Οι Μήδοι θα περάσουν

– Γειά σου, Κώστα.
– Καλώς τον. Δεν πήγες διακοπές;
– Πάω κι έρχομαι. Τις κάνω αποσπασματικά. Τα γεγονότα, βλέπεις, πρέπει να τα παρακολουθούμε από κοντά.
– Δηλαδή κάνεις διακοπές με… διακοπές.
– Έτσι ακριβώς.
– Σε βλέπω κάπως ανήσυχο, σε απασχολεί κάτι;
– Ναι, βεβαίως, πού το κατάλαβες;
– Η υγεία σου μήπως;
– Όχι, δόξα τω Θεώ, αισθάνομαι καλά, το Εθνικό Σύστημα Υγείας με απασχολεί.
– Ν’ ακούσω.
– Το Εθνικό Σύστημα Υγείας, που αποτελεί τη μεγάλη κατάκτηση του λαού, που έχει βέβαια τις ελλείψεις του, τα κενά του, τις αδυναμίες του, κάτι μου λέει ότι κάποιοι θέλουν να το απαξιώσουν και να το αποδυναμώσουν. Σ’ αυτό το καταφύγιο ο φτωχός λαός, βρίσκει ανακούφιση και θεραπεία και που τώρα που ο λαός γίνεται φτωχότερος, γίνεται περισσότερο αναγκαίο, κάποιοι θέλουν να το πετάξουν στην άκρη.
– Ποιοι είναι αυτοί οι κάποιοι;
– Δεν ξέρεις ποιοι είναι; Δεν τους βλέπεις; Αυτοί που ελέγχουν τον ιδιωτικό τομέα της υγείας, που βλέπουν το ύψιστο αυτό αγαθό του ανθρώπου ως εμπόρευμα. Τα θέλουν όλα δικά τους. Καραδοκούν να τα αρπάξουν όλα στο όνομα του κέρδους. Τώρα μάλιστα που πολλά από αυτά τα λεγόμενα θεραπευτήρια, τα ιδιωτικά εννοώ, δεν πάνε και τόσο καλά, κοιτάζουν πώς και πώς να αποτύχει το ΕΣΥ.
– Γιατί τα είπες «λεγόμενα» θεραπευτήρια; Δεν είναι στην ουσία;
– Όχι και τόσο. Θέλεις να το διαπιστώσεις; Κάνε πως είσαι άρρωστος και πήγαινε σε ένα από αυτά και πες τους «δεν αισθάνομαι καλά» και θα διαπιστώσεις αυτό που σου λέω.
– Δηλαδή τι θα συμβεί;
– Θα σε εγχειρήσουν αμέσως στα πιο γερά σου όργανα, θα σε γδάρουν οικονομικά και μετά θα σε αφήσουν να φύγεις. Πήγαινε και πάρε μια ιδέα, αλλά να φύγεις γρήγορα, πριν σου συμβεί αυτό που άκουσες. Δεν σου είπα ότι τον άνθρωπο, την υγεία του, τη βλέπουν ως εμπόρευμα; Εγώ, αγαπητέ μου Κώστα, μόνο στα δημόσια νοσοκομεία έχω εμπιστοσύνη. Παρά τις ελλείψεις τους, όπως σου είπα, εκεί πάω και εγώ και τα παιδιά μου.
– Ώστε αυτό συνιστάς και σε μένα;
– Ναι και σε σένα και στον κάθε πολίτη. Εκεί να αναζητά τη θεραπεία, την προστασία της υγείας του. Τουλάχιστον δεν θα τον κατασκευάσουν άρρωστο. Και να σου προσθέσω και τούτο ακόμα.
– Δηλαδή τι;
– Μετά την επίθεση κατά των εργασιακών σχέσεων, κατά του Ασφαλιστικού, κατά του οκτάωρου και των άλλων δικαιωμάτων του λαού, φοβάμαι ότι έρχεται η μεγάλη επίθεση – υπονόμευση κατά του ΕΣΥ, δηλαδή κατά της μεγαλύτερης κατάκτησης του λαού μας. Απειλείται το μεγαλύτερο αγαθό, η υγεία στη δημόσια και κοινωνική της διάσταση. Αν το συνδικαλιστικό κίνημα πρέπει να δώσει δέκα μάχες για τις εργασιακές σχέσεις, για τη δημόσια υγεία πρέπει να δώσει εκατό, χίλιες, όσες χρειάζονται για να μην περάσει στην ιδιωτικοποίηση. Για να μη χαθεί η μεγάλη αυτή κατάκτηση, για να μη γίνει το Εθνικό Σύστημα Υγείας… αγνώριστο, για να μην το ρωτάμε: ΕΣΥ ποιο είσαι; Πρέπει να αγρυπνούμε, γιατί η ανατροπή του δεν θα γίνει με ανοιχτή επίθεση, αλλά με αδιόρατη υπονόμευση.
– Και τότε θα τρίζουν τα κόκαλα του Γεννηματά.
– Και του Γεννηματά θα τρίζουν και του Ανδρέα Παπανδρέου θα τρίζουν περισσότερο. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάς ότι ναι μεν ο Γεννηματάς ήταν ο μοχλός του Συστήματος, αλλά ο αρχιτέκτων ήταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Αυτός είχε εμπνευστεί το κοινωνικό κράτος, αυτός είχε επεξεργαστεί τα σχέδια, τις θέσεις και το πλαίσιο της κοινωνικής πολιτικής, ακόμα από τη δεκαετία του 1960. Διάβασε τα κείμενά του εκείνης της εποχής και τότε θα καταλάβεις ότι ολόκληρο το έργο τού Ανδρέα Παπανδρέου έχει αφετηρία εκείνη την περίοδο. Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι.
– Να σε ρωτήσω και κάτι τελευταίο;
– Να με ρωτήσεις.
– Ο Νικήτας Κακλαμάνης φαίνεται να έχει καλές προθέσεις.
– Έχει και παραέχει και αυτό τον τιμά. Αλλά οι καλές προθέσεις δεν αντέχουν στον τυφώνα του νεοφιλελευθερισμού που μαίνεται τους τελευταίους μήνες. Και μην ξεχνάς και τούτο, ότι η «εξουδετέρωση» της όποιας αντίστασης περνάει από τον Δήμο Αθηναίων. Και τότε οι Μήδοι θα περάσουν.