Εγκλωβισμένος στο «σύμπλεγμα του Μεσσία»

Το αξίωμά του τον εγκλωβίζει στο «σύμπλεγμα του Μεσσία», το οποίο έχει υφάνει για το πρόσωπό του η βάση του κόμματος της συμπολίτευσης. Η τελευταία, όπως και κάθε κομματική βάση, παρατηρεί μέσω παραμορφωτικών φακών τους «πολιτικούς να τρικλίζουν και να αδυνατούν να χειριστούν τα προβλήματα που γεννά η καθημερινότητα», ενώ η ίδια αυτή βάση ενίοτε καταφεύγει στην απλοϊκή και εύκολη εξήγηση, την «αποτυχία της ηγεσίας», ενώ αναζητείται στον κομματικό ορίζοντα «ένας Μεσσίας να βάλει τα πράγματα στη θέση τους»!

Αυτή η «κραυγή αγωνίας» για έναν πανίσχυρο κομματικό αξιωματούχο ηχεί σήμερα στην κλίμακα πολλών ντεσιμπέλ στη Ρηγίλλης, ακόμη και από τούς καλοπροαίρετους οπαδούς της «Νέας Δημοκρατίας», καθώς οι ισχυρές κοινωνικές αναταράξεις δυσκολεύουν τις «προβλέψεις» και το περιβάλλον καθίσταται περίπλοκο και η επιθυμία για τάξη, δομή και δυνατότητα πρόβλεψης των εξελίξεων μεγεθύνεται!

Η βάση των κομμάτων, και δη των κομμάτων εξουσίας, κατά την ευφυά παρατήρηση του Άλβιν Τόφλερ στο «Τρίτο Κύμα», είναι προσδεδεμένη σε σχήματα του παρελθόντος και εκφράζει την αντίληψη «πως ένα είδος ηγεσίας που απέδωσε στο παρελθόν θα αποδώσει στο παρόν ή στο μέλλον»!

Όμως ο κομματικός αξιωματούχος του παρόντος καλείται να λάβει
αποφάσεις διακινούμενος σε ένα ευρύτατο κοινωνικό, οικονομικό και πολιτιστικό πεδίο. Και οι αποφάσεις του θα υποστούν την επεξεργασία, στις πλείστες των περιπτώσεων, την εξαντλητική επεξεργασία και κριτική, αλυσίδας οργανώσεων και υπηρεσιών που τις μεταξύ τους πολύπλοκες σχέσεις επ’ ουδενί μπορεί να αγνοήσει ή και να επιδείξει «αδυναμία» κατανόησης.
Οι σημερινές κοινωνίες ραγδαίως μεταμορφώνονται και διαφοροποιούνται και ο κομματικός αξιωματούχος είναι αναγκασμένος να βασίζεται σε ολοένα μεγαλύτερο αριθμό ατόμων, στα οποία θα στηριχθεί για την εφαρμογή αποφάσεων και ειδικότερα τη διεύρυνση της κομματικής βάσης!

Ο κομματικός, όμως, πατριωτισμός εκ γενετής αμβλύωπας, την
πραγματικότητα αυτήν τη διασκελίζει και ωθεί τα κλιμάκια της κομματικής πυραμίδας να αυταπατώνται και να αυθυποβάλλονται ότι οι θορυβώδεις κομματικές μειοψηφίες… εκφράζουν και την κομματική βάση στο σύνολό της, αν όχι σύμπαν το εκλογικό σώμα!
Στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας» η Γ΄ Δημοκρατία, όπως και κατά το παρελθόν το Δημοκρατικό Κοινοβουλευτικό Πολίτευμα, βαθμιαίως μεταλλάχθηκε σε κομματοκρατία και τη θέση των «σπαθάριων» του Μεσοπολέμου καταλαμβάνουν οι «κομματικοί κομισάριοι».

Οι τελευταίοι, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, επιλέγονται ουχί με αξιολογικό κριτήριο, αλλά με εκείνο της τυφλής κομματικής πειθαρχίας.
Διασπάται επομένως η συνέχεια του κράτους. Και το «καλόν και συμφέρον» των «κομματικών κομισάριων», κατά την τακτική των μοναχών του Μεσαίωνα να βαπτίζεται η «ψητή χήνα οψάριον», ώστε να παρακάμπτεται η νηστεία, καθ’ όμοιον τρόπο και το «κομματικώς ορθόν» μεταβαπτίζεται σε «εθνικώς ορθόν»!

Η κατά τον τρόπο αυτό διάρθρωση των πολιτικών θεσμών αντανακλά και μια απηρχαιωμένη οργάνωση της γνώσης, ενώ η κυβερνητική διαχείριση της εξουσίας αντί να ενασκείται κατ’ ενιαίον τρόπο, αποσκοπούσα σε έναν συγκεκριμένο στόχο, πολυδιασπάται και τα υπουργεία κατά στεγανό και αυτόνομο τρόπο ενεργούν και επομένως το εσωτερικό αυτό κυβερνητικό πρόβλημα αντανακλάται στην αδυναμία συνδυασμού και συντονισμού της κυβερνητικής δραστηριότητας, ώστε να παράγονται ολοκληρωμένα προγράμματα αντί ενός συνονθυλεύματος αντιφατικών και αυτοαναιρούμενων αποφάσεων!

Και μάλιστα οι «κομματικές εξουσίες» αρνούνται πεισμόνως να αποδεχθούν ότι όλα τα πολιτικά και κοινωνικά προβλήματα είναι αλληλένδετα. Η διαχείριση λ.χ. της ηλεκτρικής ενέργειας επηρεάζει την οικονομία, η οποία με τη σειρά της επηρεάζει την υγεία και αυτή με τη σειρά της επηρεάζει την εκπαίδευση, την εργασία, την οικογενειακή ζωή και χιλιάδες άλλες εκφάνσεις της ανθρώπινης δραστηριότητας!
Η «κομματική εξουσία» χρεώνεται με την τακτική της αντιμετώπισης καθορισμένων προβλημάτων εντελώς ξεκομμένων του ενός από το άλλο. Επακόλουθο: Η σύγχυση και η αναποτελεσματικότητα.

Αυτή η «κομματική αντίληψη» οδηγεί σε ατέλειωτες συγκρούσεις για τη διασφάλιση αρμοδιοτήτων, για τη μεταβίβαση δαπανών (η μια υπηρεσία προσπαθεί να λύσει τα προβλήματά της σε βάρος κάποιας άλλης) και στη δημιουργία αντίθετων παρενεργειών.
Στη Γ΄ Ελληνική Δημοκρατία δεν έχει κατανοηθεί εισέτι ότι αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο κάθε κυβερνητική προσπάθεια «να θεραπεύσει ένα πρόβλημα οδηγεί σε μια σειρά νέων προβλημάτων, συχνά χειρότερων από το αρχικό»!

Οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν κατόρθωσαν

-αν το επιδίωξαν- να καθορίσουν σαφή όρια δράσης του κόμματος και της κυβέρνησης. Αντιθέτως, επιχειρούν να λύσουν αυτό το εσωτερικό πρόβλημα μέσω ενός περαιτέρω συγκεντρωτισμού -κατονομάζοντας έναν «τσάρο» για να κόψει την κόκκινη κορδέλα (είναι νωπή η μνήμη των διαφόρων πράσινης ή γαλάζιας απόχρωσης «τσάρων της Οικονομίας»). Ο τελευταίος κάνει αλλαγές κατά παραγνώριση των παρενεργειών ή συσσωρεύει ο ίδιος τόσα πρόσθετα προβλήματα, ώστε να είναι βεβαία η σύντομη εκθρόνισή του!
«Χαμαί πέσαι Δαίδαλος ουκέτι αναστήναι»… Ο συγκεντρωτισμός της δύναμης δεν λειτουργεί πλέον…

Οι «κομματικές εξουσίες» εν τη απελπισία τους καταφεύγουν στη δημιουργία αναρίθμητών ενδοϋπηρεσιακών επιτροπών -«αν θέλεις να μην επιλυθεί ένα πρόβλημα, συγκρότησε μια επιτροπή», αποφαίνεται ο σοφός λαός μας- για να… προωθήσουν τις «προεκλογικές διακηρύξεις»!
Αποτέλεσμα: Η δημιουργία μιας ακόμη σειράς φίλτρων, μέσα από τα οποία πρέπει να περάσουν οι κυβερνητικές αποφάσεις και επομένως η διεύρυνση του γραφειοκρατικού λαβύρινθου…
Η παθογένεια του πολιτικού συστήματος καθίσταται καταστρεπτική εκεί όπου επικρατεί απόλυτη σύγχυση κομματικής και εκτελεστικής εξουσίας. Το κυβερνητικό σύστημα οδηγείται σε πλήρη αδυναμία να λάβει και επιβάλει αποφάσεις!

Και όμως ο ρόλος της κυβερνητικής εξουσίας είναι να λειτουργεί προς το συμφέρον του λαού στη σωστή κλίμακα, ώστε να είναι σε θέση να συνδυάζει διαφορετικές πολιτικές τάσεις, να λαμβάνει εγκαίρως αποφάσεις και να ανταποκρίνονται αυτές οι αποφάσεις στην πολυμορφία της κοινωνίας.

Εδώ πάντως και ο «κόμπος»… Η υπολογισμένη χρήση της δύναμης της «κομματικής εξουσίας» κατατείνει σε ανυπολόγιστες παρενέργειες, οι οποίες εξανεμίζουν και τις καλύτερες των προθέσεων και όχι σπανίως οδηγούν σε εγκληματικά αποτελέσματα!