Ο Λεβέντης, ο Λαμπράκης και οι… μνήμες Καραμανλή

Απάντηση φυσικά και δεν πήρε ο κ. Αλαβάνος ούτε σε αυτό το ερώτημά του ούτε και σε άλλα που έθεσε στη δευτερολογία του και τα απηύθυνε προσωπικά στον πρωθυπουργό, ο οποίος με μια κίνηση του χεριού του έκανε νεύμα στην πρόεδρο της Βουλής ότι δεν ήθελε να ασκήσει το δικαίωμα τριτολογίας που είχε από τον Κανονισμό. Ο κ. Αλαβάνος έθεσε το ζήτημα της παρεμπόδισης από τα ΜΑΤ του βουλευτή του κόμματός του Θανάση Λεβέντη, ο οποίος συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των κατοίκων των Άνω Λιοσίων για να μην πάει η λυματολάσπη της Ψυττάλειας στη χωματερή της περιοχής τους. «Θυμάμαι ότι σε περιόδους πάρα πολύ δύσκολες, άγριες, με έλλειψη δημοκρατικών ελευθεριών, ο Λαμπράκης είχε κάνει μόνος του τη μαραθώνια πορεία ειρήνης. Την είχαν απαγορέψει. Στον Λαμπράκη, όμως, τον βουλευτή του Πειραιά -όχι τον ‘‘μύθο”, δεν είχε γίνει ‘‘μύθος” ακόμα- δεν το απαγόρεψαν», είπε ο πρόεδρος του ΣΥΝ και απευθυνόμενος στον Κ. Καραμανλή συμπλήρωσε: «Σας ρωτάω, λοιπόν: Πρόκειται να εκδώσετε μια εγκύκλιο προς την Αστυνομία, βάσει της οποίας οφείλεται όχι μόνο να υπάρχει πλήρης σεβασμός στα μέλη του Κοινοβουλίου, αλλά και να μην μπορεί να φράξει κανείς τον δρόμο σε ένα μέλος του Κοινοβουλίου; Τι θα έκανε ο κύριος Λεβέντης αν περνούσε την αλυσίδα των ΜΑΤ; Θα έκανε καμία καταστροφή, όσο άσχημες προθέσεις και αν έχει; Να υπάρχει σεβασμός. Δεν μπορούν οι αστυνομικές δυνάμεις να κλείνουν τον δρόμο στην πολιτική δραστηριότητα του βουλευτή, όπως έγινε εκείνα τα χρόνια με τον Λαμπράκη».
Ο πρωθυπουργός, όμως, τον οποίο οι «αγιογράφοι» του θέλουν να «σέβεται την Αριστερά», δεν εδέησε να απαντήσει. Μπορεί ίσως και δικαιολογημένα, επειδή η αναφορά στο όνομα του Λαμπράκη να του έφερε στον νου τον θείο του, για τον οποίο λέγεται ότι την επομένη της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς, τον Μάιο του 1963, στη Θεσσαλονίκη, είχε πει το περίφημο: «Ποιος, επιτέλους, κυβερνά αυτόν τον τόπο;».