Η προσωρινή λύση για τη λυματολάσπη θα κοστίσει όσο δύο εργοστάσια ξήρανσης
Τη γνωστή λαϊκή φράση, παραφρασμένη βεβαίως, «μη σκαλίζεις τη… λάσπη… γιατί βρωμάει» φαίνεται να υιοθετεί πλήρως ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ, Γιώργος Σουφλιάς, προκειμένου να μη σκαλίζει την υπόθεση της Ψυττάλειας και ιδιαίτερα τις ευθύνες που υπάρχουν για τα τεράστια ποσά, τα οποία σπαταλήθηκαν και χάθηκαν, χωρίς βεβαίως να έχει λυθεί το πρόβλημα της Αθήνας…
Βεβαίως το πρόβλημα δεν είναι μόνο αισθητικό, αλλά πρωτίστως πολιτικό, αφού ο κ. Σουφλιάς, με βασική του αρχή ότι δεν φταίει ο ανάδοχος του έργου, δήλωσε πως «δεν σκαλίζει τα έργα, γιατί δεν θέλει να ανοίξει τέτοιες ιστορίες»!!! Ποιος φταίει δηλαδή που ο κοσμάκης πληρώνει δισεκατομμύρια από την τσέπη του, έργα δεν γίνονται και κάποιοι εργολάβοι πλουτίζουν ανεξέλεγκτα;
Αυτά προκύπτουν συμπερασματικά από όσα είπε στην τελευταία συνέντευξη Τύπου που έδωσε ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ για το τεράστιο πρόβλημα απόθεσης της λυματολάσπης, η οποία έχει συσσωρευτεί στο νησάκι της Ψυττάλειας.
Παραδέχθηκε μάλιστα ο υπουργός ότι το αρχικό ποσό του προϋπολογισμού που προβλεπόταν για την κατασκευή -στη δεύτερη φάση- της μονάδας ξήρανσης ήταν 127.000.000 ευρώ και έφτασε τα 205.000.000 ευρώ, χωρίς μάλιστα να κατασκευαστεί η μονάδα ξήρανσης.
Αξίζει σε αυτό το σημείο να αναφέρουμε ότι σε ερώτηση δημοσιογράφου αν οφείλει ο ανάδοχος να κατασκευάσει τη μονάδα ξήρανσης, ο υπουργός επανέλαβε δύο φορές ότι «δεν φταίει ο ανάδοχος» και συμπλήρωσε με τη θεωρία «να μην αρχίσουμε να σκαλίζουμε τα έργα»!!!
Πήγαν χαμένα δηλαδή 80.000.000 ευρώ και ο υπουργός ΠΕΧΩΔΕ μάς λέει ότι δεν θέλει να ενημερώσει τους πολίτες, που πληρώνουν αυτά τα χρήματα, πού πήγαν τόσα δισεκατομμύρια δραχμές, χωρίς να έχουν λυθεί σοβαρά προβλήματα που σήμερα τους απασχολούν…
Διότι, κύριε υπουργέ ΠΕΧΩΔΕ, αν τα δισεκατομμύρια αυτά πήγαιναν κανονικά για το έργο που έπρεπε, σήμερα δεν θα αντιμετώπιζαν οι πολίτες τους κινδύνους για τη δημόσια υγεία, δεν θα αντιμετώπιζαν ολόκληρες περιοχές μέσα στην Αττική τους κινδύνους από τη λυματολάσπη, δεν θα αντιμετώπιζε ο Σαρωνικός τον κίνδυνο της ρύπανσης και πάλι και φυσικά δεν θα βρισκόμασταν μπροστά στο πρόβλημα να πληρώσουμε για την προσωρινή λύση…
Μάλιστα θα πρέπει να σημειώσουμε ότι, σύμφωνα με παράγοντες του ΥΠΕΧΩΔΕ, η εναπόθεση των 600.000 τόνων της λυματολάσπης ως προσωρινή λύση θα κοστίσει στον ελληνικό λαό όσο δύο εργοστάσια ξήρανσης της λυματολάσπης!!!
Καλό, λοιπόν, θα είναι ο κ. Σουφλιάς ως υπουργός Δημοσίων Έργων να δώσει περισσότερα στοιχεία για την υπόθεση αυτή της Ψυττάλειας.
Τι ακριβώς συνέβη και δημιουργήθηκε αυτή η κατάσταση; Ποιος και γιατί άλλαξε τον σχεδιασμό; Ποιος και γιατί έκανε τις μελέτες; Υπήρχαν λάθη; Υπάρχουν ευθύνες για τα λάθη αυτά; Μήπως σκοπίμως οδηγήθηκαν εκεί τα πράγματα και σήμερα το ελληνικό Δημόσιο βρίσκεται μπροστά σε υποχρεωτικές λύσεις που τελικά επιβάλλουν τα συμφέροντα των εργολάβων;
Γιατί να μη σκαλίζουμε, κύριε υπουργέ; Γιατί να αφήσουμε να σκεπάσει τους πάντες και τα πάντα η… λυματολάσπη όλων όσα συμβαίνουν στα δημόσια έργα; Τους πολίτες, πάντως, τους απασχολεί να πιάνουν τόπο τα λεφτά τους… Δεν τους ενδιαφέρει η συγκάλυψη ούτε του «εθνικού εργολάβου» που βρίσκεται πίσω από όλα σχεδόν τα έργα…