Η τρομοκρατία των ισχυρών γεννά και συντηρεί την τρομοκρατία
Κάπου θυμώσαμε με τους δράστες, τους τρομοκράτες. Φταίνε, γιατί αυτοί πάτησαν το κουμπί…. Όμως πριν από αυτήν την κίνηση, που σε οδηγεί το λιγότερο στον θάνατο και το χειρότερο στην κόλαση των Γκουαντανάμο, κάποιοι άλλοι όπλισαν τα χέρια νέων παιδιών, που δεν υπολογίζουν τη ζωή τους, μπρος σ’ αυτό που ψάχνουν να βρουν, να ακουμπήσουν μόνιμα σε ένα κομμάτι γης δικό τους, σε ένα σπίτι όπου να μην κινδυνεύουν από τους όλμους και τους πυραύλους των απέναντι, όπου δεν θα χαθεί μέσα σε λίγα λεπτά ό,τι προσπάθησαν να κτίσουν, ζηλεύουν όλους εμάς που ζούμε στην ησυχία μας και απολαμβάνουμε τα πλούσια αγαθά της δουλειάς μας, ενώ εμείς, διερωτώνται, γιατί όχι; Δουλεύουν αγωνιζόμενοι χωρίς να απολαμβάνουν, γιατί έτσι αποφάσισε κάποιος Μπους, κάποιος Μπλερ, κάποιος Σαρόν. Τα ονόματα δεν έχουν σημασία οι ρόλοι πάντα οι ίδιοι…
Όσο αν κανείς θλίβεται, κλίνει το γόνυ σε αυτούς που άδικα έφυγαν προχθές, ενώ τόσα όνειρα είχαν για το αύριό τους και τόσες ελπίδες είχαν γι’ αυτούς οι γονείς τους, δεν ξεχνάει ποιος ανάβει αυτές τις φωτιές. Ποιοι είναι αυτοί τους ξέρουμε όλοι… Είναι οι αφεντάδες του κόσμου, του πλανήτη. Η τρομοκρατία, το μακελειό της Νέας Υόρκης και χθες του Λονδίνου, τους εξυπηρετεί. Γιατί έτσι θεωρούνται απαραίτητοι. Μόνο που η ζωή, η καθημερινότητα απέδειξε και αποδεικνύει ότι είναι σε λάθος δρόμο. Όσα μέτρα και αν πάρουν, σε κάθε βήμα εκατοντάδες κάμερες μας παρακολουθούν, ακόμα και μέσα στο σπίτι μας, κι όμως όλη η σύγχρονη τεχνολογία αποδείχθηκε ανίκανη να σταματήσει εκείνους που είναι αποφασισμένοι να πεθάνουν για την πατρίδα τους, για την ελευθερία τους. Αυτό πιστεύουν, καλώς ή κακώς, έτσι μεγάλωσαν. Και δυστυχώς δεν τους έπεισαν οι μορφωμένοι, οι χορτάτοι, ότι ζουν με την σκέψη σ’ αυτούς, πως θα κάνουν καλύτερη τη ζωή τους.
Τι θα απαντήσουν στο ερώτημα των Ιρακινών, των Αφγανών, των Σέρβων, ποιος σας κάλεσε κύριοι να έρθετε να μας σώσετε; Εσείς θα μας αφήνατε να ‘ρθουμε να σας σώσουμε, γιατί νομίζουμε ότι κινδυνεύετε από τα ναρκωτικά και τον καπιταλισμό;
Είναι ώρα να αναθεωρηθούν οι θέσεις των αφεντικών, μετά το τόσο αίμα, τις τόσες ζωές που χάθηκαν στα τόσα πεδία μάχης στα οποία μεταβλήθηκαν πλατείες και χώροι, που λίγα λεπτά πριν ήταν γεμάτοι χαρούμενα πρόσωπα.
Αν ο κ. Μπους δεν θέλει και άλλους νεκρούς, μια λύση υπάρχει και είναι εύκολη. Αφήστε τους λαούς να κανονίσουν μόνοι τους τα του οίκου τους. Δώστε τη γη τους στους Παλαιστίνιους. Σταματήστε τις επεμβάσεις. Θυμηθείτε τι πληρώσατε στο Βιετνάμ. Αρκετά μαθήματα πήρατε.
Τόσα χρόνια πριν και στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ ζούσε ο κόσμος μια χαρά. Όπως και στη Γιουγκοσλαβία. Προκαλέσατε ποταμούς αίματος. Και ερείπια παντού. Και οικογένειες διαμελισμένες. Χειρότερη κατάντια φέρατε οι δήθεν… ειρηνιστές. Αντί να οδηγήσετε στον περιορισμό της τρομοκρατίας, φροντίζετε να τη φουντώσετε. Ίσως γιατί σας συμφέρει. Έτσι έχουν δουλειά οι πολεμικές βιομηχανίες, και οι κατασκευαστικές που πάνε να… ανοικοδομήσουν τις πόλεις που βομβαρδίσατε και τις μεταβάλατε σε γης Μαδιάμ.
Η τραγωδία του Λονδίνου, κύριε Μπους, κύριε Μπλερ και οι κολαούζοι σας, μπορεί να είναι η τελευταία… Αρκεί να το θελήσετε… Διαφορετικά εσείς θα είστε οι πραγματικοί τρομοκράτες, οι ηθικά υπεύθυνοι της τρομοκρατίας.