Κυβέρνηση «δύο ταχυτήτων» απέναντι στους «νταβατζήδες»…

Βεβαίως, έχει δίκιο ο Θ. Ρουσόπουλος όταν επαναλαμβάνει πως το πρόβλημα είναι θεσμικό και δεν αφορά κάποια διάθεση προσωπικής αντεκδίκησης έναντι «νταβατζήδων», οι οποίοι αποτέλεσαν τις «κολόνες» του συστήματος διαπλοκής που στήθηκε και γιγαντώθηκε επί εποχής Σημίτη.
Από το σημείο όμως αυτό μέχρι του σημείου ορισμένοι εκ των βαρόνων να συνεχίζουν αδιατάρακτα τη διαπλεκόμενη πορεία τους εξαιτίας της ατολμίας ή της απροθυμίας ή -ακόμα χειρότερα- της «διαθεσιμότητας» ορισμένων κυβερνητικών στελεχών να «κάνουν παιχνίδι» μαζί τους ασφαλώς υπάρχει σοβαρή απόσταση.
Συνεχίζουμε να πιστεύουμε πως ο Καραμανλής εννοούσε και εννοεί όσα περί διαπλοκής, «νταβατζήδων» και διαπλεκομένων έχει πει. Γνωρίζουμε, επίσης, πως ο ίδιος σε ουδεμία συναλλαγή με βαρόνους της διαπλοκής έχει έλθει. Ούτε το θέλει ούτε «του πάει».
Το πρόβλημα είναι πόσοι υπουργοί μπορούν να εκπέμψουν στο ίδιο μήκος κύματος με τον πρωθυπουργό… Και πόσοι υπουργοί θέλουν…
Και όσο το τοπίο δεν ξεκαθαρίζει, από ένα σημείο και έπειτα το κόστος της απόστασης μεταξύ λόγων και έργων θα αρχίσει να το εισπράττει ο ίδιος ο Καραμανλής αναπόφευκτα.
Δεν είναι ασφαλώς διόλου τυχαίο πως ο Γ. Παπανδρέου εσχάτως άρχισε μεθοδικά να βάλλει κατά του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης ακριβώς στο πεδίο το οποίο ήταν το προνομιακό για τη ΝΔ και ως αντιπολίτευση και ως κυβέρνηση, αυτό δηλαδή της διαπλοκής.
Και μπορεί μεν να απαντούν κυβερνητικά στελέχη με το γνωστό: «Εκεί που μας χρωστούσαν μας πήραν και το βόδι», ωστόσο η κυβερνητική αδυναμία να ξεκαθαρίσει πολιτικά και νομοθετικά το βρόμικο τοπίο των διαπλεκομένων αρχίζει να γίνεται μπούμερανγκ, με πολιτικό κόστος.
Δεν είναι απλώς περίεργο, είναι και χαρακτηριστικό προθέσεων και παιχνιδιών το ότι δεκαέξι μήνες μετά τις εκλογές ο Καραμανλής και πολύ συγκεκριμένοι υπουργοί τραβάνε των παθών τους τον τάραχο καθημερινά από τα ΜΜΕ των «νταβατζήδων», ενώ αντίθετα κάποια άλλα κυβερνητικά στελέχη έχουν «ειδική» ευνοϊκή μεταχείριση από το σύστημα της διαπλοκής συνολικότερα και φυσικά και από τα μπουκωμένα ΜΜΕ της διαπλοκής και τα νοικιασμένα δημοσιογραφικά γιουσουφάκια των βαρόνων. Το βλέπει, το ζει οποιοσδήποτε. Αυτή η ευδιάκριτη -τι ευδιάκριτη, βγάζει μάτια!- διαφορά στη μεταχείριση υποκρύπτει τα παιχνίδια συγκεκριμένων υπουργών με τους «νταβατζήδες», με αντάλλαγμα, φυσικά, την ασυλία και το αβαντάρισμά τους.
Και… υπουργοί δύο ταχυτήτων
Ουδεμία βεβαίως εντύπωση προκαλεί ότι οι υπουργοί που «κρεμιούνται» και βάλλονται ανελέητα από τους βαρόνους της διαπλοκής και τα δημοσιογραφικά τους ντόμπερμαν είναι αφενός όσοι έχουν δείξει με την πρακτική τους -και άσχετα από επιμέρους λάθη- πως εννοούν να υλοποιήσουν τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ και του Καραμανλή περί διαφάνειας και μάχης κατά της διαπλοκής και αφετέρου οι ανήκοντες στο «καραμανλικό» περιβάλλον. Υπουργοί σαν τους Πρ. Παυλόπουλο, Δημ. Σιούφα, Σπ. Σπηλιωτόπουλο, Π. Μολυβιάτη, ενίοτε και τον Θ. Ρουσόπουλο ή τον Π. Παναγιωτόπουλο ή τον Γ. Αλογοσκούφη βρίσκονται στο στόχαστρο και οι λόγοι είναι λίγο πολύ γνωστοί.
Αντίθετα, άλλα κυβερνητικά στελέχη απολαμβάνουν ασυλίας και αβανταρίσματος, που «βγάζουν μάτια».
Μια ματιά να ρίξει κάποιος στην καθημερινή αρθρογραφία και ειδησεογραφία των δύο συγκροτημάτων, καθώς και συγκεκριμένου τηλεδιαύλου, και θα καταλήξει σε χρήσιμα συμπεράσματα…
Φυσικά με όσα επισημαίνουμε σε καμία περίπτωση δεν υιοθετούμε τη γελοία κριτική του ΠΑΣΟΚ, που τη μια φορά (μόλις δημοσιοποιήθηκε ο νόμος για τον «βασικό μέτοχο») «ανακάλυψε» πως Καραμανλής και κυβέρνηση θέλουν να υπηρετήσουν συμφέροντα δικών τους επιχειρηματιών και την άλλη (πρόσφατα) διά στόματος του αρχηγού του στη Βουλή ισχυρίστηκε πως η κυβέρνηση συνεχίζει να δίνει δουλειές στους Μπόμπολα και Κόκκαλη, τους οποίους χαρακτήριζε διαπλεκόμενους!
Αλλά αυτή η και σκόπιμη ασάφεια του ΠΑΣΟΚ και του αρχηγού του ουδόλως βεβαίως αθωώνει τους υπουργούς εκείνους οι οποίοι κάνουν παιχνίδι με τους βαρόνους της διαπλοκής ή έχουν «ξεχάσει» τις προεκλογικές κυβερνητικές δεσμεύσεις. Και αν ο Καραμανλής δεν αντιμετωπίσει άμεσα αυτήν τη νέα φουρνιά εκλεκτών των «νταβατζήδων», θα χάσει, και μάλιστα σύντομα, ένα από τα ισχυρότερα πολιτικά όπλα που διαθέτει. Και από κατήγορος θα γίνει κατηγορούμενος.
Οι διαμαρτυρίες Ρίζου
και Πασαλάρη
Θεωρούμε δίκαιες τις επαναλαμβανόμενες διαμαρτυρίες δύο επιφανών αρθρογράφων του ευρύτερου χώρου της συντηρητικής παράταξης, του Δημ. Ρίζου και του Χρ. Πασαλάρη, τους οποίους κάθε άλλο παρά μπορεί να εγκαλέσει κανείς ότι διαμαρτύρονται ή ασκούν κριτική για να… εκβιάσουν ή για να αποκομίσουν οφέλη.
Και στεκόμαστε ιδιαίτερα σ’ αυτούς επειδή έχουν δείξει μέσα από την αρθρογραφία τους ότι μπορούν να αφουγκραστούν τη φωνή του κόσμου στον οποίο απευθύνονται και να τη μεταφέρουν πιστά και έγκυρα.
Έχει μαλλιάσει η γλώσσα και των δύο να επισημαίνουν τα παιχνίδια συγκεκριμένων κυβερνητικών στελεχών με τη διαπλοκή, να προειδοποιούν, να ασκούν κριτική, να διαμαρτύρονται, να «φωτογραφίζουν», να «τραβάνε αφτιά».
Ο Δημ. Ρίζος κοντεύει να… καταντήσει μονότονος με την καθημερινή σχεδόν αρθρογραφία του επί του μείζονος αυτού θέματος. Επισημαίνει και καταγγέλλει και την ιδιόμορφη «ασυλία» την οποία χάρισαν υπουργοί ακόμα και σε δημοσιογραφικά λαμόγια που υπηρέτησαν σκανδαλωδώς το καθεστώς Σημίτη, άρμεξαν μέσω των περιβόητων δημοσιογραφικών εταιρειών εκατοντάδες εκατομμύρια από τον ταλαίπωρο τον κρατικό κορβανά, άρμεξαν από τα κάθε είδους μυστικά ταμεία και κονδύλια, χόρεψαν στον χορό των δισ. του τερατώδους σκανδάλου του Χρηματιστηρίου, οργίασαν κυριολεκτικά και συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να παραπληροφορούν, να χτυπάνε την κυβέρνηση κατ’ εντολή των «νταβατζήδων» αφεντικών τους δίχως κανείς να έχει τολμήσει να αποκαλύψει τις λαμογιές τους!
Ακόμα χειρότερα, κάποια από αυτά τα λαμόγια έχουν βρει άκρες και σε νυν υπουργούς, τους οποίους φυσικά κατ’ επιλογή λιβανίζουν, συνεχίζοντας το θεάρεστο έργο της αγυρτείας και της κατευθυνόμενης «ενημέρωσης»!
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο «δάσκαλος» Χρ. Πασαλάρης, ο οποίος με πόνο και οργή έγραψε αυτήν την εβδομάδα μεταξύ άλλων στον «Ελεύθερο Τύπο»:
• «…Θα εκπλαγούν ακόμα οι αναγνώστες αν μάθουν ότι στον χώρο των ΜΜΕ, όπου κυριαρχεί ασύλληπτο ”μαύρο χρήμα”, αυξάνονται και πληθύνονται οι κοινοί εκβιαστές, οι αδίστακτοι μαφιόζοι, οι κοινοί απατεώνες, οι πουλημένοι κονδυλοφόροι και τα νοικιασμένα λαρύγγια, θύμα των οποίων πέφτει ενίοτε και η ίδια η κυβέρνηση, με κρυφές παραχωρήσεις που αναγκάζεται να κάμει φοβούμενη τη βρόμικη γλώσσα τους (και ο νοών νοείτω!). Γι’ αυτό και είναι απρόθυμη να βάλει το μαχαίρι της εξυγίανσης βαθιά στο άρρωστο σώμα της ενημέρωσης…».
Εμείς τι άλλο να προσθέσουμε;