Συναισθηματικά νοήμονες πρέπει να είναι οι ηγέτες

Με τον όρο «συναισθηματική νοημοσύνη» εννοούμε το σύνολο των ικανοτήτων που πρέπει να διαθέτουν η επιχείρηση (επιχειρηματίας και διοίκηση), τα στελέχη της και οι απλοί εργαζόμενοι σε αυτήν όλων των ειδικοτήτων. Έτσι θεμελιώνεται η επιτυχία της επιχειρηματικής δραστηριότητας και αναπτύσσονται σχέσεις εργασιακής γαλήνης. Και πάει μπροστά η επιχείρηση επ’ ωφελεία και του επιχειρηματία και των εργαζομένων. Συναισθηματικά νοήμονες πρέπει να είναι όλοι οι άνθρωποι που δρουν σε μια επιχείρηση ή έναν οργανισμό. Καθ’ όσον αφορά την έκταση της συναισθηματικής νοημοσύνης ή, αν θέλετε, ποιες είναι οι ικανότητες που πρέπει να διακρίνουν τους ανθρώπους της επιχείρησης, γίνεται δεκτό ότι αυτές διακρίνονται σε προσωπικές (αυτεπίγνωση, αυτοέλεγχος, ικανότητα αυτοδιαχείρισης) και κοινωνικές (κοινωνική επίγνωση, επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον, διαχείριση σχέσεων).

Επειδή η κάθε κυβέρνηση είναι ένας οργανισμός που θέλει και επιδιώκει να επιτύχει στη διακυβέρνηση της χώρας, θα πρέπει όλοι οι άνθρωποί της να είναι συναισθηματικά νοήμονες. Και πρώτος πρέπει να είναι ο επικεφαλής της κυβέρνησης, ο πρωθυπουργός. Το ίδιο θα πρέπει να λεχθεί και για την πολιτική και υπηρεσιακή ηγεσία ενός πολυεθνικού οργανισμού με εμβέλεια διεθνή, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Πριν αναλύσουμε τα καθ’ ημάς, ας δούμε τη συναισθηματική νοημοσύνη που διαθέτει η ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το τελευταίο διάστημα έγιναν δύο δημοψηφίσματα (Γαλλία – Ολλανδία) και οι πολίτες των χωρών αυτών εξεδήλωσαν τη δυσφορία τους για την πολιτική που ακολουθεί η ηγεσία της ΕΕ. Το αποτέλεσμα των δύο δημοψηφισμάτων έπρεπε να οδηγήσει τους ευρωπαίους ηγέτες στο συναίσθημα αυτό που λέγεται αυτεπίγνωση. Έπρεπε να ερευνήσουν την προσωπικότητα και τα συναισθήματά τους και να συνειδητοποιήσουν ποιες πράξεις και συμπεριφορές τους επηρεάζουν αποφασιστικά την πορεία της ΕΕ και οδηγούν τους λαούς της στο συμπέρασμα ότι η Ένωση δεν βαδίζει σωστά. Και συνεπώς πρέπει αυτοί οι ίδιοι να φροντίσουν ώστε η αποδοκιμασθείσα πολιτική συμπεριφορά τους να διορθωθεί προς το συμφέρον των λαών των οποίων ηγούνται. Και να θέσουν από δω και πέρα τις επιλογές τους κάτω από αυτοέλεγχο για να αποκατασταθούν στη συνείδηση των πολιτών της Ευρώπης. Στην τελευταία διάσκεψη κορυφής των Βρυξελλών οι ηγέτες της ΕΕ (αρχηγοί κρατών και Κομισιόν) δεν έδειξαν ότι διαθέτουν αυτές τις προσωπικές ικανότητες που απαιτεί η συναισθηματική νοημοσύνη και για τον λόγο αυτόν δεν μπόρεσαν να «διαβάσουν» τα μηνύματα που με τα δύο δημοψηφίσματα έστειλαν οι ευρωπαίοι πολίτες.

Ούτε όμως και τις κοινωνικές ικανότητες έδειξαν ότι διαθέτουν και κυρίως την ικανότητα της κοινωνικής επίγνωσης. Φάνηκαν να μην έχουν επίγνωση των αναγκών και των απαιτήσεων της ευρωπαϊκής κοινωνίας. Έτσι εμφανίστηκαν αποκομμένοι από το κοινωνικό περιβάλλον και ξένοι προς τις απαιτήσεις των λαών της Ευρώπης. Συνεπώς ανίκανοι να πάρουν τις σωστές αποφάσεις σε μια κρίσιμη καμπή της πορείας της ΕΕ. Και μοιραία πλέον οδηγήθηκαν στη «μη απόφαση». Αντί να πάρουν τις αποφάσεις που απαιτεί η σημερινή ευρωπαϊκή συγκυρία, δεν πήραν καμία απολύτως απόφαση για κανένα θέμα, δείχνοντας με τον τρόπο αυτόν ότι δεν έχουν εμπιστοσύνη στη νοημοσύνη τους και επιβεβαιώνοντας ότι «εν τη συνενώσει των ανθρώπων δεν συνενούται το πνεύμα αυτών, αλλ’ η ανοησία». Αυτά καθ’ όσον αφορά την πορεία της ΕΕ και της ηγεσίας της.

Και τώρα στα καθ’ ημάς. Πόσο συναισθηματικά νοήμονες είναι οι σημερινοί ηγέτες της κυβέρνησης και της αξιωματικής αντιπολίτευσης; Πόσο διαθέτουν τις προσωπικές και κοινωνικές ικανότητες που απαιτεί η συναισθηματική νοημοσύνη; Πόσο έχουν αυτεπίγνωση των δυνατοτήτων τους και πόσο επηρεάζουν τη γνώμη της ελληνικής κοινωνίας; Έχουν ικανότητα αυτοδιαχείρισης μιας κρίσης (μικρής ή μεγάλης) ή περιμένουν τον «από μηχανής θεό» για να διαχειριστεί την κρίση; Έχουν κοινωνική επίγνωση, δηλαδή μπορούν καθοδηγούμενοι από τη δική τους ευφυΐα και σώφρονα αντίληψη να διαγνώσουν τις απαιτήσεις της ελληνικής κοινωνίας; Έχουν επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον ή βρίσκονται αποκομμένοι από τα κοινωνικά προβλήματα; Είναι σε θέση να κατανοήσουν ποιες θα πρέπει να είναι οι επιλογές τους ώστε η ελληνική κοινωνία να χαράξει σωστή πορεία; Είναι μερικά ερωτήματα, από τις απαντήσεις στα οποία θα εξαρτηθεί εάν και κατά πόσον είναι συναισθηματικά νοήμονες. Τα ίδια ισχύουν και για τους υπουργούς και τα κορυφαία στελέχη του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Η κυβέρνηση με τις πρόσφατες επιλογές της σε τόσο σοβαρά θέματα, όπως το ασφαλιστικό των τραπεζικών υπαλλήλων, με τις εξαγγελίες για μελλοντικές ρυθμίσεις στο γενικό ασφαλιστικό μας σύστημα, με το ωράριο των καταστημάτων, με τις προθέσεις της για αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις έδειξε ότι δεν διαθέτει τα προσόντα που απαιτεί η συναισθηματική νοημοσύνη. Οι υπουργοί που χειρίστηκαν αυτά τα ζητήματα πολύ φοβούμαστε ότι απέδειξαν πως είναι αποκομμένοι από την κοινωνική πραγματικότητα και δεν έχουν αντιληφθεί σωστά τα πραγματικά προβλήματα της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.

Δεν έχουν την απαιτούμενη επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον και βρίσκονται απομονωμένοι από τα προβλήματα της χώρας. Ήταν επόμενο οι επιλογές τους να προκαλέσουν κοινωνική αναστάτωση (απεργίες, διαδηλώσεις, διαμαρτυρίες κ.λπ.). Αναγκάστηκαν να πάρουν πίσω ορισμένες αποφάσεις τους και γρήγορα θα αναγκαστούν να αλλάξουν πορεία και να σεβαστούν τη λαϊκή θέληση. Και το «κέρδος» τους θα είναι η μείωση του προσωπικού τους κύρους, αλλά και της κυβέρνησης. Αντί για συναισθηματικά νοήμονες δείχτηκαν συναισθηματικά ανάλγητοι. Τώρα, που έφτασαν σε αδιέξοδο, ζητούν διάλογο! Η ελληνική κυβέρνηση έδειξε να στερείται της ικανότητας να αποκωδικοποιήσει σωστά τα μηνύματα που έστειλαν οι πολίτες της Γαλλίας και της Ολλανδίας. Συνεπώς στερείται συναισθηματικής νοημοσύνης και κοινωνικής ευαισθησίας. Οι ηγέτες πρέπει να διαθέτουν όλες τις ικανότητες που απαιτεί η συναισθηματική νοημοσύνη, γιατί διαφορετικά δημιουργούν προβλήματα και απορυθμίζουν την κοινωνία.

Και από την πλευρά της ηγεσίας της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως, δεν είδαμε φως. Και εκεί δεν υπάρχει επαφή με το κοινωνικό περιβάλλον. Βέβαια πέτυχε συντριπτικά χτυπήματα εναντίον της κυβέρνησης στη Βουλή τις τελευταίες μέρες, αλλά δεν έδειξε ότι κυριαρχείται από συναισθηματική νοημοσύνη. Και ο λαός το διαισθάνεται αυτό. Εκφυλιστικά φαινόμενα πολιτικής παρακμής εμφάνισαν κυβέρνηση και η αξιωματική αντιπολίτευση. Ευχόμαστε η εμπειρία των δύο τελευταίων μηνών να τις οδηγήσει στις σωστές επιλογές.