτεία όδευε προς την καταστροφή…».