Πωλήτες φαιάς ουσίας…

Είναι οι «σύμβουλοι» πρωθυπουργών, υπουργών και γενικώς ατόμων που ενασκούν εξουσία. Δρουν στο παρασκήνιο και στους διαδρόμους, «διαδρομιστές» κοινώς αποκαλούμενοι. Κόλακες προς ανωτέρους και καταπιεστές προς κατωτέρους. Πλέκουν μεθοδικώς πέριξ του «ηγέτη» ένα ασφυκτικό δίχτυ… προστασίας και ορθώνουν με την ίδια μεθοδικότητα ένα αδιαπέραστο τείχος μεταξύ του τελευταίου και της Κοινής Γνώμης, ώστε να αποτελούν τη μοναδική πηγή «αυθεντικής» ενημέρωσής του!
Η Ιστορία διδάσκει ότι το Ήθος ενός ηγέτη κρίνεται από την ποιότητα του προθαλάμου του γραφείου του! Ηγέτες καταποντίσθηκαν όταν βρέθηκαν σε αδυναμία να ελέγξουν το «δίχτυ της αράχνης» που τους περιβάλλει στο πρόσωπο των «συμβούλων» τους!
Αντιθέτως, Ηγέτες «ενέγραψαν» στην Ιστορία όταν εγκατέστησαν στους προθαλάμους των χώρων εργασίας τους ισχυρούς προβολείς και διέταξαν να αφαιρεθούν «πόρτες και μάνταλα». Και η κραυγή του Γκαίτε, «φως, περισσότερο φως», αποτελεί την καθημερινή πρακτική τους.
Η ιστορική εμπειρία διδάσκει ότι το φαινόμενο των «πωλητών φαιάς ουσίας» είναι σύνηθες όταν οι ηγέτες μιας εποχής δρουν κάτω από τη βαριά «Σκιά ενός Μεγάλου» ή στην
ακραία των περιπτώσεων, κατά τον προσδιορισμό του Γεωργίου Παπανδρέου του Πρεσβύτερου, «είναι αχθοφόροι ενός μεγάλου ονόματος»!
Και μάλιστα, «είναι αδύνατον να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια επανάσταση στην ενέργεια, μια επανάσταση στην τεχνολογία, μια επανάσταση στην οικονομία, στην οικογενειακή ζωή, μια επανάσταση στη θέση των φύλων και μια παγκόσμιας κλίμακας επανάσταση στον τομέα των επικοινωνιών και της ακαριαίας διακίνησης ιδεών, πληροφοριών, επιστημονικών γνώσεων, χωρίς να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο οι ηγέτες να διακηρύξουν και να ηγηθούν μιας εκρηκτικής Πολιτικής Επανάστασης…».
Αν οι καθ’ ημάς ηγέτες στροβιλίζονται απεγνωσμένα γύρω από τον άξονά τους, ανίκανοι να παραγάγουν οτιδήποτε που να ομοιάζει με εκρηκτική πολιτική επανάσταση, πέρα και άνω του πρόσκαιρου «πολιτικού κόστους», τότε το πολιτικό κενό έρχονται να το «καλύψουν» οι «πωλητές φαιάς ουσίας» και το παρασκήνιο επισκιάζει το προσκήνιο!
Αν το πολιτικό σύστημα της χώρας αδυνατεί να ενσωματώσει τις αναγκαίες «πολιτικές επαναστάσεις» ή να προωθήσει αξιολογικώς τις επιζητούμενες «διαρθρωτικές αλλαγές», αυτό το κενό αποκαλύπτει τέτοια κατάρρευση των μηχανισμών λήψης και εφαρμογής αποφάσεων, ώστε οι εξορκισμοί του τύπου «παράλυση… στασιμότητα… έλλειψη αποδοτικότητας» απλώς να επιβεβαιώνουν την ένδεια των διαχειριστών της εξουσίας και να διανοίγονται οι λεωφόροι για την άνομη δράση των «πωλητών φαιάς ουσίας»!
Οι τελευταίοι, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση, όχι μόνο αποτελούν ισχυρό, αν όχι καταλυτικό παράγοντα νόθευσης του αντιπροσωπευτικού πολιτικού συστήματος της χώρας, αλλά και συγκροτούν μια ανεξέλεγκτη εξουσία, υπεράνω Βουλής, θεσμών και εν καταλήξει της Λαϊκής Βούλησης!
Αυτό το «πολιτικό μαυσωλείο» αμφισβητεί, όχι στεντορείως αλλά «σε υπολανθάνουσα πράξη», την ικανότητα και τη δυνατότητα της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας και κατά προέκταση της εκλεγμένης κυβέρνησης να ενεργεί αποτελεσματικά για την επίλυση των προβλημάτων.
Το σύμπλεγμα των «πωλητών φαιάς ουσίας» -των κατ’ ευφημισμόν «συμβούλων» πρωθυπουργών, υπουργών, αρχηγών αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.ά.- με κρύφια ικανοποίηση επιδίδεται σε κάθε ενέργεια και κατευθύνει ώστε ο δημοκρατικός πολιτικός μηχανισμός της χώρας λήψης αποφάσεων βαθμιαία να υπερφορτώνεται, να υπολειτουργεί, να ταλανίζεται από άσχετα στοιχεία, σε σημείο που να μην αντιλαμβάνεται ότι βρίσκεται αντιμέτωπος με τον κίνδυνο να εκπίπτει το Δημοκρατικό μας Σύστημα στη λαϊκή εκτίμηση.
Είναι κοινός τόπος, πλέον, κατ’ εξοχήν στην Ελλάδα της τελευταίας δεκαετίας, με την παρεμβολή αυτών των «φίλτρων», οι υπεύθυνες κυβερνήσεις, αλλά και οι υπεύθυνες αντιπολιτεύσεις, να αδυνατούν να λάβουν αποφάσεις μεγάλης προτεραιότητας ή να οδηγούνται σε λανθασμένες αποφάσεις, ενώ οι «πωλητές φαιάς ουσίας» επιτηδείως κατευθύνουν τις καταστάσεις, ώστε με μανία να λαμβάνονται δεκάδες ή και εκατοντάδες αποφάσεις μικρότερης ή μηδενικής σημασίας!
Ακόμη και αν ληφθούν κάποιες σπουδαίες αποφάσεις, κάτω από την ανυποχώρητη λαϊκή πίεση, λαμβάνονται συνήθως καθυστερημένα και σπάνια επιτελούν τον σκοπό για τον οποίο προορίζονται.
Η «ιδεολογία» των «πωλητών φαιάς ουσίας» είναι εκείνη της επίλυσης των προβλημάτων με την παραγωγή πληθώρας νόμων. Κάθε πρόβλημα έχει… λυθεί αναρίθμητες φορές με νομοθετικά μέτρα. Αλλά τα προβλήματα παραμένουν!
Οι «πωλητές φαιάς ουσίας» κατ’ εξοχήν «εισαγόμενοι», αγνοούν στις πλείστες των περιπτώσεων την ελληνική πραγματικότητα, την ελληνική πολιτική ιστορία, και βεβαίως ουδαμού έχουν αναγνώσει και προβληματισθεί από τη διαπίστωση του «Μεγάλου Δηκτικού», Εμμανουήλ Ροΐδη: «Εν Ελλάδι ενός νόμου υπάρχει ανάγκη. Εκείνου που θα επιτάσσει την εφαρμογή των νόμων”!
Αυτή η βαθιά κρίση της ικανότητας των αιρετών της εξουσίας για έγκαιρες και ουσιαστικές αποφάσεις προς την κατεύθυνση της βελτίωσης των όρων λειτουργίας της Κοινωνίας δεν αποσυνδέεται της παρουσίας των «πωλητών φαιάς ουσίας», που παρεμβάλλονται μεταξύ του εκλογικού σώματος, της Κοινωνίας και της αιρετής εξουσίας, και χρησιμοποιούν το πολιτικό σύστημα για να εδραιώνουν την ισχύ τους και να επιτυγχάνουν τους βραχυπρόθεσμους ιδιοτελείς στόχους τους!
Μάλιστα, η δύναμή τους προσδιορίζεται από την ικανότητα να επιτυγχάνουν ώστε να συμβαίνουν ορισμένα πράγματα ή να αποτρέπουν να συμβούν άλλα. Αυτό βεβαίως προϋποθέτει ότι η αιρετή εξουσία εκχωρεί, συνειδητώς ή ασυνειδήτως, μέρος της κρινόμενης εξουσίας της στους υπεράνω κοινοβουλευτικής κριτικής εξωθεσμικούς «πωλητές της φαιάς ουσίας»…
Οι τελευταίοι δεν έχουν λόγο να μη διαχειρισθούν την εκχωρούμενη εξουσία κατά το δοκούν, προς «ίδιον όφελος»! Δεν είναι εκείνοι βεβαίως «που θα πληρώσουν τον λογαριασμό» της ανέλεγκτης δράσης τους!