Χάθηκαν 230 τρισ. δραχμές!
Πότε θα γίνει η πραγματική σύγκλιση της χώρας μας με την Ευρωπαϊκή Ένωση; Η απάντηση θυμίζει το παιχνίδι της… κολοκυθιάς.Πριν από μερικές ημέρες στην έκθεσή του ο Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) εκτιμούσε ότι η πραγματική σύγκλιση θα γίνει σε 27 χρόνια από σήμερα, δηλαδή το 2032, αν ο ρυθμός ανάπτυξης για τα επόμενα χρόνια είναι γύρω στο 3,6%. Ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γιώργος Αλογοσκούφης εμφανίσθηκε λίγο πιο αισιόδοξος, υπογραμμίζοντας ότι η πραγματική σύγκλιση θα γίνει πέντε χρόνια νωρίτερα, δηλαδή το 2027, αφού, όπως εκτίμησε, ο ρυθμός ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας θα αυξηθεί επιπροσθέτως κατά 0,3 εκατοστιαίες μονάδες μόνο από τις μεταρρυθμίσεις που προωθούνται στην αγορά εργασίας.
Πριν από πέντε περίπου χρόνια ο τότε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών κ. Νίκος Χριστοδουλάκης επέμενε σε σχετικές δηλώσεις ότι η πραγματική σύγκλιση της ελληνικής οικονομίας με την ευρωπαϊκή θα επιτευχθεί σε 15 χρόνια, η Τράπεζα της Ελλάδος σε 20 χρόνια, οι συνδικαλιστικές οργανώσεις σε 30 χρόνια και η Νέα Δημοκρατία, υπό τις τότε συνθήκες, αποτυχίες, σπατάλες και περιορισμούς, σε… 80 χρόνια! Τι δηλώνουν όλες αυτές οι σημαντικά διαφορετικές προβλέψεις για το τέλος της πορείας προς την πραγματική σύγκλιση; Την απάντηση μπορεί να δώσει μόνο η ελληνική πραγματικότητα, σε συνδυασμό πάντοτε με το τι κάνουν και οι άλλοι, τι κάνει η Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι όλες οι παραδοχές για την πραγματική σύγκλιση εντός ευλόγου χρονικού διαστήματος (δεκαετία), που είχαν ληφθεί υπόψη και είχαν αποφασισθεί στη Λισσαβώνα (Ευρωπαϊκό Συμβούλιο τον Μάρτιο του 2000), έχουν ήδη ανατραπεί πανηγυρικώς. Στόχος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου της Λισσαβώνας ήταν η αύξηση του ΑΕΠ της Ευρωπαϊκής Ένωσης με ρυθμό 3% ετησίως, ενώ η χώρα μας είχε θέσει ως στόχο ρυθμούς ανάπτυξης άνω του 5%! Η Τράπεζα της Ελλάδος, όμως, εκτιμούσε ότι, ακόμη και αν επιτυγχάνονταν οι στόχοι αυτοί (ρυθμοί ανάπτυξης 3% και 5% ετησίως στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ελλάδα αντίστοιχα), το κατά κεφαλήν ΑΕΠ της χώρας μας θα συνέκλινε με το αντίστοιχο της Ευρωπαϊκής Ένωσης περίπου σε μια εικοσαετία!
Αυτή είναι η μια πραγματικότητα. Η άλλη είναι ότι στη χώρα μας, παρά τις εισροές πόρων 230 τρισ. δραχμών (κοινοτικές ενισχύσεις, έσοδα από την ολοένα σκληρότερη φορολογία, υψηλότοκος δημόσιος δανεισμός) μετά το 1981 στα δημόσια ταμεία, το σημείο εκκίνησης προς την πραγματική σύγκλιση βρίσκεται ακόμη στην περίοδο του 1980! Η χώρα μας, σε όρους αγοραστικής δύναμης, έχει κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 76% του μέσου όρου της ευρωζώνης, βρίσκεται δηλαδή στα επίπεδα που ήταν πριν από 35 και 25 χρόνια!
Πράγματι, τα επιτεύγματα των ελληνικών κυβερνήσεων μετά την ένταξη της χώρας μας στην (τότε) ΕΟΚ το 1981 είναι πενιχρά, ως απογοητευτικά, αφού σε πολλούς καίριους τομείς σημειώθηκε απόκλιση αντί σύγκλισης. Κατ’ αρχάς, η απόκλιση της ελληνικής πραγματικής οικονομίας από την ευρωπαϊκή εξακολουθεί να είναι τεράστια και αντανακλάται στα σοβαρά προβλήματα καθημερινότητας ή την ανασφάλεια που έχουν τα ελληνικά νοικοκυριά ή το χαμηλό γενικώς βιοτικό επίπεδο. Γιατί αυτό εννοούμε ότι μιλάμε για πραγματική σύγκλιση.
Αντιλαμβάνεται, λοιπόν, κανείς πόσες πραγματικές μεταρρυθμίσεις για ένα βιώσιμο και ανταγωνιστικό ασφαλιστικό σύστημα θα πραγματοποιούνταν, πόσο υψηλές κατώτατες ή εθνικές συντάξεις θα δίδονταν, πόσοι δρόμοι, πόσα νοσοκομεία, πόσα σχολεία, πόσα έργα υποδομής θα κατασκευάζονταν και πόσοι, ενδεχομένως, φόροι ή πόση λιτότητα δεν θα επιβάλλονταν, αν εξοικονομούνταν όλα αυτά τα τεράστια ποσά. Σημειώνεται ότι η διαχείριση των εθνικών πόρων δεν γινόταν ποτέ στη χώρα μας με βάση την οικονομική αυτή αρχή, δηλαδή να πιάνουν οπωσδήποτε τόπο οι δημόσιες δαπάνες. Για τον λόγο αυτόν ο Εμμ. Ροΐδης είχε καταγγείλει τη σπάταλη αυτή διαχείριση προ πολλών δεκάδων ετών με την επισήμανση ότι «η Ελλάς εδαπάνησε άπαν το χρήμα του λαού αντί έργων χρησίμων εις συντήρησιν κοπαδίου κομματικών κηφήνων, χάριν των οποίων στέργει την πενίαν, την κακοπραγίαν, την ασημότητα και τους εμπαιγμούς του κόσμου όλου…»!