“Οι απεργίες δεν φέρνουν αποτέλεσμα”, τότε γιατί τις κάνουν. Ίσως το μάθουν όσοι ζήσουν και από την πείνα δεν πεθάνουν

Μιά γενική παράλυση
χτυπά τήν κοινωνία
ωσάν νά ήτανε ιός
ωσάν θεριού μανία.

Μία θολούρα τραγική
τούς νόες παραλύει
αυξάνει τά προβλήματα
κι ουδέν εκ τούτων λύει.

Μέθη εμπίπτει πανταχού
κι αλαλαγμός αλόγων
σέ μαύρους, άραχλους καιρούς
σ’ εστίες παραλόγων.
Οδοί γεμίζουν μέ πανό
κι όλοι παραπονούνται
μά οι αιτίες σκοτεινές
ουδόλως εννοούνται.

Ουρές μακριές, πολύχρωμες
λάμνουν αδιακόπως
εκεί πού δέν πληρώνονται
τό δίκιο καί ο κόπος.

Κι όμως η νόσος διαρκεί
καί θάλλει καί ακμάζει
κι ενώ τά πλήθη σέρνονται
άλλος διασκεδάζει.

Αυτός ο «άλλος» κρύπτεται
κι ουδείς αυτόν γνωρίζει
πού εις τό σκότος χάνεται
κι ουδόλως φωσφορίζει.

Τρίβει τάς χείρας εσαεί
καί γέλωτας χαράζει
τό βλοσυρό του πρόσωπο
καί κλέπτει καί αρπάζει.
Κι οι μάζες οι ηλίθιες
τού παίζουν τό παιχνίδι
κι αυτός ξύνει τούς όρχεις του
καί σέρνεται ως φίδι.

Όφις κολάσεως, σκληρός
κι αβύσσου θιασώτης
άγγελος Αποκάλυψης
καί τών δακρύων πότης.

Απρόσωπος κι ανάλγητος
αόρατος καί σφάχτης
περιφρονεί καί χαίρεται
κι ορθώνεται ως φράχτης.

Όμως τά πλήθη πάντα εκεί
νά κλαίνε ως Κατίνες
άθλια στήν βλακεία τους
θύματα στίς κομπίνες.

Δεν ξέρουν ότι υπηρετούν
διά τών παραπόνων
τ’ ανάλγητα συμφέροντα
ξένων καί αυτοχθόνων.
Κι εμβαίνουσι εις τήν ουρά
μέ νούμερα ανά χείρας
ατράνταχτη απόδειξη
μιάς στάσης κακομοίρας.

Λυμφατικοί κι ανίκανοι
τά ίδια μηρυκάζουν
καί μόνον μέ τό κλάμα τους
τούς ένοχους δικάζουν.

Οποία ηλιθιότητα
οποία ασχετοσύνη
λές κι είναι ρούχα άχρηστα
πήχτρα στην ναφθαλίνη.

Ο όφις ο κρυπτόμενος
ξέρει πάντα τί κάνει:
δημιουργεί απόγνωση
κι ύστερα σέ ξεκάνει.

Απόλεμοι καί γέροντες
ΑΧΘΟΣ ΑΡΟΥΡΗΣ, πάντα
τούς τελειώνει η ζωή
πρίν κλείσουν τά σαράντα.
Τώρα καί πλέον είναι αργά
ο βίος πάει, εχάθη
κι όλοι συμπαρασύρθηκαν
στά τάρταρα, στά βάθη.

Ποτέ δέν θά ‘σαι ελεύθερος
σάν κλαίς καί σάν γογγύζεις
μόνο μέ σπάθη καί οργή
παίρνεις ό,τι αξίζεις.

ΑΧΘΟΣ ΑΡΟΥΡΗΣ:
Βάρος τής γής,
άχρηστος άνθρωπος.
Έτσι βλέπει τό κεφάλαιο
τούς συνταξιούχους,
αλλά καί τόν ίδιο τόν
άνθρωπο. Μέ απεργίες
δέν κερδίζεις τίποτα.
Αντίθετα, προσθέτεις
κέρδη στόν μπεζαχτά
τών εκλεκτών.