Για μια νέα ελπίδα!

Δυστυχώς, αυτό συμβαίνει όλα τα τελευταία χρόνια σε αυτήν τη χώρα.

Την ώρα που οι ανάγκες πολλαπλασιάζονται, τα πραγματικά εισοδήματα των πολλών λιγοστεύουν. Ο πλούτος που παράγει η κοινωνία μας προφανώς δεν χάνεται. Συσσωρεύεται απλώς σε όλο και λιγότερα χέρια, αυξάνοντας σταθερά τις κοινωνικές ανισότητες.

Ένας νέος βάρβαρος κανόνας πάει να καθιερωθεί. Να δουλεύουν διαρκώς και λιγότεροι (βλ. μεγάλη ανεργία), όλο και περισσότερο, με όλο και χειρότερες συνθήκες, όλο και μικρότερες αμοιβές, την προσδοκία όλο και χαμηλότερων συντάξεων και με διαρκώς αυξανόμενη ανασφάλεια για το μέλλον.

Σε όλα αυτά οφείλουμε να προσθέσουμε την προϊούσα εμπορευματοποίηση σχεδόν όλων των δημόσιων κοινωνικών αγαθών (παιδεία, υγεία κ.λπ.), τη διαρκή εκποίηση του δημόσιου πλούτου και κυρίως την επιδείνωση της ποιότητας ζωής, τη διαρκή υποβάθμιση του περιβάλλοντος και τα διογκούμενα προβλήματα διατροφικής ασφάλειας, μιας και το κυνήγι του κέρδους θυσιάζει την υγεία των ανθρώπων.

Όλα τα παραπάνω εμφανίζονται στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας», περίπου ως μονόδρομος από τις εκάστοτε κυβερνήσεις και τους κυρίαρχους οικονομικούς κύκλους.

Μονόδρομος, όμως, σε μια εποχή νέων τεχνολογικών επαναστάσεων, οι οποίες αυξάνουν συνεχώς την παραγωγικότητα της εργασίας, θα έπρεπε να ήταν άλλα πράγματα.

Οι άνθρωποι να δουλεύουν όλο και λιγότερες ώρες και να δουλεύουν όλοι. Ο πλούτος της κοινωνίας να κατανέμεται όλο και πιο δίκαια και όχι πιο άνισα. Το επίπεδο και η ποιότητα ζωής να βελτιώνεται αντί να χειροτερεύει. Οι κατακτήσεις των εργαζομένων, έστω βήμα το βήμα, να διευρύνονται και όχι στο όνομα της θεωρίας των «ρετιρέ» να περικόπτονται με τη λογική «όλοι στον Καιάδα».

Αυτά είναι η ρεαλιστική ουτοπία της εποχής μας και η πρόκληση των καιρών. Αυτά τα αιτήματα αντιπροσωπεύει το «όχι» των λαών στο Ευρωσύνταγμα.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε τέλος στον δικομματισμό σε αυτήν τη χώρα, πριν αυτός τελειώσει
δικαιώματα και εγγυήσεις αιώνων.

Ήρθε η ώρα να βάλουμε τη σύγχρονη, δημοκρατική και ριζοσπαστική Αριστερά στο προσκήνιο.

Ήρθε η ώρα για τη συνεργασία όλων των αριστερών δυνάμεων προκειμένου να ξανακουστεί δυνατή η φωνή των εργαζομένων στην πολιτική σκηνή και όχι οι ανούσιες «κοκορομαχίες» του δικομματισμού.

Ήρθε η ώρα να μετατρέψουμε τη διαμαρτυρία και την απογοήτευση σε θετική πρόταση. Σε μια νέα ελπίδα!