Γιώργος: Από τη συμμετοχική δημοκρατία στην αντιπολίτευση της… παραλίας

Αποτέλεσμα; Το ΠΑΣΟΚ («στρατηγός» ήταν ακόμα ο Τσουκάτος) μεθοδικά δούλεψε και ανέκαμψε. Κέρδισε και τις εκλογές του Μαρτίου του 2000, λίγο με το χρηματιστήριο, λίγο με την ασύλληπτης έκτασης στήριξη από τα διαπλεκόμενα καθεστωτικά ΜΜΕ, λίγο με άλλες καθεστωτικές μεθόδους (να δούμε αν και πότε θα γραφτεί η πραγματική ιστορία των εκλογών του 2000…). Αλλά αν ο Καραμανλής δέχτηκε κριτική για τη «χαλάρωση» του καλοκαιριού του 1999, τότε τι να πουν τα στελέχη και οι έρμοι οι οπαδοί του ΠΑΣΟΚ για την… επαναστατική αντιπολίτευση που ανακάλυψε ο Γιώργος το καλοκαίρι του 2005;
Βεβαίως τούτο το καλοκαίρι δεν ανήκει σε προεκλογική χρονιά. Ωστόσο:
• Μέσα σε αυτό το καλοκαίρι η κυβέρνηση περνάει μια σειρά νομοθετικών-πολιτικών παρεμβάσεων μείζονος σημασίας, με τις οποίες το ΠΑΣΟΚ (υποτίθεται ότι) διαφωνεί. Είναι το πρώτο καλοκαίρι ύστερα από πάρα πολλά χρόνια που το αξίωμα περί «μπάνιων του λαού», από άποψη παραγωγής πολιτικών γεγονότων, κυριολεκτικά έχει πάει περίπατο…
• Βρισκόμαστε δεκαπέντε μήνες πριν από τις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές, στις οποίες ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θέλει, λέει, να προσδώσει χαρακτηριστικά μέγιστης πολιτικής μάχης και τα παπαγαλάκια του επιχειρούν να μας πείσουν πως το φθινόπωρο του 2006 θα είναι… η αρχή του τέλους της κυβέρνησης και του Καραμανλή.
• Τέλος -με όλη τη σχετική σημασία που αυτό έχει τούτη την περίοδο- όλες οι δημοσκοπήσεις που έγιναν πριν σταματήσουν (λόγω καλοκαιριού) οι έρευνες έδειξαν σταθερή υπεροχή της κυβέρνησης και διεύρυνση της διαφοράς με το ΠΑΣΟΚ σε σύγκριση με τις δημοσκοπήσεις της άνοιξης. Κατέγραψαν ακόμα μια αρκετά κακή εικόνα του Γιώργου και φθορά του ηγετικού του προφίλ. Και όλα αυτά σε μια περίοδο, όπου, υποτίθεται, η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα έπρεπε να εισπράττουν το πολιτικό κόστος από τις παρεμβάσεις τους…
Αντιπολίτευση… παραλίας
Τι κάνει, λοιπόν, ο Γιώργος μέσα σε αυτήν τη μεστή γεγονότων και εξελίξεων εποχή; Αφού έκανε επί εβδομάδες ασκήσεις… επαναστατικής φρασεολογίας και σχεδόν καθημερινά τα ‘ριχνε σε Καραμανλή και κυβέρνηση δίχως επί της ουσίας διαφοροποίηση, με αποτέλεσμα να προκύπτει σοβαρότατο έλλειμμα πολιτικής αντιπολίτευσης (από τη μεριά της αξιωματικής αντιπολίτευσης), έκρινε ότι προφανώς εκτέλεσε το «επαναστατικό» του καθήκον. Παρεμπιπτόντως και προφανώς για να μην κατηγορηθεί για… έλλειμμα αντιπολιτευτικών αντανακλαστικών ολοκλήρωσε (!) έπειτα από αρκετούς μήνες και όλες τις διαδικασίες «ανασυγκρότησης» και υλοποίησης της σύλληψης της «συμμετοχικής δημοκρατίας». Έτσι, αφού εκπλήρωσε το αντιπολιτευτικό του καθήκον και… στρίμωξε την κυβέρνηση και… ανακάλυψε πως ο Καραμανλής βρίσκεται σε πανικό και απόγνωση (!) και αφού κατασκεύασε και καμιά πενηνταριά κομματικά όργανα (και λίγα λέμε, αλλά πού να τα μετρήσεις…), έφυγε για τις παραλίες! Πονηρός, όμως, αυτόν τον ιδιόμορφο αναχωρητισμό τον… πασπάλισε με ολίγη από… «Συμπόσιο της Σύμης», το οποίο αυτήν τη χρονιά συνεκλήθη στο Ρέθυμνο και ασχολήθηκε με… τις «νέες προκλήσεις της δημοκρατίας (ή των δημοκρατικών πολιτευμάτων ή κάτι συναφές…) στον 21ο αιώνα»! Όχι, φέτος δεν κάλεσε τον… σοσιαλιστή Κλίντον, αλλά ποια σημασία έχει αυτό; Σημασία έχει πως τις ημέρες που ο κόσμος (έπρεπε να) καίγεται για εργασιακά, ωράριο και άλλα τέτοια (μικρά…) ζητήματα, ο μελλοντικός πρωθυπουργός αναλωνόταν σε οικογενειακού τύπου συνάξεις και κουβέντες περί… άλλων προκλήσεων. Άναυδα, απογοητευμένα και οργισμένα αρκετά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και πολλοί βουλευτές παρακολουθούν αυτές τις ομολογουμένως πρωτόγνωρες «αντιπολιτευτικές» (!) ασκήσεις. Και πολιτικά και επικοινωνιακά -η επικοινωνία μάς μάρανε…- έπρεπε να ήταν στον χώρο των γεγονότων, των σοβαρών γεγονότων, να κάνει παρεμβάσεις, να δείξει την παρουσία του και μετά ας έφευγε για διακοπές, υπογραμμίζουν. Αυτή η πολιτική αστοχία (ή μήπως κάτι άλλο;) του Γιώργου ήρθε να προστεθεί στο ήδη βεβαρημένο κλίμα στο ΠΑΣΟΚ λόγω των πρόσφατων δημοσκοπήσεων και να κάνει την κατάσταση εκρηκτική. Κυριολεκτικά στη Χαρ. Τρικούπη επικρατεί κλίμα οργής και απόγνωσης. Προς το παρόν, πάντως, αυτά μετασχηματίζονται σε… ανέκδοτα για την «αντιπολίτευση της παραλίας», την οποία έχει επιλέξει ο αρχηγός για να αντιπαρατεθεί σε αυτό που ο ίδιος και το ΠΑΣΟΚ αποκαλούν «απορύθμιση» και «κυβερνητική επέλαση κατά δικαιωμάτων και κατακτήσεων» και «εξυπηρέτηση συμφερόντων».
Από Σεπτέμβρη τα σπουδαία…
Κυκλοφορεί, ας πούμε -και αυτό δεν είναι ανέκδοτο!- ότι πριν ο Γιώργος αναχωρήσει για τις θάλασσες του Ρεθύμνου ασχολήθηκε επισταμένως με το επιτελείο του σε σχετικές συσκέψεις με το πότε και πώς ο Καραμανλής θα κάνει τον ανασχηματισμό!
Μάλιστα. Αυτό τον απασχόλησε, ενώ για το Ασφαλιστικό, λόγου χάρη, στην αντιπαράθεση που έγινε στο ΠΣ ο ίδιος δεν πήρε καμιά θέση και δημοσιοποίησε απλώς ως θέσεις του ΠΑΣΟΚ ένα κείμενο-ευχολόγιο που δεν λέει επί της ουσίας τίποτα…
Την ίδια στιγμή μέσω των ελεγχόμενων δημοσιογραφικών γιουσουφακίων εξήγγειλε… φθινοπωρινή αντεπίθεση κατά του Καραμανλή και της κυβέρνησης. Τότε δηλαδή που ο πρωθυπουργός, έχοντας κλείσει αναίμακτα και άνευ σοβαρής αντίδρασης τον πρώτο κύκλο των παρεμβάσεών του, θα προχωρά στην εξαγγελία των νέων πρωτοβουλιών του.
Αλλά και γι’ αυτό βρήκε… φάρμακο ο αρχηγός. Για να ακυρώσει, λέει, επικοινωνιακά τις νέες πρωτοβουλίες Καραμανλή θα δώσει στη δημοσιότητα τη «Μαύρη Βίβλο» των κυβερνητικών πεπραγμένων του!
Απίστευτη αντιπολίτευση, θα πείτε. Το ίδιο ακριβώς λένε και τα στελέχη και οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, βλέποντας τον Καραμανλή να έχει τις πρωτοβουλίες, να καθορίζει ανενόχλητος την πολιτική ατζέντα και τον Γιώργο από την άλλη απλώς να παρακολουθεί…
Για τον Σεπτέμβρη έχουν δώσει και οι «διαμαρτυρόμενοι» το δικό τους ραντεβού με τον αρχηγό. Αν αυτή η κατάσταση απραξίας συνεχιστεί και αν οι πρώτες φθινοπωρινές δημοσκοπήσεις έχουν τα ίδια ευρήματα με τις πρόσφατες, τότε ο Γιώργος θα αισθανθεί την πρώτη σοβαρή αμφισβήτηση.
Σπεύδουμε να διευκρινίσουμε πως η αμφισβήτηση αυτή σε καμιά περίπτωση δεν θα προσλάβει τα χαρακτηριστικά αιτήματος για… αλλαγή ηγεσίας. Στην πραγματικότητα ουδείς θέτει τέτοιο ζήτημα ως τις επόμενες εκλογές. Αλλά έστω κι έτσι και με εμφανέστατα αποδυναμωμένο το ηγετικό προφίλ του Γιώργου, ο αρχηγός θα υποστεί μια σκληρή δοκιμασία.
Ακριβώς γι’ αυτό και για πρώτη φορά από το περιβάλλον του διέρρευσαν τις προηγούμενες ημέρες σενάρια πολιτικής αποδοκιμασίας ή ακόμα και διαγραφών με αφορμή τη δημόσια κριτική -εν πολλοίς σωστή- που εξέφρασαν στελέχη όπως ο Στ. Μπένος ή ο Χρ. Βερελής. Είναι εμφανές πως ο Γιώργος και το επιτελείο του, διαπιστώνοντας την ογκούμενη δυσαρέσκεια, σπεύδουν να προλάβουν καταστάσεις, να προειδοποιήσουν, εν τέλει να εκβιάσουν ανοχή.
Αλλά μια τέτοια τακτική στην πραγματικότητα δείχνει αδυναμία έως και πανικό. Ο Γιώργος, έως σήμερα τουλάχιστον, δεν έχει απέναντί του σοβαρή και συγκροτημένη εσωκομματική αντιπολίτευση. Μια σύγκριση και μόνο με την περίοδο Σημίτη αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος πως ίσως για πρώτη φορά στο ΠΑΣΟΚ μετά το 1988 αρχηγός απολαμβάνει τέτοιας ανοχής και στήριξης. Και είναι πράγματι «κατόρθωμα» ότι μέσα σε τέτοιες συνθήκες ο αρχηγός «καταφέρνει» να εμφανίζεται με εξαιρετικά αδύναμο ηγετικό προφίλ και να έχει ρίξει το κόμμα σε χειμερία (πολιτική) νάρκη!