ΚΚΕ κατά ΝΔ και ΠΑΣΟΚ

Υπέρ ενός συστήματος δημόσιας καθολικής υποχρεωτικής ασφάλισης με αναβαθμισμένα δικαιώματα (μειωμένα όρια ηλικίας, αυξημένες συντάξεις, μείωση και στην πορεία κατάργηση εισφορών κ.λπ.), που θα εκφραστεί και με τη δημιουργία ενός ενιαίου ταμείου ασφάλισης των μισθωτών, τάσσεται το ΚΚΕ, όπως σημείωσε χαρακτηριστικά την Πέμπτη σε σχετική συνέντευξη Τύπου η γγ του κόμματος
Α. Παπαρήγα.
Παράλληλα, καλεί τους εργαζομένους στις τράπεζες «να καταδικάσουν την αντεργατική πολιτική της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές δυνάμεις τους που στήριξαν τον νόμο 3029/02» και να αγωνιστούν για «ένα ταμείο κύριας σύνταξης για όλους τους τραπεζοϋπαλλήλους, χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς» και για «ένα ταμείο επικουρικής ασφάλισης για όλους τους εργαζομένους στις τράπεζες».
Όπως λένε τα στελέχη του κόμματος, η κυβερνητική ρύθμιση για το Ασφαλιστικό των τραπεζοϋπαλλήλων «αποτελεί υλοποίηση του αντιασφαλιστικού νόμου 3029/02 του ΠΑΣΟΚ» (νόμος Ρέππα), είναι «αντεργατική και προσαρμοσμένη στα συμφέροντα των τραπεζιτών και σταδιακά οδηγεί στη μείωση των ασφαλιστικών εισφορών των τραπεζών». Όπως λένε χαρακτηριστικά, με μαθηματική ακρίβεια θα οδηγήσει «σε κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, σε κατηγοριοποίηση εργαζομένων στις τράπεζες, σε υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών προς αυτούς, σε επιδείνωση της κατάστασης του ΙΚΑ και των παρεχομένων υπηρεσιών στους ασφαλισμένους του».
Τα ίδια στελέχη, αναφερόμενα είτε στις «κατηγορίες» για διάσπαση του συνδικαλιστικού κινήματος είτε, πολύ περισσότερο, στις αναφορές του προέδρου του ΣΥΝ για κοινή δράση, σημειώνουν πως για τους κομμουνιστές η «ενότητα της εργατικής τάξης δεν είναι ένα άδειο πουκάμισο ούτε σημαία ευκαιρίας, για να τη σηκώνει όποιος θέλει και όποτε τον βολεύει», αλλά έχει «συγκεκριμένο περιεχόμενο και συγκεκριμένους στόχους». «Μια ενότητα», συνεχίζουν, «με βάση τον νόμο Ρέππα που ψήφισε το ΠΑΣΟΚ πριν από τρία χρόνια, όπως καλεί τους εργαζομένους η ΓΣΕΕ, αλλά και η πλειοψηφία της ΟΤΟΕ, ή την υπεράσπιση του νόμου Σιούφα θα είναι βούτυρο στην πολιτική της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της».
«Οι εργαζόμενοι», καταλήγουν, «έχουν ανάγκη από την ενότητα που έχει καθαρό ποιοι είναι οι αντίπαλοι και οι εχθροί, που δεν καλλιεργεί αυταπάτες και που δεν θα κάνει βήμα πίσω από τις κατακτήσεις».