Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια…
Αναλυτές, διαχειριστές και λοιποί «επαγγελματίες», για τους οποίους δεν κρίνω σκόπιμο τώρα να θυμηθώ τι έχουν πετύχει τα τελευταία πέντε χρόνια (στα δύσκολα, δηλαδή, και όχι στη χρυσή τριετία 1998-2000), μας λένε τώρα -από τον τόπο των διακοπών τους οι περισσότεροι – πως βιώνουμε ένα νέο χρηματιστηριακό «ράλι», κάνουν λόγο για «βελτιωμένη επανάληψη του ’99» και άλλα τέτοια ανεκδιήγητα (σ.σ. το έλεγα εγώ ότι άπαξ και ασχοληθούν με τη Σοφοκλέους τα πρωτοσέλιδα των πολιτικών εφημερίδων, βράστε όρυζα…).
ΕΚΕΙΝΟ όμως που δεν μας λένε οι αξιότιμοι κύριοι «επαγγελματίες» είναι ότι αυτήν τη φορά το όποιο «ράλι» αφορά 10-20 ξένους θεσμικούς και κάνα δυο εγχώριους διαχειριστές. Οι έλληνες μικροεπενδυτές, οι χιλιάδες των πάλαι ποτέ εγκλωβισμένων, απλώς ΑΠΟΥΣΙΑΖΟΥΝ! Τέτοιο «ράλι», λοιπόν, να το θεωρείτε μη γενόμενο. Τουλάχιστον όσον αφορά την ενδυνάμωση του χρηματιστηριακού θεσμού, την τόνωση των χρηματοοικονομικών δεικτών 300 και βάλε εισηγμένων και σε τελική ανάλυση την τόνωση της ίδιας της οικονομίας της χώρας. Τα υπόλοιπα απλώς φτιάχνουν επιτυχημένα πρωτοσέλιδα και -ίσως- μερικούς «κομψούς» ισολογισμούς!
Αν, πάντως, θέλετε όντως να διαβάζετε και να ακούτε πράγματα που… κολακεύουν τα αφτιά σας, να σας επαναλάβω τα προφανή. Κατ’ αρχάς, ο Γενικός Δείκτης χρειάστηκε μόλις 3 συνεδριάσεις στην εβδομάδα για να «σπάσει» τα υψηλότερα επίπεδα της τελευταίας τετραετίας και παράλληλα να αυξήσει τον συνολικό όγκο συναλλαγών κατά 55% και την αξία των συναλλαγών κατά 75%. Pas mal, που θα έλεγαν και οι γαλλομαθείς, αν όλα αυτά τα διθυραμβικά δεν προκαλούνταν από γεγονότα που δύσκολα θα επαναληφθούν στο εγγύς μέλλον. Και εξηγούμαι: Η ευτυχής συγκυρία αφορούσε την επιτυχή διάθεση των μετοχών του ΟΠΑΠ και την πολύ καλή χρηματιστηριακή συμπεριφορά του τίτλου την πρώτη μέρα της διαπραγμάτευσης των νέων μετοχών, όπως παράλληλα και την ανακοίνωση μιας πραγματικά ενδιαφέρουσας επιχειρηματικής είδησης, όπως η είσοδος της Ιntracom στη σταθερή τηλεφωνία, με την εξαγορά μετοχών της Forthnet.
Πείτε μου όμως, ακόμα και αν δεχθώ αυτά που λέγονται δεξιά και αριστερά περί έμπρακτου ενδιαφέροντος από τα ξένα θεσμικά χαρτοφυλάκια και στροφής των επενδυτών από την πολιτική των τιμολογιακών ευκαιριών στις ποιοτικές παραμέτρους, ποιος μου εγγυάται ότι την αγορά θα τη στηρίζουν εφεξής διαδοχικά deals και επιτυχημένες διαθέσεις ποσοστών σε κρατικόχαρτα; Ποιος μου εγγυάται ότι τις αμέσως επόμενες ημέρες δεν θα προχωρήσουν οι ξένοι θεσμικοί στην κατοχύρωση των κερδών τους; Και αν κανείς εξ υμών λέει τώρα από μέσα του τα γνωστά περί μη ύπαρξης εγγυήσεων και απόλυτης ασφάλειας στο «χρηματιστηριακό παίγνιο», θα τον παραπέμψω σε αυτά που του έλεγαν τότε (το ’99) δήθεν ενοχλημένοι οι «επαγγελματίες» της Σοφοκλέους: Δεν είναι παιχνίδι το χρηματιστήριο, επένδυση είναι. Ε, ρε, γλέντια που θα κάνουμε και φέτος τον χειμώνα…
ΥΓ.: Ακόμα και τώρα μερικοί δεν διστάζουν να… χαλάσουν το κλίμα ευφορίας. Ήτοι, να πουν τα πράγματα με το όνομά τους, έστω και αν ενδεχομένως αυτό θα κοστίσει σε… πελατεία. Οπότε, ο γράφων επικροτεί τη στάση τους, ευχόμενος παράλληλα να τους διαψεύσει τελικά (και τον ίδιο μαζί) η ίδια η πραγματικότητα. Τι λένε όμως αυτοί οι «αντιρρησίες»; Μα πως «η διαφαινόμενη διάχυση της ανόδου στη μικρή κεφαλαιοποίηση σκιαγραφεί το τέλος της ανοδικής κίνησης», για να χρησιμοποιήσω τα ακριβή αναγραφόμενα σε ειδικό σημείωμα γνωστής ΑΧΕ, ή αν προτιμάτε να διαβάσετε ακόμη πιο «κομψές» εκφράσεις, «περίοδος περιορισμένων νέων και χαμηλών όγκων συναλλαγών αναμένεται ότι θα είναι αυτή των επόμενων εβδομάδων», όπως μας έλεγε την Τρίτη έτερη ΑΧΕΠΕΥ. Διαλέγετε τελικά και παίρνετε…