Απαντήστε κύριοι βιομήχανοι!
Πόσα, όμως, από τα παραπάνω έπραξαν οι εν μια νυκτί ζάπλουτοι επιχειρηματίες; Ελάχιστα έγιναν, σε σύγκριση με τις υπόλοιπες 14 χώρες της ΕΕ, (πριν από τη διεύρυνση), και παρά τον πακτωλό των χρημάτων που εισέρρευσαν στη χώρα μας. Τα περισσότερα χρήματα όχι μόνο δεν επενδύθηκαν στοιχειωδώς, αλλά «φούσκωσαν» ακόμη περισσότερο τους λογαριασμούς αρκετών στην Ελβετία. Το 1999 με τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου και υπό την «υψηλή εποπτεία» της κυβέρνησης Σημίτη (είναι αυτός ο πρωθυπουργός που μετά την κατάρρευση του χρηματιστηρίου με μεγάλη ειρωνεία δήλωνε για τους ταλαίπωρους μικροεπενδυτές «ας πρόσεχαν»), πέντε τρισεκατομμύρια δραχμές, τουλάχιστον, ληστεύθηκαν.
Πόσοι άραγε από τους απατεώνες αυτούς δικάστηκαν; Μόνο ελάχιστοι και αυτοί με μεθοδεύσεις έπεσαν στα «μαλακά»… Όσο για την πολιτική εξουσία, σαν τον Πόντιο Πιλάτο, μετά τη διενέργεια «ερευνών» από τη Βουλή, «ένιψε τας χείρας της» και εις υγείαν των κορόιδων!
Αν ρωτήσει, κανείς αφελής, για τη Δικαιοσύνη, αυτή ακόμη ψάχνεται, αφού ήδη έχει επέλθει η πενταετής παραγραφή!
Τώρα όσο για την εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς, ακόμη πασχίζει να ψάχνει, ποιες, ελάχιστες εταιρείες τουλάχιστον πράγματι επένδυσαν τα αντληθέντα από το χρηματιστήριο κεφάλαια… Μόνο λίγες έχουν εντοπιστεί. Καμία ανακοίνωση δεν έβγαλε ο λαλίστατος κατά τα άλλα ΣΕΒ για να καταγγείλει τους παρανομήσαντες βιομηχάνους μέλη του… Σιγή ιχθύος!
Και όμως, αν όλα αυτά τα τεράστια ποσά του χρηματιστηρίου επενδύοντο πράγματι στην παραγωγική μηχανή των επιχειρήσεων, τότε ασφαλέστατα θα δημιουργούνταν χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας και το κόστος παραγωγής κατακόρυφα θα έπεφτε, χωρίς να ζητάνε από τους εργαζόμενους να δώσουν γη και ύδωρ… και θα μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την πλημμύρα της παγκοσμιοποίησης παλικαρίσια. Γιατί η ανταγωνιστικότητα και η παραγωγικότητα δεν χαρίζονται, αλλά χτίζονται σιγά σιγά… Όμως για τους έλληνες βιομήχανους τα παραπάνω είναι άγνωστα. Και έτσι για να σωθούν (έτσι νομίζουν), μετακομίζουν κατά δεκάδες στα Βαλκάνια και αλλού, και αν π.χ. τα Σκόπια προσφέρουν το χαμηλότερο εργατικό κόστος, αργά ή γρήγορα κάποια άλλη χώρα θα προσφέρει ακόμα πιο χαμηλό κόστος. Μόνο η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα αποτελούν τα θεμέλια ανάπτυξης μιας επιχείρησης.
Αλλά οι έλληνες βιομήχανοι θέλουν μόνο τις ανέξοδες για αυτούς (ή και επωφελείς) λύσεις, που παράλληλα αποτελούν τις αιτίες κοινωνικών κακών, καταβαράθρωση του εισοδήματος των εργαζομένων, διάλυση του κοινωνικού και οικογενειακού ιστού και όσα άλλα μύρια έπονται… Τώρα, όσον αφορά τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Χ. Πολυζωγόπουλο, που ωρύεται δήθεν και επιδίδεται σε κοκορομαχίες εντυπώσεων:
– Τι έκανε κατά τη διάρκεια της οκταετούς κυβέρνησης Σημίτη, παρά μόνο να αποτελεί τον μόνιμο συνδαιτυμόνα της κυβερνητικής εξουσίας, ξεπουλώντας κάθε εργατικό δικαίωμα. Δεν ήταν ο ίδιος που πρότεινε ότι ο εργαζόμενος με μισθό 1.200 ευρώ θα πρέπει να φορολογείται, ποσό, που με τα σημερινά δεδομένα αποτελεί για τους περισσότερους μισθό πείνας; Η ΔΑΚΕ, παράλληλα, παρά την κάποια διαφοροποίηση, ουσιαστικά συμφωνεί με τα αντεργατικά μέτρα… Ποιος είναι άραγε ο ρόλος του κράτους που πνίγεται στα λασπόνερα της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς και του «γρηγορόσημου»; Τι έκανε 20 χρόνια το ΠΑΣΟΚ και τώρα η ΝΔ;
Όσο για τους συνταξιούχους, τα πράγματα θα γίνουν ακόμη πιο μαύρα… Σύμφωνα με το Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, μέσα σε μία πενταετία η σύνταξη ενός έλληνα συνταξιούχου φθάνει στο 41% της αρχικής του, έναντι 67% της αντίστοιχης του ιταλού συνταξιούχου (όσο για το επίπεδο σύνταξης του γάλλου συνταξιούχου, τουλάχιστον διπλάσια)…
Το υπό ψήφιση εργασιακό (μαζί με την απελευθέρωση του ωραρίου), με συμπράττοντες τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ,και τους βιομηχάνους (όπου η ΝΔ ψηφίζει τον νόμο του ΠΑΣΟΚ και το ΠΑΣΟΚ ψηφίζει τον νόμο του Έβερτ), θα αποτελέσει τον κοινωνικό ωλετήρα. Οι εργαζόμενοι οφείλουν να αντιδράσουν.