«Αφασία» Καραμανλή – Παπανδρέου, οι οποίοι ούτε που κατάλαβαν τίποτα από τον πολιτικό σεισμό της Ευρώπης

«Αυτό το μοιραίο έτος 2005 είναι η δημοκρατία η οποία, χωρίς φιοριτούρες και παρεκκλίσεις, μουσκεύει με ιδρώτα αγωνίας το μέτωπο των πρωθυπουργών και των προέδρων της Ευρώπης.
Ανήμποροι παρακολουθούν ένα τμήμα του εκλογικού τους σώματος να αναζητεί τρόπους για να καταστρέψει αυτό που τους κόστισε τόσο κόπο και τόσο χαρτί για να το χτίσουν – το σύνταγμα της ΕΕ», γράφει χαρακτηριστικά η γερμανική εφημερίδα του Μονάχου «Ζίντοϊτσε Τσάιτουνγκ» και συνεχίζει:
«Εξατμίστηκε η συναινετική και υπομονετική επιδοκιμασία, ενώ συσσωρευόταν μια βουβή οργή. Έτσι, το δημοψήφισμα μετατράπηκε σε εξέγερση. Η εισβολή της άμεσης δημοκρατίας τίναξε στον αέρα το διπλωματικό-τεχνοκρατικό σύμπλεγμα των Βρυξελλών και παραλύει βίαια ένα σύστημα που ονομάζεται Ευρώπη, αλλά είναι ένα σύστημα που ζει μόνο γύρω από τον εαυτό του και είναι ακατανόητο στα μάτια των αμύητων».
Η δικτατορία των γραφειοκρατών
Δεν πρέπει να είχε όρια η φρίκη των ευρωκρατών στις Βρυξέλλες αλλά και των ηγετών των ευρωπαϊκών κρατών όταν κυκλοφόρησε το γερμανικό περιοδικό «Σπίγκελ» και είδαν ακόμη κι αυτό να έχει εξώφυλλο με τίτλο «Η δικτατορία των γραφειοκρατών» και ένα πολυσέλιδο αφιέρωμα με ανάλογο περιεχόμενο – «φωτιά και λάβρα».
Είναι που είναι στα χάλια τους οι ευρωπαίοι ηγέτες, με τέτοιο πανευρωπαϊκό «κράξιμο» και από τον Τύπο, πάει, απειλεί να τους πάρει κυριολεκτικά το ποτάμι!
Δεν έχουμε συνειδητοποιήσει την έκταση της λαϊκής αποδοκιμασίας προς ορισμένους επιφανείς πολιτικούς, το πολιτικό μέλλον των οποίων εξαρτάται κυρίως από το… πολιτικό τους θράσος και την έλλειψη ευθιξίας και φιλότιμου -διαφορετικά θα έπρεπε ήδη να έχουν εξαφανιστεί από τη δημόσια ζωή και να κρύβονται.
Όλη η Γαλλία καγχάζει π.χ. με το κάζο που έπαθε ο πολυδιαφημισμένος Ζακ Λανγκ, παλιός υπουργός Πολιτισμού, σοσιαλιστής και απίστευτα λυσσασμένος οπαδός του «ναι», τρομερά χυδαίος απέναντι σε όσους υποστήριζαν το «όχι».
Είναι τόση η επιρροή αυτού του φαιδρού πολιτικού στον νομό του, το Πα ντε Καλαί, ώστε εκεί το ποσοστό του «όχι» βγήκε το… υψηλότερο στη Γαλλία -69,5%! Σαν να μην έφτανε αυτό, στη συνοικία Σεμέν Βερ, όπου ο πολιτικός φωστήρας Ζακ Λανγκ έχει το πολιτικό του γραφείο, στην πόλη Μπουγκόν σιρ Μερ, το ποσοστό του «όχι» έφτασε στο ασύλληπτο… 87,8%!
Οποιοσδήποτε αξιοπρεπής άνθρωπος δεν θα τολμούσε να εμφανιστεί πουθενά ύστερα από τέτοιον διασυρμό.
Προσπάθειες διαφυγής
Οι σημερινοί ηγέτες των χωρών της Ευρώπης όμως, όπως και σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος, δεν διακρίνονται για το πολιτικό τους ανάστημα. Κάθε άλλο.
Εν όψει της Συνόδου Κορυφής, λοιπόν, αντί να διακηρύξουν καθαρά και ξάστερα ότι αυτό το Ευρωσύνταγμα είναι νεκρό, αφού απορρίφθηκε ήδη από τη Γαλλία και την Ολλανδία, και να αρχίσουν τις διαδικασίες κατάρτισης ενός άλλου Ευρωσυντάγματος, ριζικά διαφορετικής πολιτικής κατεύθυνσης, αυτοί ψάχνουν να βρουν με ποια τεχνάσματα θα μπορέσουν πραξικοπηματικά να παρακάμψουν τη θέληση των λαών.
Ο Σιράκ και ο Σρέντερ, εντελώς παράλογα και προκλητικά, επιμένουν να συνεχιστεί η διαδικασία επικύρωσης του… «ευρωπτώματος». Ο μεν Σιράκ το κάνει για να βγουν κι άλλα «όχι» και να μη φαίνεται αυτός ο μόνος «ανίκανος» που έχασε το δημοψήφισμα, ο δε Σρέντερ το κάνει εκ του ασφαλούς: Ο ίδιος δεν διοργάνωσε δημοψήφισμα στη Γερμανία, όπου και εκεί θα έβγαινε πιθανότατα «όχι», κι έτσι το πέρασε από τη Βουλή, ενώ από τον Σεπτέμβρη δεν θα είναι καν καγκελάριος, καθώς θεωρείται σίγουρη η ήττα του στις πρόωρες εκλογές που προκήρυξε.
Όσο για τον Μπλερ -άλλος ξοφλημένος αυτός, όλοι στον Αγγλία τον πιέζουν να παραιτηθεί από πρωθυπουργός όσο το δυνατόν νωρίτερα!- δεν έχασε φυσικά την ευκαιρία να αναβάλει επ’ αόριστον (δηλαδή, ουσιαστικά να ματαιώσει) το δημοψήφισμα που είχε εξαγγείλει στην Αγγλία και το οποίο σίγουρα θα έβγαζε «όχι» με ποσοστό – ρεκόρ, κάτι που θα εκλαμβανόταν ως μια ακόμη προσωπική του ήττα.
Δικαιολογίες για να αναβάλουν τα προγραμματισμένα για τον Σεπτέμβρη και τον Οκτώβρη δημοψηφίσματά τους ψάχνουν να βρουν και οι ηγέτες της Δανίας και της Πολωνίας και προς την κατεύθυνση αυτή θα πιέσουν και στη Σύνοδο Κορυφής.
Απόρριψη του νεοφιλελευθερισμού
Τα «παπαγαλάκια» της Κομισιόν στα μέσα ενημέρωσης, ελληνικά και ξένα, προσπαθούν να δημιουργήσουν σύγχυση ως προς το νόημα και τις συνέπειες του «όχι».
Το νόημα του «όχι» ήταν πεντακάθαρο: Οι λαοί της Ευρώπης απορρίπτουν αυτό το νεοφιλελεύθερο και ατλαντικό Ευρωσύνταγμα. Απορρίπτουν τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που ακολουθεί η ΕΕ όλα αυτά τα χρόνια και έφτασε στο αποκορύφωμά της με την ακρίβεια του ευρώ, η οποία καταβαράθρωσε τα εισοδήματα όλων των εργαζομένων και των μη προνομιούχων. Τέλος, απορρίπτουν στο πλαίσιο αυτό και τις κυβερνήσεις που υλοποιούν αυτήν την πολιτική.
Ζητούν, επομένως, από τους ηγέτες τους και την ΕΕ να αλλάξουν πολιτική και να φτιάξουν ένα άλλο, αντινεοφιλελεύθερο και όχι αμερικανόδουλο Ευρωσύνταγμα. Είναι πολύ απλό το μήνυμα της θέλησης των λαών, όπως εκφράστηκε μέσα από την ψήφο τους. Δεν αφήνει χώρο για υποβολιμαίες δήθεν «απορίες».
«Αν είναι έτσι, διαλύστε την ΕΕ!»
Όλα αυτά τα «ευρω-λαμόγια» του νεοφιλελευθερισμού προσπαθούν να μας πείσουν ότι δεν υπάρχει καμία άλλη εναλλακτική λύση πέρα από την εφαρμοζόμενη πολιτική στραγγαλισμού των μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων.
Ειδικά στους σοσιαλ-νεοφιλελεύθερους τύπου Γιωργάκη και Σημίτη απαντάει με ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο της η βρετανική εφημερίδα «Γκάρντιαν», αποκαλύπτοντας τον εκφυλισμό της σημερινής σοσιαλδημοκρατίας, γράφοντας μεταξύ άλλων:
«Η φιλοδοξία της σοσιαλδημοκρατίας τον περασμένο αιώνα ήταν να φέρει τις δυνάμεις της αγοράς σε ισορροπία με τις κοινωνικές ανάγκες του λαού. Ο ”τρίτος δρόμος” αντιστρέφει αυτήν την ιδέα υπογραμμίζοντας την ευθύνη του κόσμου να προσαρμοστεί στις ανάγκες των παγκόσμιων αγορών. Το μήνυμα από τη Γαλλία είναι ότι οι ψηφοφόροι δεν έχουν καμιά επιθυμία να ζήσουν στον θαυμαστό καινούργιο κόσμο της πειθαρχίας των αγορών του Τόνι Μπλερ, όπου οι “σκληρές επιλογές” πέφτουν πάντα στις πλάτες εκείνων που είναι οι λιγότερο ικανοί για να τις αντέξουν. Υπάρχει όμως και ένα ευρύτερο πρόβλημα αξιοπιστίας. Αν δεχτεί κανείς τον παγκόσμιο καπιταλισμό ως ακαταμάχητη δύναμη της φύσης, τι νόημα έχει τότε η πολιτική ολοκλήρωση της Ευρώπης; Γιατί τότε να μη διαλύσουμε απλώς την ΕΕ και να ενταχθούμε στη NAFTA της Αμερικής;».
Καταλυτική η ρητορική ερώτηση. Να δούμε όμως τι απάντηση θα δώσουν στην πράξη οι ηγέτες της ΕΕ.
Παραμύθι η ενίσχυση των ΗΠΑ
Ένας άλλος μύθος που επιχειρείται να καλλιεργηθεί είναι και ότι το «όχι» ενίσχυσε δήθεν την… Αμερική έναντι της Ευρώπης!
Δεν πρόκειται περί ανοησίας αδαών, αλλά περί συνειδητής απόπειρας παραπλάνησης του κόσμου.
Γιατί αυτοί που τα γράφουν δεν αγνοούν π.χ. ότι την ημέρα του γαλλικού δημοψηφίσματος οι «Τάιμς της Νέας Υόρκης» βγήκαν με κύριο άρθρο που είχε τίτλο «Ψήφο υπέρ της Ευρώπης» και καλούσε ευθέως τους Γάλλους και τους Ολλανδούς να ψηφίσουν «ναι»!
Αλλά και μετά τα «όχι» των Γάλλων και των Ολλανδών, η ίδια η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Κοντολίζα Ράις, δήλωσε ότι «είναι εξαιρετικά σημαντικό η Ευρώπη να φέρει σε πέρας την ολοκλήρωση και ενοποίησή της και αυτό, βεβαίως, συμπεριλαμβάνει και την Τουρκία», προσθέτοντας ότι «η ΕΕ και το ΝΑΤΟ αποτελούν σταθερούς πυλώνες διατλαντικής συνεργασίας».
Υπέρ του «ναι» σε αυτό το Ευρωσύνταγμα τάσσονταν, λοιπόν, ο Μπους και η κυβέρνησή του. Πολύ φυσιολογικό, αφού το όραμα των συντακτών αυτού του νεκρού Ευρωσυντάγματος δεν ήταν άλλο από την εξομοίωση της Ευρώπης με την αποκρουστική για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό Αμερική. Ευτυχώς, οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ήδη μας απάλλαξαν από αυτόν τον εφιάλτη!