Τι συμβαίνει στο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων

Τα τελευταία δραματικά γεγονότα που συγκλονίζουν το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο Ιεροσολύμων θα πρέπει να μας προβληματίσουν. Τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά όσο τα ΜΜΕ τα παρουσιάζουν, ότι όλα είναι αποτέλεσμα της κακής διοίκησης του (πρώην) Πατριάρχη Ειρηναίου Ι, αφού πολλά από αυτά που τον κατηγορούν δεν έχουν αποδειχτεί. Τα Άγια Προσκυνήματα, που κατά βάσιν ευρίσκονται στην Ιερουσαλήμ και μέσα στην παλιά πόλη, αποτελούσαν ανέκαθεν τον πόλο έλξης και του μεγίστου θρησκευτικοπολιτικού ενδιαφέροντος πολλών χωρών, όπως, εκτός της Ελλάδος, του Ισραήλ, της Ιορδανίας, των Παλαιστινίων, της Αιγύπτου, της Συρίας, της Ρωσίας, της Ιταλίας, της Μ. Βρετανίας και των ΗΠΑ. Το ενδιαφέρον όλων αυτών είναι τελικά ο έλεγχος των προσκυνημάτων και των ιδιοκτησιών, στον μοναδικό και ιερό τόπο για τις τρεις μονοθεϊστικές θρησκείες, τον Χριστιανισμό, τον Ιουδαϊσμό και τον Ισλαμισμό.
Θα αναφερθούμε συνοπτικά στα άγια προσκυνήματα και στην περιουσία του Πατριαρχείου, για να αντιληφθεί ο καθένας για τι μεγέθη μιλάμε και τι συμφέροντα διακυβεύονται. Στον μοναδικό αυτόν χώρο το 60% των προσκυνημάτων ανήκει στο Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Έτσι στον Ι. Ν. της Ανάστασης ανήκουν στο Πατριαρχείο ο Πανάγιος Τάφος, ο Γολγοθάς, ο τόπος εύρεσης του Τιμίου Σταυρού, τα Παρεκκλήσια του Αδάμ, του Ακάνθινου Στεφάνου, των Κλαπών, του εκατόνταρχου Λογγίνου, της λιποθυμίας της Θεοτόκου και το μεγαλύτερο όλων, το Καθολικό του Ι. Ν. της Ανάστασης, ο χώρος με την Πλάκα της Αποκαθήλωσης, η μεγάλη βασιλική της Θείας Γένεσης στη Βηθλεέμ, η εκκλησία της Γεσθημανής στο Όρος των Ελαιών και άλλα πολλά, λιγότερο γνωστά.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις των ισραηλινών αρχών, το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο είναι ο δεύτερος μετά το ισραηλινό κράτος ιδιοκτήτης ακινήτων και γης. Κατέχει το 30% περίπου των ακινήτων περιουσιών της Παλαιάς Πόλης των Ιεροσολύμων και συνολικά το 1/5 της χώρας του Ισραήλ. Επίσης διαθέτει ακίνητη περιουσία στην Ιορδανία, την Παλαιστινιακή Αρχή (στη Δ. Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), την Ελλάδα, την Κύπρο, την Τουρκία και τις ΗΠΑ. Μόνο στην Αθήνα διαθέτει 143 ακίνητα, μεταξύ αυτών τα θέατρα «Αμιράλ», «Διάνα», «Διονύσια», «Ορφέας» κ.ά. Το Ισραήλ ενδεικτικά έχει κτίσει σε πατριαρχική έκταση (που έχει νοικιάσει) στα Ιεροσόλυμα το Πάρκο της Ανεξαρτησίας, το Ισραηλινό Μουσείο, τη Μεγάλη Συναγωγή, τη Συναγωγή Χεϊσάλ Σλόμο, την Κνεσέτ (το Ισραηλινό Κοινοβούλιο), το Προεδρικό Μέγαρο, την οικία του πρωθυπουργού και πολλά άλλα, όπως και σε άλλες περιοχές. Να τονίσουμε ότι στο Ισραήλ, που δεν έχει ακόμη Σύνταγμα, ισχύει το Αγγλοσαξονικό Δίκαιο, όπου η γη δεν πωλείται, αλλά νοικιάζεται για 50 ή 99 χρόνια.
Η αποκαλούμενη «Μητέρα Όλων των Εκκλησιών» υπολογίζεται ότι διαθέτει ακίνητη περιουσία σε τρεις ηπείρους, με αξία που ξεπερνά τα 50 δισεκατομμύρια δολάρια, αν και ξεκάθαρη εικόνα για την περιουσία δεν έχει κανείς, όπως δήλωσε πρόσφατα ο Αρχιγραμματέας του Πατριαρχείου και εις εκ των κυριοτέρων υποψηφίων για τη θέση του Πατριάρχη Επίσκοπος Κωνσταντίνης Αρίσταρχος. Κανείς δεν γνωρίζει την πραγματική περιουσία του Πατριαρχείου, ούτε και ο ίδιος ο Πατριάρχης, καθόσον το Πατριαρχείο είναι μια «πολυεθνική», που λειτουργεί σαν ψιλικατζίδικο, με «μπακαλοδεύτερα», με μια οικονομική επιτροπή που αλλάζει συνεχώς μέλη, που λειτουργεί χωρίς μηχανογράφηση, με ανύπαρκτους οικονομικούς ελέγχους, χωρίς διαφάνεια και με τον εκάστοτε Πατριάρχη να ενεργεί χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν. Το καθεστώς αυτό σκοπίμως παραμένει έτσι, για να κάνει ό,τι θέλει ο Πατριάρχης, ενώ από την άλλη πλευρά οι κατώτεροι κληρικοί παραμένουν απλήρωτοι επί μήνες και επιβιώνουν από τις δωρεές των πιστών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ηγούμενος της Ι. Μ. Γερασίμου στην Ιεριχώ κ. Χρυσόστομος, ο οποίος επί μακαριστού Πατριάρχου Διοδώρου επί δεκαοκτώ χρόνια παρέμενε απλήρωτος και δεν ελάμβανε μισθό, διότι είχε ασκήσει κριτική και δεν ήταν αρεστός στον Πατριάρχη.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι πώς έφθασε σε αυτή την κατάσταση το Πατριαρχείο και τι φταίει; Τι έπραξε ή δεν έπραξε ο Ειρηναίος και οδήγησε το σκάφος στη μεγαλύτερη περιπέτειά του, με ορατό πλέον τον κίνδυνο να απολεσθεί το Πατριαρχείο και να «αραβοποιηθεί»; Οι πωλήσεις των ξενοδοχείων ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στην πύλη της Τζάφα στην παλαιά πόλη, που αναφέρθηκαν στην ισραηλινή εφημερίδα «ΜΑΑΡΙΒ» και πυροδότησαν την αραβική αντίδραση, δεν έχουν αποδειχθεί ακόμη, ενώ όπως προαναφέραμε δεν είναι δυνατόν να γίνουν, σύμφωνα με το δίκαιο του Ισραήλ. Ακόμη δεν έχουν αποκαλυφθεί οι «αγοραστές» ή έστω οι ενοικιαστές των δύο αυτών κτιρίων και ο μεν κ. Ειρηναίος αρνείται τα πάντα και επιρρίπτει τις ευθύνες στον οικονομικό του διαχειριστή και άνθρωπο της απολύτου εμπιστοσύνης του τότε, τον καταζητούμενο Ν. Παπαδήμα, ο δε πρώην διαχειριστής επιβεβαιώνει τις συμφωνίες και ισχυρίζεται κατηγορηματικά ότι όλα τελούσαν υπό την έγκριση και τις εντολές του, με πληρεξούσια που κατέχει ακόμη.
Στρατηγική των Ισραηλινών είναι η «αγορά» ή πολύχρονη ενοικίαση ακινήτων στην παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ (και σε όλη τη χώρα), με απώτερο σκοπό να περιέλθει στην κατοχή των ει δυνατόν ολόκληρη η παλαιά πόλη, για θρησκευτικούς, ιστορικούς και συναισθηματικούς λόγους. Πριν από λίγες ημέρες και εν αναμονή της έγκρισης του τοποτηρητή του Θρόνου, του Επισκόπου Πέτρας κ. Κορνηλίου (ήταν ο ίδιος και πριν από τέσσερα χρόνια πριν από τις εκλογές του 2001), γράφτηκε στην εγκυροτάτη εφημερίδα «ΧΑΑΡΕΤΖ» ότι σύμφωνα με επίσημη δήλωση από το γραφείο του ισραηλινού πρωθυπουργού, «το Ισραήλ δεν πρόκειται να αναγνωρίσει Πατριάρχη, ο οποίος θα έχει ως βασική του αρχή τη ΜΗ πώληση ή ενοικίαση ακινήτων του Πατριαρχείου στο ισραηλινό κράτος». Έτσι «οι παροικούντες εν Ιερουσαλήμ» αντιλαμβάνονται και γνωρίζουν. Αυτή η δήλωση εξηγεί αυτά που συνέβησαν και θα συμβαίνουν στην Ιερουσαλήμ. Αν δεν δώσεις, δεν αναγνωρίζεσαι, θα έχεις προβλήματα, δεν θα σταθείς. Τότε ποιο το «έγκλημα» του Ειρηναίου και γιατί όλη αυτή η κατάσταση, αφού πάντοτε συνέβαιναν όλα αυτά, όλοι έδιναν στους Ισραηλινούς, ήταν θέμα επιβίωσης του Πατριαρχείου και φυσικά σωστών διπλωματικών χειρισμών;
Το Ισραήλ πάντα επωφελείτο από τις σχέσεις και τις συναλλαγές του με το Ελληνορθόδοξο Πατριαρχείο. Ο εκάστοτε Έλλην Πατριάρχης με το αραβικό ποίμνιο (εκτιμάται ότι οι άραβες ορθόδοξοι χριστιανοί σε όλη την περιοχή, δηλαδή την Παλαιστίνη και την Ιορδανία, είναι περίπου 200.000), τηρώντας λεπτές ισορροπίες με τις τέσσερις εγγυήτριες χώρες, Ελλάδα, Ισραήλ, Ιορδανία και Παλαιστινιακή Αρχή, εξασφάλιζε την προαιώνια ελληνική παρουσία και τα εθνικά μας συμφέροντα. Έτσι θα πρέπει να εξετάσουμε ποιους ωφελεί η υφιστάμενη δραματική κατάσταση και πού μπορεί να οδηγήσει.
Το Ισραήλ από της δημιουργίας του ως κράτους, το 1948, προτιμά και επιθυμεί να συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, δηλαδή ο ανώτατος κλήρος (Επίσκοποι, Μητροπολίτες, Αρχιεπίσκοποι, Πατριάρχης) να είναι ΕΛΛΗΝΕΣ και να διοικούν το Πατριαρχείο, ο δε κατώτερος κλήρος (κληρικοί κ.λπ.) και το ποίμνιο να είναι Άραβες, ώστε να εξασφαλίζουν την ουδετερότητα και τη σιωπή του Πατριαρχείου σε ό,τι αφορά τις σχέσεις των με τους Άραβες, που όλοι γνωρίζουμε πώς είναι. Είναι απίθανο το Ισραήλ να ξεκίνησε την προσπάθεια κατεδάφισης του Ειρηναίου και του Πατριαρχείου, καθόσον δεν τους συμφέρει καθόλου, αντιθέτως μια αλλαγή του status quo θα δημιουργήσει προβλήματα στη στρατηγική τους επιλογή με την «αραβοποίηση» του Πατριαρχείου. Σε ό,τι αφορά την παρούσα κρίση, που ξεκίνησε μετά την αποκάλυψη της ισραηλινής εφημερίδας «ΜΑΑΡΙΒ», στα μέσα Μαρτίου, ότι εβραίοι επενδυτές αγόρασαν αντί εκατομμυρίων δολαρίων παλαιστινιακή ιδιοκτησία του Πατριαρχείου, τα ξενοδοχεία ΙΜΠΕΡΙΑΛ και ΠΕΤΡΑ στη πύλη ΤΖΑΦΑ, από ισραηλινές πηγές αναφέρθηκε ότι «όλα θα ξεκαθαρίσουν εν καιρώ». Πολλοί όμως υποπτεύονται μια ακραία εβραϊκή οργάνωση, την «ΑΤΕΡΕΤ ΚΟΧΑΝΙΜ» που ιδρύθηκε το 1978, με σκοπό την «ιουδαιοποίηση» της Ιερουσαλήμ, χωρίς κανείς να μπορεί να το αποδείξει ακόμη. Το Ισραήλ παραμένει μέχρι τώρα και περιμένει να δει πού θα καταλήξει η κρίση και τότε θα αντιδράσει ανάλογα με τα εθνικά του συμφέροντα.
Μια δεύτερη εκδοχή θα μπορούσε να είναι οι κύριοι αντίπαλοι και υποψήφιοι για τον θρόνο Επίσκοποι (με το περιβάλλον του). Μετά την επικράτηση του Ειρηναίου και μέσα από συνοπτικές και πολλές φορές αδιαφανείς διαδικασίες οι αντίπαλοι απομακρύνθηκαν από την Ιερά Σύνοδο, απηλλάγησαν από διάφορα καθήκοντα και αρμοδιότητες, λοιδορήθησαν και κατηγορήθηκαν μέχρι και για προσπάθεια δολοφονίας του Μακαριώτατου και γενικώς εδώ και τρία χρόνια ευρίσκονται αντιμέτωποι στα δικαστήρια και όχι μόνο. Μπορεί να επωφελούνται με την παρούσα κατάσταση, πλην όμως δεν είναι δυνατόν Έλληνες να σκέφτηκαν και να οργάνωσαν μια τέτοια συνωμοσία μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν προσωπικούς και ιδιοτελείς σκοπούς.
Μια τρίτη εκδοχή που έχει λεχθεί αφορά τη Ρωσική Εκκλησία και τον Πατριάρχη Αλέξιο, που σφόδρα επιθυμεί να θέσει πόδι στους Αγίους Τόπους. Να μην ξεχνάμε ότι σήμερα ζουν στο Ισραήλ 1.500.000 Ρωσοεβραίοι, οι οποίοι μετοίκησαν στο Ισραήλ την τελευταία περίπου δεκαπενταετία, η πλειοψηφία των οποίων είναι ορθόδοξοι χριστιανοί. Σε άρθρο της η εφημερίδα «ΧΑΑΡΕΤΖ» πριν από δύο χρόνια εκτιμούσε ότι οι 800.000 από αυτούς είναι ακόμη ενεργοί χριστιανοί (κατά την άποψή μας είναι πάνω από ένα εκατομμύριο) και ότι μετά από 2-3 γενιές ενδεχομένως να «εβραιοποιηθούν».
Τέλος, η πιο πιθανή εκδοχή έχει σχέση με την «αραβοποίηση» του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου και την κατοχή και τον έλεγχο από τους άραβες χριστιανούς, που αποτελούν στην ουσία και το ποίμνιο. Ποιος δεν θυμάται τις πρώτες ημέρες του προπηλακισμού του Ειρηναίου, τι φώναζε μια ομάδα Αράβων έξω από τον Ι. Ν. της Ανάστασης και τι έγραφαν τα «πλακάτ»; Πίσω από όλα αυτά ισχυρίζονται σοβαρές πηγές πως βρίσκεται η αραβοαμερικανική οργάνωση «The Jerusalem Task Force», με έδρα το Λος Άντζελες, που στόχος της είναι η εκδίωξη των Ελλήνων και η αραβοποίηση του Πατριαρχείου. Η οργάνωση αυτή δεν υποστηρίζεται από την Παλαιστινιακή Αρχή, τουλάχιστον μέχρι σήμερα φανερά και ο λόγος ήταν ότι η Π.Α. δεν ήθελε να έλθει σε σύγκρουση με την Ελλάδα και τις ορθόδοξες χώρες μέχρι να επιτευχθεί ο σκοπός, δηλαδή η δημιουργία παλαιστινιακού κράτους. Έτσι προκύπτει το ερώτημα γιατί συμβαίνουν όλα αυτά σήμερα, που το Παλαιστινιακό αρχίζει να παίρνει τον δρόμο του και οι συνθήκες για την εφαρμογή του «ΟΔΙΚΟΥ ΧΑΡΤΗ» και της επίλυσης του προβλήματος τελικά με τη δημιουργία παλαιστινιακού κράτους και όχι ενωρίτερα, πριν από ένα χρόνο, όταν υλοποιούνταν οι συναλλαγές αυτές; Ο παλαιστίνιος Αρχιμανδρίτης Χάνα Ατάλα ή Θεδόσιος (ο μοναδικός ανώτερος παλαιστίνιος κληρικός) θεωρείται και είναι (τον γνωρίζουμε προσωπικά) ο εκφραστής της αραβοποίησης των Πατριαρχείων και ο «Παπαφλέσσας της Παλαιστίνης» για τους Παλαιστινίους, η αιχμή του δόρατος προς τον σκοπό αυτό. Ο ιδεολογικός όμως αρχηγός της κίνησης είναι ο Παλαιστίνιος Τζωρτζ Μαντανάτ, ο οποίος δηλώνει ότι «αποστολή μας είναι η αντικατάσταση του διεφθαρμένου αντιεκκλησιαστικού συστήματος που επικρατεί στους Αγίους Τόπους. Πρόκειται για κλέφτες που συντηρούν αυτή την ανώμαλη κατάσταση, προκειμένου να κυριαρχούν στους Αγίους Τόπους και να διατηρούν την ελληνικότητα του Πατριαρχείου… Τι περιμένετε και τι σας εμποδίζει πια από το αναλάβετε τις τοπικές εκκλησίες και να κηρύξετε την πνευματική σας ανεξαρτησία».
Με το άρθρο αυτό εκτίθεται μια άλλη πλευρά των γεγονότων και των πιθανών εκδοχών της κρίσης. Μια κρίση που η Ελλάδα (σε όλες τις μορφές της) όχι μόνο δεν προέβλεψε, αλλά ούτε κατανόησε ούτε έλαβε μέτρα για την αποτροπή της, αλλά αντίθετα συνέβαλε στη δραματική εξέλιξη που σημειώθηκε. Το δράμα της Ιερουσαλήμ έγινε θέατρο του παραλόγου και πρώτο θέμα στα ΜΜΕ! Και εμείς οι Έλληνες «χαζεύαμε» το θέαμα και γελούσαμε και κλαίγαμε και κρίναμε και επικρίναμε. Και δεν αντιλαμβανόμαστε ότι γίναμε ιδανικοί αυτόχειρες των εθνικών μας θεμάτων, που μόνο όταν θα τα έχουμε απολέσει θα συνειδητοποιήσουμε το κακό που μας βρήκε, όπως το 1979 που χάθηκε το Πατριαρχείο της Αντιοχείας.
Ιερουσαλήμ, Ιερουσαλήμ, η αποκτείνουσα τους προφήτας και λιθοβολούσα τους αποσταλμένους προς αυτήν.