Το εκρηκτικό μείγμα

• Το πετρέλαιον, πλησίον των 60 δολαρίων το βαρέλι, υπονομεύει την ευστάθεια του ελληνικού ισοζυγίου πληρωμών που θα χρειασθή εφέτος 9 δισ. ευρώ για τις εισαγωγές του -διπλάσια από πέρυσι.

• Το ευρώ υποχωρεί έναντι του δολαρίου (11% εφέτος το α’ εξάμηνον) κάτω των 1,20 δολαρίων ανά ευρώ, αυξάνοντας τον πετρελαϊκό λογαριασμό της χώρας και ακυρώνοντας το μέχρι τούδε ευεργέτημα της εντάξεώς της στην ευρωζώνη.

• Τα χαμηλά επιτόκια του δημοσίου δανεισμού αποτελούν επίσης παρελθόν. Το τελευταίον δάνειον (20ετές) συνήφθη στο άρτιον με κουπόνι 8% που σημαίνει ότι η απόδοσι υπερβαίνει εκείνη της… Βραζιλίας (εκτός ευρώ)!

• «Ο ευρωπαϊκός προϋπολογισμός αποτελεί τρανό παράδειγμα των κλάδων της αριθμητικής που περιγράφει η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων: φιλοδοξία, καταστροφή, ασχήμια και αναποφασιστικότητα», κατά τους «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» (17.6.05). Όπερ πρακτικώς σημαίνει ότι οι εισπράξεις της χώρας μας από τους κοινοτικούς πόρους βαίνουν μειούμενες, με χαρακτηριστικόν παράδειγμα την επιδότησι της ζάχαρης που αν καταργηθή (διά πλειοψηφίας) τον προσεχή Σεπτέμβριον, απλώς σημαίνει εξαφάνισί της και κλείσιμο των ζαχαρουργείων στην Βόρειον Ελλάδα.

• Διά πρώτην φοράν οι δείκτες των τιμών των ακινήτων παραμένουν… αμετακίνητοι, ενισχύοντας τους φόβους ότι η «μεγαλύτερη φούσκα της ιστορίας», κατά τον βρετανικόν «Εκόνομιστ» θα «σκάσει», παρασύροντας όσους έχουν πιστεύσει ότι η συνεχής ανατίμησί των θα καλύψει το κόστος των στεγαστικών δανείων που έχουν συνάψει από τις τράπεζες.

• Χωρίς διακοπές θα περάσει εφέτος ένα στα δύο ελληνικά νοικοκυριά λόγω της ακρίβειας της ζωής, της στασιμότητος των εισοδημάτων και της αυξανομένης ανεργίας. Η Σουηδία και η Δανία (χώρες εκτός ευρώ) βελτίωσαν την θέσι των πολιτών που ευρίσκονται κάτω του ορίου της πενίας, ενώ χώρες ως η Ιταλία, η Ελλάδα, η Ισπανία, η Αυστρία και η Πορτογαλία (εντός ευρωζώνης) την εχειροτέρευσαν κατά τη Γιούροστατ. Τι δηλοί ο μύθος (του ευρώ);

• Οι επιπτώσεις της απεργιακής αναταραχής για τις κρατικοδίαιτες τράπεζες (Ελλάδος, Εθνική, Εμπορική) σημαίνουν περαιτέρω απώλειες μεριδίων αγοράς από τις ιδιωτικές, στις οποίες οι εργαζόμενοι φοβούμενοι διά την θέσι των εκώφευσαν στα απεργιακά κελεύσματα της ΟΤΟΕ. Ούτως εκτός της επιδεινώσεως των οικονομικών των ασφαλιστικών ταμείων ευτελίζεται και το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας.

• Οι ναύλοι ξηρού φορτίου της διεθνούς ναυτιλίας υποχώρησαν εφέτος κατά 50%, ενισχύοντας τους φόβους ότι η εποχή των «παχιών αγελάδων» διά τους έλληνας εφοπλιστάς βαίνει προς την δύσι της, προς μεγάλην στενοχωρίαν του ισοζυγίου πληρωμών της χώρας, του οποίου μοναδική ελπίς εφέτος απομένουν οι τουριστικές εισπράξεις.

Πάντα τα ανωτέρω συνθέτουν ένα εκρηκτικόν μείγμα διά την ελληνικήν οικονομία, η οποία τελεί υπό την πίεσι του διπλού ελλείμματος (δημοσιονομικού και εξωτερικών συναλλαγών), χωρίς να έχει την πολυτέλειαν του εθνικού νομίσματος, το οποίον θα ημπορούσε να διακυμαίνεται ελευθέρως, ούτως ώστε να αντισταθμίζει τις υστερήσεις των δημοσίων εσόδων και των συναλλαγματικών εισπράξεων.

Αντιθέτως, με το ευρώ -αυτό το «οθνείον νόμισμα»- τα ρευστά διαθέσιμα της οικονομίας αιμορραγούν από δύο «πληγές»: από την μεταολυμπιακή ύφεσι και από τις εισαγωγές πετρελαίου και τις διαρροές… κεφαλαίων. Ούτως το εμπορικό ισοζύγιο υπερέβη τα 9 δισ. ευρώ το πρώτο τετράμηνο από 8 πέρυσι και οι εισροές δανειακών κεφαλαίων εμειώθησαν κατά 34%, στα 5,8 δισ. ευρώ αντιστοίχως.

Εάν οι τάσεις αυτές συνεχισθούν και τα υπόλοιπα δύο τετράμηνα του έτους, τότε η ελληνική οικονομία θα εισέλθη εις κρίσιμον φάσι το 2006 -έτος «δημοτικών εκλογών», όπου η είσοδος της χώρας στον εκλογικό κύκλο αδρανοποιεί συνήθως τα αντανακλαστικά πάσης κυβερνήσεως, πολλώ δε μάλλον της παρούσης που εξακολουθεί να είναι υπέρ της «ηπίας προσαρμογής» (π.χ. ο κ. Σιούφας ζήτησε την μείωσι του ειδικού φόρου καυσίμων από την ΕΕ αντί να τον αυξήσει για να μειώσει την υπερκατανάλωσι καυσίμων και να αυξήσει άμεσα τα δημόσια έσοδα).

Ένας πολιτικός σπινθήρας, ως λ.χ. μία τυχόν αποτυχία των κυβερνητικών υποψηφίων στις
δημαιρεσίες, θα ημπορούσε να «κάψει» το κύρος της κυβερνήσεως Καραμανλή ως αυτοκυριάρχου και να προκαλέσει «σεισμικές δονήσεις» που να καταγραφούν από τους «σεισμογράφους» της πιστοληπτικής επαρκείας, ως είναι η ΦΙΤΣ είτε η Στάνταρντ Εντ Πουρς.

Μία περαιτέρω υποβάθμισι του δημοσίου χρέους -ήδη ένα σκαλί προ του «σκουπιδόχαρτου» (ελληνιστί: τζάνκμποντ)- θα προκαλούσε κατακλυσμιαίες επιπτώσεις επί των δημοσίων οικονομικών, καθώς οι τόκοι είναι ήδη το μεγαλύτερον έξοδον του ελληνικού κράτους, το οποίον δανείζεται όλα τα χρεολύσια διά να πληρώσει τις ληξιπρόθεσμες δόσεις των.