Η τέχνη του κυβερνάν και το ήθος της πολιτικής
Εχει την ατυχή συνήθεια να ομιλεί πρώτα και να σκέπτεται μετά»… Τον χαρακτηρισμό αυτό, που ως γνωστόν ο «φάδερ» Δημήτριος Μπάλφουρ -μεγαλοστέλεχος της περιώνυμης Ιντέλιτζενς Σέρβις, που έδρασε στην Ελλάδα την εποχή του μεσοπολέμου και την πρώτη μετακατοχική περίοδο υπό το σχήμα μοναχού στο Άγιον Όρος και ιερέα στο παρεκκλήσιο του Ευαγγελισμού- επιδαψίλευσε στον παππού Θεόδωρο Πάγκαλο, ίσως ανακάλεσε στη μνήμη του ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας Μιλτιάδης Έβερτ, ευθύς ως ανέγνωσε το «νομοσχέδιο Αλογοσκούφη» για το ασφαλιστικό των τραπεζών και κατέθεσε την επανορθωτική τροπολογία!
Αν και στην περίπτωση του Γ. Αλογοσκούφη δεν συντρέχουν οι λόγοι να αναγνωσθεί κατ’ έκτασιν ο «χαρακτηρισμός Μπάλφουρ», διότι ο καθηγητής-προϊστάμενος της ελληνικής οικονομίας, αγγλοπρεπούς μόρφωσης και αγγλοσαξονικών τρόπων συμπεριφοράς, δεν διακρίνεται διά το «απρεπές ήθος» του και την «απουσία οποιασδήποτε καλλιέργειας»! Τουναντίον…
Ίσως, όμως, λόγω της εσωκυβερνητικής και εσωκομματικής αναταραχής, που οι ενέργειες του υπουργού Εθνικής Οικονομίας καθ’ εκάστην προκαλούν, στην περίπτωσή του προσιδίαζε, κατά παράλληλο ερμηνεία, το λεχθέν από τον Γεώργιο Παπανδρέου τον πρεσβύτερο, για τον Ανδρέα Παπανδρέου της περιόδου 1964-66.
-«Αυτός ο Ανδρέας προσθέτει ολίγους, αφαιρεί πολλούς, πολλαπλασιάζει τους εχθρούς και διαιρεί το κόμμα»…
Ο κ. Αλογοσκούφης, ως καθηγητής των Οικονομικών, πολλάκις από καθέδρας έχει διδάξει και ως υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών έχει διαπιστώσει ότι η παρελθούσα κατάσταση παρέδωσε μια χώρα σε κρίση. Κρίση στα συστήματα κοινωνικής πρόνοιας και ασφάλισης. Κρίση στο φορολογικό σύστημα.
Κρίση στο διεθνές οικονομικό σύστημα. Κρίση στα αστικά συστήματα. Κρίση στο ίδιο το Κράτος-Έθνος. Επίσης και το σύστημα πολιτισμού αντιμετωπίζει κρίση.
Αλλά μετά την «τροπολογία Έβερτ» είναι βέβαιο ότι διαπιστώνει κρίση και στο σύστημα κατανομής ρόλων σε κυβέρνηση, Κοινοβουλευτική Ομάδα και κόμμα!
Και βεβαίως στις «συνομιλίες με τον εαυτόν» τους, στις οποίες επιδίδονται συχνάκις οι πανεπιστημιακοί διδάσκαλοι, διαπιστώνει σε τελική ανάλυση ότι όλες αυτές οι κοινωνικές αναταράξεις -η απώλεια των βασικών συστατικών, η κακή λειτουργία των κυριότερων συστημάτων της κοινωνίας, η αμφισβήτηση των ρόλων, προκαλούν κρίση στη βασικότερη και πιο ευάλωτη από όλες τις δομές: την ανθρώπινη προσωπικότητα!
Άλλωστε τα πάντα είναι κατά τη χριστιανική εσχατολογική αντίληψη «σχετικά στον μάταιο τούτο κόσμο» ή, εν άλλοις λόγοις, καθώς διατρέξαμε τον χώρο δράσης του παππού Θεόδωρου Πάγκαλου, ο Ελευσίνιος αυτός ανήρ δεν απέδωσε περιτέχνως τη «σχετικότητα του Κόσμου τούτου», όταν ανερχόμενος στην εξουσία manu militari… διευκρίνισε ότι «κακώς η κίνησίς του χαρακτηρίζεται ως πραξικόπημα, ενώ επρόκειτο απλώς περί μιας ενόπλου διαδηλώσεως»;
Ο καθένας στη σφαίρα των ιδιωτικών πρωτοβουλιών, μπορεί ν’ αντιμετωπίζει κάθε μία από τις διαφορετικές κρίσεις, που μαστίζουν την κοινωνία της εποχής μας, ως ένα απομονωμένο γεγονός. Αυτό όμως εις ουδεμία των περιπτώσεων μπορεί να αιτιολογηθεί στον χώρο των διαχειριστών της εξουσίας. Και μάλιστα όταν οι ενέργειες διακινούνται στη διαπιστωμένη αναγκαιότητα των διαδοχικών κυμάτων αλληλένδετων αλλαγών, αλλά χάνονται στο πέλαγος της αναζητούμενης χωρίς πυξίδα αλλαγής!
Και δη, όταν η ανεργία, κυρίως των νέων, αγκαλιάζει καθημερινώς και ευρύτερες μάζες ατόμων στην πλέον παραγωγική τους ηλικία! Όταν δεκάδες χιλιάδες ατόμων απαιτούν όχι απλώς απασχόληση, αλλά εργασία, η οποία να είναι δημιουργική και κοινωνικά υπεύθυνη.
Ο υπουργός Οικονομίας, καθηγητής κ. Αλογοσκούφης, ως εκ της ιδιότητός του κατέχει τη γνώση, την εμπειρία, ότι στην πολιτική τα κόμματα αποξενούνται της πίστης των μελών τους και της αποδοχής της κοινωνίας τη στιγμή που η «επανάσταση των μικροτσίπς» συντείνει στην ακαριαία πολιτικοποίηση βασικών λειτουργιών των σύγχρονων κρατών. Και δη, όταν τα κράτη ευρίσκονται κάτω από μια φοβερή επίθεση στ’ όνομα της παγκοσμιοποίησης.
Το τραγικό σημείο στην περίπτωση των πολιτικών που δρουν εν ονόματι της παγκοσμιοποίησης και της ελεύθερης, άνευ κοινωνικών αναστολών, αγοράς είναι η παραγνώριση της βαθύτατα ριζωμένης στον Ευρωπαίο, και βεβαίως και στον Έλληνα, αντίληψης ότι οι κοινωνικές κατακτήσεις του 20ού αιώνα, στον τομέα της «απαλλαγής του ανθρώπου από τον φόβο της ανέχειας, της ασθένειας και της αβεβαιότητας του αμέσου μέλλοντος», δεν είναι «είδη προς διαπραγμάτευση»!
Επομένως, εκεί όπου ο εκ καθέδρας πολιτικός κ. Αλογοσκούφης διακινείται στο θολό τοπίο «των αριστοκρατικών και τεχνοκρατικών αντιλήψεων της ελίτ, εντός της οποίας διακινείται, σκέπτεται και ενεργεί», ο κ. Έβερτ, εκφραστής κατ’ εξοχήν της Λαϊκής Δεξιάς, καταθέτει τις αντιρρήσεις και τις επανορθωτικές τροπολογίες του!
Η κρίση στο σύστημα κατανομής ρόλων σε κυβέρνηση, Κοινοβουλευτική ομάδα και το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας, αναδεικνύεται σε πρώτο επίπεδο και επηρεάζει αρνητικώς την άσκηση της εξουσίας.
Η τεχνοκρατική κυβερνητική ελίτ, κατά παραγνώριση των αναγκών της εποχής, εμμένει να αντιλαμβάνεται την πολιτική κατά τη στενή, και εκτός εποχής αντίληψη, ως «τέχνη του κυβερνάν».
Διαφεύγει της συγκεκριμένης ελίτ ότι «πολιτική δεν ασκούν μόνο αυτοί που κυβερνούν, αλλά και η αντιπολίτευση, ακόμη και η ενέργεια ενός απλού πολίτη που αποβλέπει στον επηρεασμό της εξουσίας».
Στο σημείο αυτό υπερέχει η αντίληψη περί πολιτικής της Λαϊκής Δεξιάς, την οποία κατά μια έννοια επιθυμεί να εκφράζει ο πρώην πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας και η οποία δεν αποσυμπλέκει την κυβερνητική πρακτική από το Ήθος της Πολιτικής, που επιτάσσει την εναρμόνιση λόγων και πράξεων. Η κρίση στο «σύστημα κατανομής ρόλων» οσημέραι θα εντείνεται στον βαθμό που η κυβερνητική εξουσία δεν καθορίσει, χωρίς διασκελισμούς των κοινωνικών κατακτήσεων, σαφή πορεία στο τρικυμιώδες κοινωνικό πέλαγος και δεν πείσει για το Ήθος των προτάσεών της!