Στίγμα

Χρησιμοποιεί βέβαια ως πειστικό άλλοθι τον νόμο Ρέππα, αλλά και ένα πλήθος ρυθμίσεων της αλήστου μνήμης εποχής Σημίτη, που υπονόμευσαν το σύνολο σχεδόν των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Ρυθμίσεων που προσυπέγραψαν οι κύριοι συνδικαλιστές που σήμερα κόπτονται υπέρ των εργαζομένων και κηρύσσουν σκληρούς «ταξικούς» αγώνες…

Όσο για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που ανήκει σίγουρα στη φυλή των Λωτοφάγων, δεν έχει καμία συγκεκριμένη θέση και προσπαθεί απλώς να επωφεληθεί από τη σύγκρουση κυβέρνησης – εργαζομένων, ενώ η αξιοπιστία της έχει κατρακυλήσει στο μηδέν.

Όλοι αυτοί οι κύριοι παίζουν «εν ου παικτοίς», σχεδιάζουν στις πλάτες των εργαζομένων. Γιατί κρίσιμα προβλήματα όπως το Ασφαλιστικό, το συνταξιοδοτικό, οι σχέσεις και οι όροι εργασίας αφορούν το παρόν και το μέλλον της κοινωνίας, αποτελούν θεμελιώδεις όρους για την ανάπτυξη και την κοινωνική συνοχή. Και δεν επιτρέπεται να μετατρέπονται σε παίγνια του κομματικού ανταγωνισμού και του κυνισμού πολιτικών και συνδικαλιστών.

Το λιγότερο που έχει να πράξει η κυβέρνηση είναι να ξεκαθαρίσει το τοπίο και να δεσμευθεί για τον τρόπο χρηματοδότησης των ταμείων και για το ύψος των συντάξεων και των εισφορών.

Να διασφαλίσει επιτέλους ένα σταθερό πλαίσιο συνεννόησης με τους εργαζόμενους. Όσο για τον κ. Παπανδρέου ας καταλάβει ότι με τις συμβουλές των κ. Μάνου, Ανδριανόπουλου και Ανδρουλάκη θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στην ανυποληψία και στην αναξιοπιστία. Γιατί άλλωστε τον δικό του νεοφιλελευθερισμό μπορεί να τον εφαρμόσει καλύτερα η Νέα Δημοκρατία.

ΟΦΙΣ