«Ορισμένα στελέχη επιδιώκουν να καθορίσουν στον πρόεδρο με ποιους θα διαβουλεύεται…», τονίζει στο «ΠΑΡΟΝ» στενός συνεργάτης του και προσθέτει

Ένας… υπόγειος πόλεμος διεξάγεται το τελευταίο χρονικό διάστημα μεταξύ πρωτοκλασάτων στελεχών και συνεργατών του Γιώργου Παπανδρέου. Οι μεν στο όνομα της συλλογικότητας θέλουν συμμετοχή στη διαμόρφωση των κεντρικών επιλογών του ΠΑΣΟΚ, οι δε απαντούν ότι «αρχηγός κόμματος χωρίς συνεργάτες δεν υπάρχει», ενώ θεωρούν προσχηματικό το επιχείρημα της συλλογικότητας, αφού «τα όργανα, τόσο το Πολιτικό Συμβούλιο όσο και το Συντονιστικό, λειτουργούν σε τακτά χρονικά διαστήματα και παίρνουν αποφάσεις».

Μάλιστα τις προηγούμενες ημέρες, όταν φούντωσαν οι επιθέσεις κατά συνεργατών του με αφορμή τη διαρροή της πρόθεσης του κ. Παπανδρέου για την πρόταση δυσπιστίας, ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο κάλυψε τη διευθύντρια της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Ρεγγίνα Βάρτζελη, αλλά φέρεται να είπε σε έντονο ύφος «εγώ έχω την ευθύνη των τελικών αποφάσεων, δεν τίθεμαι υπό κηδεμονία!».

Την επισήμανση αυτή του προέδρου του ΠΑΣΟΚ συμπλήρωσε συνεργάτης του, μιλώντας στο «ΠΑΡΟΝ, με το σχόλιο «ορισμένα στελέχη επιδιώκουν να καθορίσουν στον πρόεδρο με ποιους θα διαβουλεύεται. Η απάντηση είναι ότι θα διαβουλεύεται με όλους!».
Ταυτόχρονα ο ίδιος παράγοντας επισημαίνει ότι ορισμένα μεγαλοστελέχη «άργησαν να αντιληφθούν τον πολιτικό σχεδιασμό, τον οποίο υπηρετούσε η πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε ο πρόεδρος και η οποία δικαιώθηκε εκ του αποτελέσματος».
Κατά το περιβάλλον του, ο κ. Παπανδρέου έχει διαμορφώσει τα πολιτικά του σχέδια με ορίζοντα τις εκλογές για την τοπική αυτοδιοίκηση, και η πρόταση δυσπιστίας αποσκοπούσε:

Πρώτον, «να σπάσει το πλαίσιο συναίνεσης μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης που έντεχνα έστησε η ΝΔ».

Δεύτερον, «να αναγκάσουμε την κυβέρνηση να κάνει απολογισμό πεπραγμένων ώστε η κοινή γνώμη να αντιληφθεί ότι έχει παρελθόν διακυβέρνησης».

Τρίτον, «να τεθεί το ΠΑΣΟΚ σε διάταξη μάχης, να αντιληφθούν τα στελέχη μας ποιος είναι ο κοινός εχθρός, για να βγούμε από τον κύκλο της εσωστρέφειας».

Τέταρτον, «να αναμετρηθεί πρόσωπο με πρόσωπο ο Γιώργος Παπανδρέου με τον Κώστα Καραμανλή ώστε να ενισχυθεί το ηγετικό του προφίλ».
Προφανώς η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ αλλάζει γραμμή πλεύσης, εγκαταλείπει τη λεγόμενη «προγραμματική αντιπολίτευση» και υιοθετεί τη συγκρουσιακή λογική και ίσως αυτή η στροφή να εξηγεί και το άνοιγμα του Γιώργου Παπανδρέου προς τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Όμως η επιλογή της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να σταθεί απέναντι στις διαρθρωτικές αλλαγές που προωθεί η κυβέρνηση και να στηρίξει την αντίδραση των συνδικάτων ενέχει τον κίνδυνο να καταγραφεί το ΠΑΣΟΚ ως δύναμη αντιμεταρρύθμισης.
Όπως παραδέχεται και το περιβάλλον του κ. Παπανδρέου, ο κίνδυνος αυτός «είναι υπαρκτός», γι’ αυτό και γίνεται προσπάθεια εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ να χαρακτηριστούν οι διαρθρωτικές αλλαγές της κυβέρνησης Καραμανλή «απορύθμιση και εισπρακτική πολιτική», ενώ ο ίδιος ο Γ. Παπανδρέου φροντίζει να δηλώνει θιασώτης των μεταρρυθμίσεων.
Πρόκειται για ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί, αφού ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θεωρεί από τη μια «απαραίτητες τις μεταρρυθμίσεις» και από την άλλη δηλώνει πως «οι πρόχειρες προσεγγίσεις της κυβέρνησης δεν επιτρέπουν τη συναίνεσή μας». Δύσκολα, όμως, η κοινή γνώμη θα υιοθετήσει μια τέτοια πολύπλοκη επιχειρηματολογία.

Πάντως, έτσι κι αλλιώς ο κύβος ερρίφθη και για το ΠΑΣΟΚ αρχίζει η περίοδος της σκληρής αντιπολίτευσης και επ’ αυτού αξίζει να αναφέρουμε μια επισήμανση στο «ΠΑΡΟΝ» συνεργάτη του κ. Παπανδρέου, σύμφωνα με την οποία «ο Γιώργος δεν είναι το καλό παιδί, όταν θέλει γίνεται πολύ σκληρός».

Προφανώς εκτός των άλλων αλλάζει και το ηγετικό προφίλ του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, αφού το ήπιο προφίλ δεν «περπάτησε» και το επικοινωνιακό επιτελείο του τον συμβουλεύει «να ενισχύσει το αρχηγικό του προφίλ» ως δυνάμει πρωθυπουργός. Έτσι ο Γ. Παπανδρέου, για να ενδυναμώσει την αρχηγική του εικόνα, αποφάσισε οριστικά να επιλέξει τον δρόμο της σκληρής αντιπολίτευσης. Αν ο δρόμος αυτός αποδειχθεί χρήσιμος ή καταστροφικός, θα το δείξει η ίδια η ζωή. Γεγονός είναι, όμως, ότι τα ποσοστά του κ. Παπανδρέου υπολείπονται εκείνων του ΠΑΣΟΚ, το αντίθετο δηλαδή από αυτό που ισχύει για τον κ. Καραμανλή και τη ΝΔ, κάτι που πράγματι πρέπει να αλλάξει για να έχει τύχη το ΠΑΣΟΚ στις επόμενες εκλογές.

Όμως εάν συνεχιστεί ο… υπόγειος πόλεμος μεταξύ των κορυφαίων του ΠΑΣΟΚ και του περιβάλλοντος της ηγεσίας, ό,τι και αν κάνει ο Γιώργος Παπανδρέου με την εικόνα του, η εσωστρέφεια του κόμματος θα πλήξει και τον ίδιο. Άρα πρέπει να λύσει και αυτό το σταυρόλεξο η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ.