«Ο ΥΠΝΟΣ ΤΡΕΦΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΚΙ Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟ ΜΟΣΧΑΡΙ» ΚΙ Ο ΕΛΛΗΝ ΜΟΣΧΟΣ ΣΙΤΕΥΤΟΣ ΩΣ ΒΟΔΙ ΣΟΥΛΑΤΣΑΡΕΙ

Δέν ‘πά νά χάνονται παιδιά
καί νά λιμοκτονούνε
οι Έλληνες τό ούζο τους
πίνουν κι αδιαφορούνε.

Δέν ‘πά νά λέει ο κάθε Μπούς περί τρομοκρατίας
οι Έλληνες στούς όρχεις τους
θά γράφουν τάς αιτίας.
Δέν ‘πά νά λένε οι Γραφές
γιά κόλαση καί γι’ άλλα
οι Έλληνες ατρόμητοι
βλέπουν τήν Σακουντάλα.

Δέν ‘πά νά πέφτουν κεραυνοί
μπόρες κι αστροπελέκια
οι Έλληνες τήν βρίσκουνε
μέ μπίρες καί μπιφτέκια.

Δέν ‘πά νά σειέται ο ντουνιάς
κι ερείπια νά γίνει
οι Έλληνες θά χαίρονται
μάσα καί μπικικίνι.

Δέν ‘πά νά τούς πηδήξουνε
τήν γκόμενα, τήν μάνα
οι Έλληνες θέ νά ρουφούν
πούρα ακριβά «AVANA».

Δέν ‘πά νά γίνει ο γιόκας τους
εις τήν Τι-βι αδελφάρα
οι Έλληνες περήφανοι
θά λένε: «Τί κουκλάρα»!
Δέν ‘πά η κόρη νά στραφεί
καί νά γενεί λεσβία
οι Έλληνες θά φωνασκούν:
«Δέν είναι ο έρως βία».

Αυτά, καί άλλα, τά γνωστά
περί αυτής τής ράτσας,
τό κλέος τής αναίδειας
τής μούργας, τής χλαπάτσας.

Κι άν τύχει κι είσαι ατυχής
κι αγγίξεις τό αμάξι
πού τό ‘χει ως εικόνισμα
μπορεί νά σέ χαράξει…

…είτε μέ κάποιονε σουγιά
είτε νά βάλει μπράβους
νά σέ βαράνε ρυθμικά
μέ εξάμετρους ιάμβους.

Αυτός ο ανθρωπότυπος
ο νεοέλλην, φίλοι,
όπου τά πάντα τά πουλά
ακόμα καί καντήλι…
…περνά πώς είναι έξυπνος
-ο νύν νεομαλάκας-
ενώ είναι τό πρότυπο
τού γιούχα καί τής πλάκας.

Κι σάν οι ξένοι φτύνουνε
όταν γιά ‘μάς μιλάνε,
όλοι μαζί οι Έλληνες
περήφανοι απαντάνε:

«Γιά κοίταξε τούς βάρβαρους,
-βρέ ποιός τούς λογαριάζει-
μπορεί κανείς από αυτούς
δόξες νά αραδιάζει…

…καί νά διδάσκει πανταχού
τέχνη, φιλοσοφία
όπως οι πρόγονοι κι εμείς
η τού καλού Μαφία;».

Μ’ αυτά καί τά παρόμοια
τρέφεται αιώνες τώρα
η σαχλοράτσα τών ρωμιών,
μά σάν αρχίσει η μπόρα…
…ριψάσπιδες καί κόλακες
σκύβουνε τά κεφάλια
οι πάντοτε ανάπηροι
κι οι συνεχώς ρεμάλια.

Καί εννοούν ποιούς εννοώ
καί ποίους κατσαδιάζω.
Δέν φταίνε όλοι οι Έλληνες
καί ‘κείνοι πού θαυμάζω.

………………………………………
………………………………………
………………………………………
………………………………………

Πολλές φυλές καί λαοί
στόν Κόσμο, όπως
καί πολιτισμοί, ξέπεσαν, παρήκμασαν.
Όμως τίποτε δέν μπορεί
νά συγκριθεί μέ
τήν πνευματική πενία,
τήν κατάντια
πού έφτασε ο φερόμενος
ως Νεο-Έλληνας.