Στης Σοφοκλέους τα παιχνίδια…
Από την άλλη, προσθέστε στο… μείγμα το γεγονός ότι διάγουμε την παραδοσιακή καλοκαιρινή ραστώνη και έχουμε μπροστά μας -σε ευρωπαϊκό επίπεδο- ένα εξάμηνο «διακυβέρνησης» από τους Βρετανούς του κ. Μπλερ (θέλετε να το αναλύσουμε περαιτέρω αυτό;), ενώ γενικότερα όλα μοιάζουν να οδηγούν τις εξελίξεις στην αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση από αυτήν που ορίζουμε ως ιδεατή για τις αγορές, πολλώ δε μάλλον για την έρμη τη Σοφοκλέους. Και όμως…
Και όμως, η Σοφοκλέους με τα μύρια όσα ενδογενή προβλήματα, την όξυνση στο πεδίο των αντιπαραθέσεων κυβέρνησης και επαγγελματιών όλων των κλάδων και μεσούσης μιας παραδοσιακά άσχημης περιόδου για τα δρώμενα στο ΧΑ (καλοκαιράκι γαρ), βάλθηκε να κρατηθεί στα επίπεδα των 3.000 μονάδων και να διαψεύσει πολλούς, μηδέ του γράφοντος εξαιρουμένου.
Πλην, όμως, ο φύσει και θέσει διστακτικός στις κρίσεις του υπογράφων αυτήν τη στήλη επιμένει. Επιμένει να διαβάζει πίσω από τις γραμμές εκθέσεων, συστάσεων και ενημερωτικών σημειωμάτων και να απορεί.
Απορία πρώτη: Ακούω όσα λένε οι περισσότεροι από τους επαγγελματίες του ΧΑ και ενίσταμαι. Λένε, λοιπόν, οι φίλοι αναλυτές και διαχειριστές πως αυτό που λείπει τώρα από τη Σοφοκλέους είναι η διάχυση του ενδιαφέροντος σε όλο το ταμπλό και η εισροή ξένων κεφαλαίων. Λένε πως δεν μπορεί να στηρίζεται καθημερινά ο Γενικός Δείκτης σε 8 με 10 δεικτοβαρείς μετοχές. Λένε πως μόνο οι ξένοι μπορούν -στην παρούσα φάση- να αλλάξουν τις ισορροπίες στην αγορά. Οι ίδιοι όμως μας πληροφορούν πως καθημερινά το μεγαλύτερο μέρος της αξίας των συναλλαγών γίνεται από περίπου δέκα ισχυρά θεσμικά χαρτοφυλάκια και αρκετά hedge funds της αλλοδαπής, τα οποία πρωταγωνίστησαν και πάλι τις τελευταίες ημέρες στο ελληνικό χρηματιστήριο, «χτίζοντας» θέσεις σε τίτλους τραπεζών (Αlpha, Εθνική και Emporiki) αλλά και στον ΟΠΑΠ λόγω του επικείμενου placement.
Αν, λοιπόν, αληθεύουν όλα αυτά, πόσα παραπάνω funds της αλλοδαπής θέλουμε ως αγορά για να «ξυπνήσουμε»; Και αν ακόμα έρθουν κι άλλοι ξένοι (αλήθεια, γιατί να προτιμήσουν εμάς και όχι κάποια αναδυόμενη αγορά;), ποιος μας διασφαλίζει πως αυτοί δεν θα «παίξουν» τα κλασικά χαρτιά του δείκτη και θα ασχοληθούν με τα… λιμά της άκρας Περιφέρειας;
Απορία δεύτερη: Οι ίδιες οι εγχώριες ΑΧΕ έβγαλαν τις αναλύσεις τριμήνου και μας είπαν πως σε μέσο όρο τα ενοποιημένα έσοδα των εταιρειών του FTSE-20 κατέγραψαν αύξηση 11% στο πρώτο τρίμηνο, με τα καθαρά κέρδη να ενισχύονται κατά 19,8%. Την ίδια ώρα, κατά 34,6% αυξήθηκαν τα κέρδη μετά φόρων και μετά δικαιωμάτων μειοψηφίας για το σύνολο των εισηγμένων, ενώ αύξηση 39% σημείωσαν τα καθαρά κέρδη α΄ τριμήνου 2005 των εισηγμένων εταιρειών του FTSE-140.
Επομένως, με βάση τους αριθμούς, σε ποια κατηγορία εισηγμένων συμφέρει να τοποθετηθεί κανείς; Και αν η απάντηση είναι προφανής, γιατί οι κύριοι επαγγελματίες του ΧΑ πράττουν ακριβώς τα αντίθετα; Έλα, ντε…
Απορία τρίτη και τελευταία: Μόλις προ τριών ημερών ανακοινώθηκε, διά στόματος του προέδρου της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς κ. Πιλάβιου, η πλήρης διαμόρφωση του νόμου για τη χειραγώγηση και την προνομιακή πληροφόρηση, ο οποίος και τίθεται σε ισχύ από αύριο, Δευτέρα 11 Ιουλίου. Την ίδια ημέρα διάβαζα ρεπορτάζ σε εξειδικευμένο site σχετικά με την πρόθεση τριών εισηγμένων (ARROW, ΕΞΕΛΙΞΗ και ΕΥΡΩΔΥΝΑΜΙΚΗ) να συγχωνευθούν με τη μη εισηγμένη Proton Bank. Το ρεπορτάζ έλεγε: «Για πρώτη φορά στα χρονικά, οι διοικήσεις των εισηγμένων εμφανίζονται να αψηφούν ανοιχτά διακηρυγμένη θέση της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και του προέδρου της Α. Πιλάβιου».
Περιμένω αντιδράσεις, αλλά ερωτώ προκαταβολικά: Καλοί οι νέοι νόμοι και οι περιορισμοί, αλλά στην πράξη πόσο μπορούν να διασφαλίσουν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς, πατάσσοντας εν τη γενέσει τους όποια αντίθετα προς το πνεύμα του νόμου τεκταινόμενα; Ίδωμεν…
ΥΓ: Αν δεν κάνω λάθος, η στήλη πρέπει να πρωτοέκανε νύξη για το θέμα εδώ και τουλάχιστον τρεις μήνες. Και πριν από τρεις εβδομάδες την ξαναγράψαμε την… κακία μας! Τώρα, όμως, τι να πει και τι να γράψει κανείς; Μιλάω για την Intracom και το κορυφαίο (!) προχθεσινό συμβάν, όταν ο ίδιος ο κ. Κόκκαλης διέψευσε τον κ. Δεληγιάννη για τα περί μετεγκατάστασης της εισηγμένης σε άλλη χώρα των Βαλκανίων ή της Μέσης Ανατολής. Ο πρόεδρος, δηλαδή, «αδειάζει» τον διευθύνοντα σύμβουλο. Αγωνιώ για τη συνέχεια …