Καραμανλής και Παπανδρέου οφείλουν να ασκήσουν βέτο χωρίς προσχήματα!

«Θεωρώ αδιανόητο να μπορέσει να αρχίσει οποιαδήποτε διαδικασία διαπραγμάτευσης με μια χώρα που δεν αναγνωρίζει καθένα από τα μέλη της ΕΕ. Το να αρχίσουμε μια διαδικασία διαπραγμάτευσης οποιασδήποτε μορφής έχει ως προϋπόθεση την αναγνώριση πρώτα καθενός από τα μέλη, με τα οποία θέλουμε να εργαστούμε. Αυτή είναι μια αρχή, την οποία νομίζω ότι οφείλουμε να υπερασπίσουμε. Η Γαλλία θα την υποστηρίξει προς την Τουρκία, όπως και προς τις άλλες χώρες της ΕΕ», υπογράμμισε ο Ντε Βιλπέν σε ραδιοφωνική του συνέντευξη.

Ο γάλλος πρωθυπουργός προχώρησε ακόμη παραπέρα. Απαντώντας σε προφανώς «στημένη» ερώτηση, αν μπορεί να μην αρχίσουν οι ενταξιακές διαπραγματεύσεις ΕΕ – Τουρκίας στις 3 Οκτώβρη, υπήρξε κατηγορηματικός: «Ναι! Νομίζω ότι τα πράγματα πρέπει να είναι ξεκάθαρα. Δεν θεωρώ ότι η Τουρκία μπορεί να μπει σε μια διαδικασία, πριν δείξει ξεκάθαρα τη θέλησή της για αναγνώριση καθενός από τα μέλη της ΕΕ». Ακόμη σκληρότερος ήταν ο γάλλος υπουργός εξωτερικών Φιλίπ Ντουστ-Μπλαζί, αναφερόμενος στη δήλωση της Τουρκίας: «Για μένα, η δήλωση αυτή είναι μη συμβατή με τις υποχρεώσεις που οφείλουν να έχουν όλα τα κράτη για καθένα από τα μέλη της ΕΕ. Επομένως, είναι σημαντικό να ζητηθεί από τις τουρκικές αρχές να διευκρινίσουν τη θέση τους, γιατί η δήλωση που έγινε είναι αντίθετη προς τις υποχρεώσεις που επιβάλλονται σε κάθε κράτος, το οποίο έχει υπογράψει το πρωτόκολλο», τόνισε χωρίς περιστροφές.

«Ο Ντε Βιλπέν θέτει ως όρο στη διαδικασία ένταξης της Τουρκίας την αναγνώριση της Κύπρου» τιτλοφόρησε σχετικό άρθρο της η στενά συνδεόμενη με το γαλλικό υπουργείο Εξωτερικών εφημερίδα «Μοντ», υποστηρίζοντας ότι η Γαλλία θα αρνηθεί την έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων ΕΕ-Τουρκίας στις 3 Οκτωβρίου, αν η Τουρκία δεν αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία.

Απαράδεκτη στάση

Ανεξάρτητα από τους στόχους της εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής της γαλλικής κυβέρνησης που υπηρετούνται με αυτές τις δηλώσεις, η ουσία για την Κύπρο και την Ελλάδα είναι ότι αποτελούν κολοσσιαία διπλωματική υποστήριξη εκ μέρους του Παρισίου στο Κυπριακό – τέτοια που ουδέποτε είδαν η Λευκωσία και η Αθήνα στα 31 χρόνια που έχουν κυλήσει από την τουρκική εισβολή και κατοχή.

Γι’ αυτό ακριβώς και προκάλεσε κατάπληξη, οργή και αγανάκτηση ο απαράδεκτος τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν το θέμα της γαλλικής στάσης πρωτίστως οι κυβερνήσεις Καραμανλή και Παπαδόπουλου, αλλά και τα μέσα ενημέρωσης των δύο χωρών.

Η Αθήνα έβαλε τον… Κουμουτσάκο (!) να σχολιάσει τις δηλώσεις του Ντε Βιλπέν και του Ντουστ-Μπλαζί, ενέργεια κραυγαλέας διπλωματικής αγένειας και υποβάθμισης, η οποία δικαιολογημένα εκνεύρισε τους Γάλλους. Ακόμη χειρότερο φυσικά το περιεχόμενο της δήλωσης του εκπροσώπου της κυβέρνησης Καραμανλή, ο οποίος παριστάνοντας τον… «Φινλανδό» ευαρεστήθηκε να χαρακτηρίσει ως «ιδιαίτερης βαρύτητας» και απηχούσες τον «ευρωπαϊκό ορθολογισμό» τις δηλώσεις του πρωθυπουργού της Γαλλίας! Φρόντισε όμως, με έμμεσο τρόπο, να… ανακαλέσει στην τάξη για τη βιασύνη του -μήπως και για την «επιπολαιότητά» του να μας υποστηρίζει;- τον Ντομινίκ ντε Βιλπέν, υπογραμμίζοντας ότι σε αντίθεση με το «βιαστικό» Παρίσι, η κυβέρνηση Καραμανλή τώρα σιωπά επί του θέματος και θα τοποθετηθεί «οριστικά επί του ζητήματος στα όργανα της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να ληφθούν οι σχετικές αποφάσεις» στις αρχές Σεπτεμβρίου!

Άλλος «Φινλανδός» ο κύπριος κυβερνητικός εκπρόσωπος Κύπρος Χρυσοστομίδης, αρκέστηκε να χαρακτηρίσει «θετικές» τις δηλώσεις του γάλλου πρωθυπουργού, ενώ σε ερώτηση αν θα αξιοποιηθεί από τη Λευκωσία η γαλλική στάση, απάντησε ότι… η κυπριακή κυβέρνηση κάνει και θα συνεχίσει να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για τη διασφάλιση των συμφερόντων της Κυπριακής Δημοκρατίας – την «έγραψε» κανονικά δηλαδή στα παλιά του τα παπούτσια την προσφερόμενη γαλλική υποστήριξη!

Θλιβεροί συνένοχοι

Ακολουθώντας τη γραμμή της Αθήνας, ούτε η Λευκωσία τοποθετήθηκε επί της ουσίας του ζητήματος, δηλώνοντας ότι θα θέσει την άποψή της ενώπιον των θεσμικών οργάνων της ΕΕ! Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και η εξοργιστική υποβάθμιση των δηλώσεων του Ντε Βιλπέν από τα ελληνικά ΜΜΕ και τον Τύπο: Αντί για πηχυαίους πρωτοσέλιδους τίτλους, κάτι ασήμαντα «χτυπήματα» στην πρώτη σελίδα, μέχρι και μονόστηλα! Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στους επαγγελματίες πλέον προπαγανδιστές της γραμμής των Αμερικανών, οι οποίοι έφτασαν μέχρι του σημείου να γράψουν ότι… «οι δηλώσεις του Ντε Βιλπέν περισσότερο δυσκολεύουν(!) παρά διευκολύνουν τον Τάσσο Παπαδόπουλο», παρ’ όλο που οι ίδιοι είναι φανατικοί εχθροί του και ορκισμένοι πλασιέ του απαράδεκτου Σχεδίου Ανάν, και οι οποίοι πρόβαλαν μέχρι και τον εξωφρενικό ισχυρισμό ότι η υποστήριξη του γάλλου πρωθυπουργού προκαλεί… «αδιέξοδο»!

Θλίψη προκάλεσε για μια ακόμη φορά η τοποθέτηση του μονίμως πλέον αξιοθρήνητου στα εθνικά θέματα και πάλαι ποτέ πατριωτικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο βρήκε την ώρα που η Άγκυρα έκανε τη δήλωση ότι δεν πρόκειται ποτέ να αναγνωρίσει την Κυπριακή Δημοκρατία για να μας υπενθυμίσει πως «είναι δεδομένη η θέση μας ότι πρέπει να ενθαρρύνεται και να ενισχύεται η ευρωπαϊκή προοπτική της Τουρκίας».

Τρελαθήκαμε;

«Τι τρέχει με τον Καραμανλή και τον Παπαδόπουλο και τηρούν αυτήν την απαράδεκτη στάση; Τρελάθηκαν ή έχουν συμφωνήσει μυστικά να δεχθούν αδιαμαρτύρητα την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ, χωρίς να απαιτούν ως προϋπόθεση την αναγνώριση της Κύπρου από την Άγκυρα, και μας κοροϊδεύουν ΄όλους;», είναι το εύλογο ερώτημα που ανακύπτει από αυτήν την ύποπτη συμπεριφορά.

Δεκαετίες ολόκληρες οι κυβερνήσεις της Αθήνας και της Λευκωσίας κυριολεκτικά ζητιανεύουν κάποια ακαθόριστη, γενικόλογη δήλωση από τις ευρωπαϊκές χώρες στο Κυπριακό που να μπορούν να την παρουσιάσουν -τραβώντας την από τα μαλλιά- ως δήθεν έμμεση συμπαράσταση, χωρίς ποτέ να το πετυχαίνουν. Δεκαετίες ολόκληρες οι «επαίτες» έλληνες πρωθυπουργοί έτρωγαν τη μια «ευρω – σφαλιάρα» μετά την άλλη και αναζητούσαν παρηγοριά πού και πού σε κάποια θετική δήλωση του… Λουξεμβούργου. Και τώρα που μια χώρα τόσο μεγάλη, όπως η Γαλλία, προσφέρει διά στόματος του πρωθυπουργού της τόσο θεαματική υποστήριξη, πώς γίνεται ο Καραμανλής και ο Παπαδόπουλος, αντί να αδράξουν τη μοναδική ευκαιρία και να την κάνουν σημαία τους, «σνομπάρουν» τη γαλλική υποστήριξη σε τέτοιο βαθμό, ώστε να απαξιούν ακόμη και να βγουν να σχολιάσουν οι ίδιοι τις δηλώσεις του γάλλου πρωθυπουργού και να τον ευχαριστήσουν, έστω τυπικά, αν δεν θέλουν να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους;

Είναι προφανές πως εδώ κάτι τρέχει. Κάτι που οι δύο ηγέτες δεν τολμούν να ομολογήσουν ανοιχτά στον ελληνικό και τον κυπριακό λαό.

Υπέρ της Τουρκίας μέχρι θανάτου!

Το ερώτημα περί «τρέλας» είναι φυσικά ρητορικό. Είναι εξόφθαλμο ότι εδώ έχουμε να κάνουμε με άλλες πολιτικές επιλογές. Έχουμε πια σωρεία κραυγαλέων ενδείξεων ότι ο Κ. Καραμανλής έχει υποκύψει στις πιέσεις των Αμερικανών και των Ευρωπαίων και έχει υποσχεθεί ότι αυτός θα υποστηρίξει «μέχρι θανάτου» την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ χωρίς τον παραμικρό όρο! Η κυβέρνηση Καραμανλή δεν θα βάλει ποτέ κανέναν απολύτως όρο κατά της τουρκικής ένταξης, είτε σχετίζεται με την Κύπρο είτε όχι! Ο Καραμανλής θα λέει πάντα «ναι» στην τουρκική ένταξη και θα αφήσει τελείως ανενόχλητους τους άλλους Ευρωπαίους, να καθορίσουν απολύτως μόνοι τους αν, πότε και πώς θα βάλουν την Τουρκία στην Ε-Ε!

Αυτή είναι η πικρή αλήθεια. Τώρα πια γνωρίζουμε με σιγουριά ότι όλα τα υπόλοιπα περί δήθεν συμμόρφωσης της Άγκυρας με τα «ευρωπαϊκά πρότυπα συμπεριφοράς» είναι ανούσια φληναφήματα, παραμύθια εσωτερικής κατανάλωσης για τον «λαουτζίκο», ώστε να μην εξευτελιστεί τελείως η στάση του Καραμανλή στα εθνικά θέματα.

Το χειρότερο ακόμη είναι πως ο Καραμανλής έχει αναλάβει «εργολαβικά» την αποστολή να πειθαναγκάζει και τον Τάσσο Παπαδόπουλο να συμμορφώνεται, θέλοντας και μη, σ’ αυτή τη γραμμή -μια αποστολή που η Αθήνα εκπληρώνει μέχρι στιγμής με επιτυχία, καθώς η Λευκωσία δεν έχει πια κανένα περιθώριο επιλογών παρά τη θέληση του «εθνικού κέντρου», ενώ φυσικά ούτε ο Τάσσος είναι Μακάριος για να αποτολμήσει κάποια σοβαρή διαφοροποίηση σε μαχητική κατεύθυνση.

Τραγικά λανθασμένη πολιτική

Η ρίζα του κακού βρίσκεται στη στρατηγική επιλογή του Καραμανλή, αλλά και του ΠΑΣΟΚ, στην οποία υποτάσσονται και όλα σχεδόν τα κόμματα της Κύπρου, ότι η Ελλάδα έχει μόνο να κερδίσει από την ένταξη της Τουρκίας στην ΕΕ και γι’ αυτό πρέπει να την υποστηρίζει σθεναρά.

Πρόκειται για μια πολιτική με ολέθρια αποτελέσματα. Μέχρι τώρα τα αποτελέσματα αυτά έχουν γίνει αισθητά σε επίπεδο εθνικό, καθώς οδηγούν σε αλλεπάλληλες υποχωρήσεις στο Κυπριακό και στα ελληνοτουρκικά. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Κώστας Καραμανλής ετοιμαζόταν να γίνει ο δεύτερος έλληνας πρωθυπουργός που θα επισκεπτόταν την Άγκυρα έπειτα από σχεδόν μισόν αιώνα, παρ’ όλο που ήταν εκ των προτέρων βέβαιο ότι η Τουρκία θα έκανε τη δήλωση μη αναγνώρισης της Κυπριακής Δημοκρατίας. Αποκαλυπτική σύμπτωση ότι ο πρώτος ήταν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, το 1959, όταν επισκέφθηκε την Άγκυρα ως ένδειξη επισφράγισης της προδοτικής συνθήκης της Ζυρίχης, η οποία υπήρξε μοιραία για το τραγικό μέλλον της Κύπρου, αφού παρέσχε μέχρι και τη νομική βάση της τουρκικής εισβολής.

Η ειρωνεία είναι ότι από εδώ και πέρα η Ελλάδα θα αρχίσει να υφίσταται και ευρωπαϊκές αρνητικές συνέπειες εξαιτίας της στάσης φανατικής υποστήριξης της τουρκικής ένταξης στην ΕΕ, την οποία έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Καραμανλή και η οποία προκαλεί δυσφορία σε πολλούς ευρωπαίους ηγέτες. Οι μεγάλοι ευρωπαϊκοί λαοί έχουν ξεσηκωθεί εναντίον της προοπτικής της τουρκικής ένταξης, το πολιτικό κόστος για τους φιλότουρκους ευρωπαίους ηγέτες γίνεται δυσβάστακτα μεγάλο και πολλοί απ’ αυτούς αλλάζουν πλέον γραμμή και δεν θέλουν την Τουρκία στην ΕΕ. Ο Καραμανλής δεν δείχνει όμως να έχει πάρει χαμπάρι αυτήν την αλλαγή και η χώρα μας θα πληρώσει το κόστος αυτού του λάθους του.