Η Τουρκία έναντι των 25 χωρών της Ε.Ε.

Άλλωστε δεν ζητήσαμε κάτι τέτοιο διά του Πρωτοκόλλου. Ούτε χρειαζόμαστε την «αναγνώρισή» μας από την Τουρκία όταν είμαστε κράτος μέλος του ΟΗΕ και κράτος μέλος της Ε.Ε. Όπως τονίστηκε πολλές φορές η Τουρκία, ως κράτος είναι που ηττήθηκε από ένα άλλο Κράτος, την Κυπριακή Δημοκρατία, στη δικαστική διαφορά με βάση την 4η Διακρατική Προσφυγή μας, όταν τον Μάιο του 2001 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων την έκρινε υπεύθυνη κατά το Διεθνές Δίκαιο για σωρευτική και συνεχή παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων εις βάρος της Κυπριακής Δημοκρατίας και του λαού της.

Όμως όταν η Τουρκία συνοδεύει την υπογραφή του Πρωτοκόλλου, με δήλωση της προς την Ε.Ε. ότι δεν αναγνωρίζει την Κυπριακή Δημοκρατία, ένα των 25 κρατών μελών της Ε.Ε., αποτελεί τούτο προφανή πρόκληση προς τη διεθνή έννομη τάξη και πιο ειδικά στη δομή, ύπαρξη και συνδετικό ιστό αλληλεγγύης των συλλειτουργούντων 25 κρατών που συναποτελούν την Ένωση των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.

Η γνωστή κακομαθημένη στάση της Τουρκίας που, ως παραχαϊδεμένη για χρόνια χώρα, θεώρησε ότι ακόμα και στην πορεία της προς την Ε.Ε. μπορεί να επιβάλει τη δική της επιθυμία, αντίθετα στο Διεθνές Δίκαιο και στη διεθνή νομιμότητα, αποκαλύφθηκε και πάλι.

Πρέπει να στιγματιστεί και να αναδειχθεί αυτή η συμπεριφορά αλαζονείας που στρέφεται κατά κύριο λόγον όχι έναντι της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά έναντι των αρχών και αξιών συμπεριφοράς της ίδιας της Ε.Ε. Προφανώς η ίδια η Ε.Ε. οφείλει να τοποθετηθεί όχι χάριν αλληλεγγύης προς ένα των κρατών μελών της, αλλά ως θέμα νομικής και πολιτικής τάξης. Ο σεβασμός έναντι των 25 κρατών μελών ήταν και είναι καθήκον κάθε αιτήτριας για ένταξη χώρας.

Η Τουρκία, που στρατιωτικά για 31 χρόνια παραμένει αδιάφορα προκλητική και αδιάλλακτη λόγω ισχύος, έναντι ψηφισμάτων του ΟΗΕ και δικαστικών ακόμη αποφάσεων (Τιτίνα Λοϊζίδου 4η Δημοκρατική και άλλες), αποκαλύπτει για μια ακόμη φορά -ενώ είναι αιτήτρια χώρα για ένταξη σε κοινές αρχές και αξίες της Ε.Ε.- το πραγματικό της πρόσωπο ως χώρα χωρίς σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, χώρα επεκτατικής και όχι ειρηνικής πολιτικής, χώρα μη αποδεχόμενη τις κατά το Διεθνές Δίκαιο καθιερωμένες σχέσεις και τρόπο συμπεριφοράς προς τα άλλα γειτονικά κράτη.

Είναι γι’ αυτό που υποστηρίξαμε σταθερά την ανάγκη για διεκδίκηση κάθε δυνατότητας που προσφέρει η ιδιότητά μας ως μέλους της ευρύτερης ευρωπαϊκής οικογένειας κρατών, ώστε να διασφαλιστεί και για κάθε νόμιμο πολίτη της Κυπριακής Δημοκρατίας, ένα κοινό και ίσο με όλους τους άλλους Ευρωπαίους πολίτες, μέλλον.

Αυτήν την ελπίδα την οφείλουμε στο ότι στις 24.4.04 με το δημοψήφισμα διασώθηκε η κρατική μας υπόσταση, που ήταν πάντα (ακόμα και σήμερα) ο στόχος της Τουρκίας.

Σε μας λοιπόν εναπόκειται να υπενθυμίσουμε τι έχει διαπράξει εις βάρος του δικαίου και συνεχίζει να διαπράττει η Τουρκία στην Κύπρο.

Ας συντελέσουμε σταθερά και αποφασιστικά χωρίς ωραιοποιήσεις πολιτικής αβρότητας στο να την αποκαλύψουμε όπως πραγματικά είναι.