Μικρά προβλήματα με μεγάλο αντίκτυπο
Πολύ περισσότερο αν ένα κόμμα βρίσκεται στην κυβέρνηση, άρα έχει να προσέξει σε σημαντικό βαθμό τη δημόσια εικόνα του και να προφυλαχθεί από τη φθορά της αλαζονείας και της έπαρσης. Ακόμα και αν δεν πάσχει από αυτά (δύσκολο, διότι η άσκηση της εξουσίας είναι ταυτισμένη με φαινόμενα και πράξεις αλαζονείας), οφείλει να λειτουργεί προληπτικά ώστε να ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες εμφάνισης ή (ακόμα χειρότερα) κυριαρχίας τέτοιων φαινομένων.
Ο κ. Κ. Καραμανλής δεν χειρίστηκε με ιδιαιτέρως ευέλικτο και ευφυή τρόπο την περίπτωση του τέως αρχηγού της Νέας Δημοκρατίας, Μιλτιάδη Έβερτ, αφού επί της ουσίας θα μπορούσε ο υπουργός Οικονομίας, Γ. Αλογοσκούφης, να υποχωρήσει σε ζητήματα που (ορθώς άλλωστε) έθιγε ο κ. Έβερτ με την κριτική του για το ασφαλιστικό των τραπεζών. Στην πολιτική τίποτα δεν είναι τόσο απόλυτο, ακραίο και άκαμπτο, πολύ περισσότερο αν σχετίζεται με οικονομικά μεγέθη και συγκρουόμενα συμφέροντα εργαζομένων και εργοδοτών, τραπεζών στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Ο τέως αρχηγός της ΝΔ, όταν είδε ότι κανείς δεν τον άκουγε με τη σοβαρότητα που αρμόζει στην ιστορία και τον ρόλο του στο κόμμα, «τα πήρε άσχημα» και το χόντρυνε, επιτιθέμενος ευθέως στον υπουργό Οικονομίας. Αν κάτι πρέπει να ξέρει κανείς καλά για τον Μ. Έβερτ, είναι ότι δεν πρέπει να τον αγνοεί και να του φέρεται με τρόπο υπεροπτικό, προτάσσοντας μια τεχνοκρατική αντίληψη απέναντι σε μιαν ακραιφνώς πολιτική επιχειρηματολογία τού πρώην δημάρχου Αθηναίων. Ο κ. Αλογοσκούφης και οι συνεργάτες του πίστεψαν ότι θα ξεφορτωθούν τον κ. Έβερτ επικαλούμενοι άκαιρα και ανιστόρητα την κομματική νομιμότητα και την ανάγκη σιωπής για να μη θιγεί «η παράταξη την ώρα μάλιστα που κυβερνά». Καλό το επιχείρημα, αλλά έχει σημασία σε ποιον απευθύνεται. Και αυτήν τη φορά αποδέκτης ήταν ένας πρώην πρόεδρος του κόμματος, σάρκα από τη σάρκα της ΝΔ, στέλεχος της ΕΡΕ, ακόμα και της νεολαίας της, άρα το επιχείρημα έπεφτε στο κενό, όταν μάλιστα σκεφτεί κανείς ότι εκείνος που το απευθύνει (Αλογοσκούφης) εκφράζει μεν την κυβέρνηση ως υπουργός, αλλά είναι «χθεσινός» και δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Έβερτ ούτε για αστείο.
Το πρόβλημα έγινε πιο σύνθετο στον βαθμό που μετέχει στην κυβέρνηση ο γαμπρός του Μιλτιάδη Έβερτ, ως υφυπουργός Οικονομικών μάλιστα (και υφιστάμενος του Γ. Αλογοσκούφη), Πέτρος Δούκας. Αρκετοί θέλησαν να ισχυριστούν ότι ο Έβερτ θέλει με την κριτική του να υποσκάψει τον Αλογοσκούφη και να ανοίξει ο δρόμος στον γαμπρό του για υψηλότερο αξίωμα, κάτι που όμως δεν έχει βάση. Καλώς ή κακώς ο Γ. Αλογοσκούφης είναι ένας από τους «τέσσερις σωματοφύλακες» του Καραμανλή (οι άλλοι τρεις είναι οι Δ. Σιούφας, Π. Παυλόπουλος, Θ. Ρουσόπουλος) και ο πρωθυπουργός δεν θα τον «άδειαζε» τόσο εύκολα για να προωθήσει έναν άλλον, όσο καλές σπουδές και ικανότητες και αν έχει ο (όποιος) άλλος, όσα λάθη και αν έχει διαπράξει ο σημερινός υπουργός Οικονομίας. Ο Μ. Έβερτ ως παλαιός και έμπειρος στην πολιτική ποτέ δεν θα έκανε τέτοιο λάθος, να υπονομεύσει ανοιχτά δηλαδή (ας αφήσουμε ότι ανοιχτή υπονόμευση δεν νοείται…) στέλεχος στενά συνεργαζόμενο με τον πρωθυπουργό με στόχο την προώθηση δικού του ανθρώπου. Τέτοια λάθη δεν τα κάνει ούτε νεοεκλεγείς βουλευτής ή, αν τα κάνει, μαθαίνει γρήγορα από την οργισμένη και καθοριστική συνήθως αντίδραση του πρωθυπουργού/αρχηγού.
Όπως και αν έχει το πράγμα, παρά την πρόσκαιρη οργή ορισμένων εναντίον του Μ. Έβερτ, τον Κ. Καραμανλή δεν συμφέρει να διατηρήσει σχέση εχθρότητας με τον τέως αρχηγό του κόμματος. Πέραν του γεγονότος ότι ο τελευταίος δεν έχει τίποτα να χάσει, στην κοινή γνώμη -όσο επικοινωνιακός και αν είναι ο πρωθυπουργός- κάνει κακή εντύπωση να αντιμετωπίζεται από την ηγεσία ή κύκλους προσκείμενους σε αυτήν ένας πρώην αρχηγός με αλαζονεία και απαξίωση. Εδώ ενοχλούνται όταν βλάπτεται διά δηλώσεων ή κριτικής ο κ. Κων. Μητσοτάκης που (αν και έκανε τη ΝΔ κυβέρνηση) δεν είναι ο δημοφιλέστερος των πρώην ηγετών της ΝΔ, δεν θα ενοχληθούν όταν προσβάλλεται ο Μ. Έβερτ;
Στο προηγούμενο λειτουργεί προσθετικά το γεγονός ότι ο κ. Έβερτ δεν ανήκει ηλικιακά στους «σοφούς γέροντες» (Κ. Μητσοτάκης 87 ετών, Τζ. Τζαννετάκης 78 ετών, Αχ. Καραμανλής 76 ετών, Ιω. Κεφαλογιάννης 73 ετών, Ιω. Βαρβιτσιώτης 72 ετών), αφού είναι 66 ετών, συνομήλικος δηλαδή (για να βάλουμε και συγκριτικά μεγέθη από το ΠΑΣΟΚ) του Α. Τσοχατζόπουλου και νεότερος κατά τρία χρόνια του Κ. Σημίτη (69 ετών). Άρα δεν είναι αποτελεσματικό (ούτε εφικτό) να αντιμετωπίζεται με έναν τόνο «κατανόησης» από την ηγεσία ή τους ανθρώπους της (π.χ. «άσ’ τον, μεγάλος άνθρωπος είναι»).
Ο χαρακτήρας μάλιστα του Μ. Έβερτ δεν παραπέμπει σε άνθρωπο που το βάζει εύκολα κάτω, κυρίως αν αντιληφθεί ότι γίνεται απόπειρα να τον χειριστούν με συγκατάβαση. Άρα ο Κ. Καραμανλής έχει μπροστά του ένα πρόβλημα προς επίλυση που είναι στην ανάλυσή του μεγαλύτερο από όσο αρχικά φαίνεται.