Επικαιρότητα
Το 1995, όταν ο Κλίντον και το ΝΑΤΟ βομβάρδιζαν συνεχώς τον σερβικό τομέα της Βοσνίας, η Σλάτζανα ήταν ένα 6χρονο υγιέστατο κοριτσάκι. Το χωριό της, το Χάτζιτς, που βρίσκεται κοντά στο Σεράγεβο, βομβαρδίστηκε ανηλεώς από τα αεροσκάφη του ΝΑΤΟ, που έριχναν στον άμαχο πληθυσμό βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου. Η κοπέλα υπεβλήθη σε μαγνητική τομογραφία σε νοσοκομείο του Βελιγραδίου, η οποία έδειξε ότι υπήρχαν αλλοιώσεις στην εγκεφαλική ουσία από άγνωστη αιτία. Το 2002 πήγε με τους γονείς της για εξετάσεις σε νοσοκομείο της Ελβετίας. Και εκεί οι γιατροί τσιμουδιά. Και οι γονείς με πικρό παράπονο δηλώνουν ότι «τρία χρόνια τώρα και τα αποτελέσματα των εξετάσεων δεν μας έχουν γνωστοποιηθεί ούτε μας δόθηκε καμία εξήγηση γι’ αυτό»! Και να ήταν η νεαρή Σλάτζανα το μόνο θύμα των βομβαρδισμών του ΝΑΤΟ… Αλλεπάλληλα τα κρούσματα λευχαιμίας και άλλων «δυσεξήγητων» ασθενειών μετά τους βομβαρδισμούς! Τα νεκροταφεία των περιοχών που επλήγησαν είναι γεμάτα από τάφους νεαρών παιδιών που πέθαναν από λευχαιμία από το 1995 και μετά. Ασφαλώς αυτό δεν είναι τυχαίο. Άραγε ο τριτοκοσμικός Μπιλ Κλίντον, σεσημασμένος ψευδολόγος, και οι ηγέτες του ΝΑΤΟ, πολιτικοί και στρατιωτικοί, πώς να αισθάνονται όταν μαθαίνουν τους θανάτους των νεαρών παιδιών της βομβαρδισμένης Σερβίας; Δεν είδαμε κανέναν να αισθάνεται τύψεις. Δολοφονικές φυσιογνωμίες που κατάφεραν να γίνουν ηγέτες και αδιαφορούν αν πατάνε επί πτωμάτων. Αυτούς τους ηγέτες γέννησε και ανέδειξε ο 20ος αιώνας. Και η εγκληματική αυτή συμπεριφορά συνεχίζεται. Τα εγκλήματα εις βάρος των λαών δεν αποτελούν δυστυχώς παρένθεση. Αποτελούν τον κανόνα και στιγματίζουν τον «πολιτισμό» μας!
2 Και ποιος δεν θυμάται τον Βίκτορα Γιουσένκο, σημερινό πρόεδρο της Ουκρανίας και αρχηγό της αμερικανοκίνητης «πορτοκαλιάς επανάστασης», ο οποίος μετά την επικράτησή της εξελέγη πρόεδρος στη χώρα του. Τα συνθήματά του, που συγκίνησαν τους Ουκρανούς ψηφοφόρους, ήταν τα γνωστά για την πάταξη της διαφθοράς και του νεποτισμού, για διαφάνεια στις δραστηριότητες και στις επιλογές της κυβέρνησης, για ισότητα όλων των πολιτών στις ευκαιρίες και πολλά άλλα θελκτικά. Τώρα ο λαός της χώρας αυτής είναι εξοργισμένος με τη συμπεριφορά της κυβέρνησης, αλλά και με το φούντωμα της διαφθοράς, και κατάλαβε καλά τον στόχο των συνθημάτων που με τόση απλοχεριά σκορπούσε ο Γιουσένκο κατά την προεκλογική περίοδο. Η συμπεριφορά της οικογένειας του προέδρου και γενικά του περιβάλλοντός του είναι που προκαλεί την οργή του λαού. Οι εφημερίδες της Ουκρανίας στιγματίζουν την προκλητική ζωή του 19χρονου γιου του προέδρου, του Αντρέι Γιουσένκο. Όταν ο μέσος μισθός στη χώρα αυτή κυμαίνεται στα 100-150 ευρώ μηνιαίως, ο γιος του προέδρου κυκλοφορεί με πολυτελέστατη BMW, με δύο σωματοφύλακες (για λόγους ασφαλείας, βεβαίως) και με μπράβους που εξασφαλίζουν την ανεμπόδιστη κίνηση του νεαρού Αντρέι. Με τις πολυπληθείς παρέες του σχεδόν καθημερινά συχνάζει σε πολυτελή κέντρα και καταναλώνουν άφθονες πανάκριβες γαλλικές σαμπάνιες. Η κόρη του δείχνει την ίδια προκλητική συμπεριφορά. Διαθέτει πολυτελή Mercedes και ξοδεύει κι αυτή τεράστια ποσά για καταναλωτική κραιπάλη. Αυτό όμως που εξόργισε περισσότερο τον λαό της Ουκρανίας είναι ότι ο πατέρας τους και πρόεδρος της χώρας δικαιολόγησε απόλυτα τη συμπεριφορά αυτή του γιου του και ισχυρίστηκε ότι τα χρήματα που ξοδεύει ο γιος του για τον πολυτελή -και συνεπώς προκλητικό- βίο που διάγει τα καλύπτει με τον… μισθό του από εταιρεία στην οποία «εργάζεται»! Η ίδια εταιρεία έχει παραχωρήσει και τα δύο αυτοκίνητα, που χρησιμοποιεί ο γιος του και η κόρη του. Και όταν οι δημοσιογράφοι προκάλεσαν τον πρόεδρο να τους κατονομάσει τη «φιλόστοργη» αυτή εταιρεία, εκείνος δεν απάντησε! Όλοι βέβαια υποψιάζονται ποια είναι αυτή η «εταιρεία». Όλο και πληθαίνουν οι πολιτικοί που υποκύπτουν στα θέλγητρα της διαφθοράς. Πουλάνε ακριβά τη δύναμη που άντλησαν από τον λαό που τους ψήφισε. Στο παρελθόν οι πολιτικοί άρχιζαν την πολιτική καριέρα τους πλούσιοι και όταν αποχωρούσαν από την πολιτική ήταν πάμφτωχοι. Δεν εκμεταλλεύονταν τη δύναμη της εξουσίας. Τώρα συμβαίνει το εντελώς αντίθετο. Προσπαθούν να πλουτίσουν από την πολιτική. Και το πετυχαίνουν. Να γιατί δεν μπορεί να χτυπηθεί η διαπλοκή. Είναι γενικευμένη πρακτική.